ဘုရားအဖေ

ခပ်တည်တည်နဲ့ ကုမ္ပဏီထဲဝင်လာတယ်

လုပ်ငန်းရှင်ရှိတဲ့ အခန်းထဲတန်းဝင်သွားပြီး
စောက်ခွက်ကို နာနာကလေးထိုးလိုက်တယ်

ပြီးတော့
အိတ်ထဲက ပစ္စတိုကိုထုတ်ပြီး
လုပ်ငန်းရှင်ရဲ့ နားထင်ကိုထောက်လိုက်တယ်

ကဲ .... အခု ..... ဒါ ငါ့ကုမ္ပဏီပဲ ... ။

nelay

inspired from ဟံလင်း's poem ကားလုဆရာ

စာမျက်နှာ ၂၈ (ဒုတိယပိုင်း)

ငါကတော့

နေဆီက လုံခြုံမှုကို ဖျက်ပြီး
မီးခိုးငွေ့ထဲမှာပဲ လိုက်ရှာနေတဲ့
တုန်တုန်ရီရီ ဆူးပင်များပေါ့ …


ငါ့ကိုယ်ငါ စိတ်ချလက်ချ သောက်လို့မရတဲ့
ရေခွက်ထဲက ရေ ….


ငါကိုက စိတ်ချလက်ချ လုံခြုံလိုက်ရတဲ့
ငြီးငွေ့ခြင်းများ ….


ငါက နေဝင်တာနဲ့ ဒူးထောက်
အပေါ်တည့်တည့်က ဆောက်လုပ်ထားတဲ့ ဖယောင်းခန်းကို
နောက်ပြန်မျက်နှာများနဲ့
ဖောက်လိုက်ရတဲ့ အပေါက်တွေ …


သူတို့တွေ ငြိမ်းချမ်းသွားပြီမို့
ငါမနှောက်ယှက်လိုတဲ့ မေတ္တာတရားတွေပဲ
ငါ့ကိုယ်တခြမ်းဆီက လှီးလှီးပြီး ထုတ်ပေးနေရ


မျှော်နေတဲ့ လည်ပင်းကိုဖြတ်ပြီး
ငါက အူသံစွဲ အလင်္ကာကျိုးနဲ့
သွေးတွေပဲ ပန်းပန်းပြီးထွက်ပြ


ငါကိုက အလိုမကျခြင်း ရသကိုးပါးနဲ့
စိတ်တွေကို ပိုးမကျတဲ့ တွင်းတွေထဲ
မိုးမရွာခင် စိုးရိမ်စိတ်တွေနဲ့ ထိုးသိပ်ထည့်နေရတယ်


အကြောက်တရားနဲ့ ငြီးငွေ့ခြင်းကို ရှောင်ပြေးဖို့
လူနေရပ်ကွက်ထဲက သေသေချာချာ ထွက်လာတယ်ဆို …
ဒါနဲ့များ အထီးကျန်ခြင်းရဲ့ ကျိန်စာများနဲ့
ငါ့ကို ဘာလို့ လက်ပြခေါ်နေသေးလဲ ….


ဘယ်မှာလဲ ထွက်ပေါက်တွေ စိုက်ပျိုးထားတဲ့ ဝင်္ကပါ


ငါ့မျက်လုံး သူငယ်အိမ် အညိုရောင်ထဲက မီးတောက်ကို
ဘာလုံးကြီးတွေ ၀ ၀ ပြီး ညနေခင်းကို
ကျောခိုင်းလို့ကြည့်နေရတယ်


တိတ်ဆိတ်ခြင်းဟာ ငါ့ရဲ့မွေးချင်း ညီအကိုတွေပဲမို့
တစ်ခွက်လောက်တော့ ငှဲ့ပေးလိုက်ပါအုံးမယ် …


ငါတူးတဲ့ လမ်းကို လိုက်ရဲမှတော့
ဘာလို့ ကျေးဇူးတရားတွေ
သယ်သယ် လာသေးလဲ


မျက်စပစ်ယုံလောက်နဲ့တော့
ငါက ဒုက္ခတရားကို အဖက်လုပ်ပြီး
ဒူးထောက်မနေတော့ဘူး


ငါထောက်ခဲ့တဲ့ ဒူးရာတွေကြောင့်
လွန်ခဲ့သော တောအုပ်ထဲက မြေကြီးတွေ …
အမာရွတ်တွေ ဗလပွနဲ့
ငါကပဲ ပြန်ပြန်အားနာနေရတယ်


အတွေ့အကြုံကို ပုံပြောပြနေတာလောက်
လက်တွေ့မဆန်တဲ့ သစ်ပင်အယူဝါဒကို
ငါက နှလုံးသားနဲ့ ခုတ်လှဲခဲ့ပါတယ် ….


ဘာတွေ ပါ သလဲရှာနေရင်
ကျောခိုင်းထားတဲ့ အမှောင်ထဲက
ငါထွန်းခဲ့တဲ့ ဖယောင်းတိုင်တွေကို
လမ်းကြုံရင်မေးကြည့်ဖို့တော့ ကောင်းတယ်


ငါ့ကိုယ်ငါ
သိပ်ကိုမှလေးစားချင်နေလွန်းလို့
ငါကပဲ ဘုန်းကြီးဝတ်ပြခဲ့
ဒါနဲ့ပဲ မဆိုင်သူတွေပါ ငါ့ကိုလာ ကတော့ ကြတာလွန်ပါရော


အလွယ်ကူဆုံးနဲ့ အရှင်းဆုံး နာကျင်မှုဆိုရင်
အခုဖတ်နေတာ ခဏရပ်ပြီး
ငါက ကိုယ့်လျှာကိုယ်ပြန်ကိုက်ကြည့်လိုက်တယ်


ငါ အနာဂတ်အတွက်
ရည်မှန်းချက်တွေအပေါ်သံသယရှိခဲ့တယ်
ကြိုတင်တွက်ဆ ယေဘုယျ အကြောင်းတရားတွေဆိုတာ
ငါ့ကို တိကျတဲ့အဖြေတွေမပေးဘူး
ဒါ့ကြောင့် ငါ့စက္ကန့်တိုင်းဟာ
အမြဲတမ်း
အသစ်အဖြစ်ပြောင်းလဲနေကြတယ်


ငါ အစီအစဉ်တွေကို မယုံကြည်ဘူး
ဘာလို့ဆို ငါ့ အစီအစဉ်တွေဟာ
ဘယ်တော့မှ မဖြစ်လာတဲ့ အစီအစဉ်တွေပဲမို့


ဒါနဲ့များမထူးဆန်းတဲ့ အသံတွေကို
ကြားဖူးန၀ မြည်သံတွေနဲ့ရောရောပြီး
ဘာမှန်းမသိတဲ့ အနာဂတ်တောထဲမှာ
ငါ့ကို ဘာတွေများလာလာ ခြောက်ခိုင်းနေတာလဲ


ငါက တည်ထောင်ဦးဆောင်သူတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူး
ငါက ငြိမ်းချမ်းခြင်းကိုရှာဖွေရင်းမောပန်းလာတဲ့ အနီရောင်
ငါက ဒုက္ခကိုချစ်တယ် ဘာလို့ဆို ဒုက္ခက ငါ့ကိုချစ်လို့
ငါက မျှော်လင့်ခြင်းကို သတ်ပစ်ခဲ့ပြီး အောင်မြင်ခြင်းကိုလစ်လျှူရှုခဲ့တယ်
ဒါမို့ငါက


ငါဘယ်သူ့ကိုမှ မသိချင်ဘူး
လူဆိုတာ သေဆုံးသူနဲ့
အသိအကျွမ်းတွေမှ မလုပ်ချင်ကြတာ


ငါ့ကိုယ်ပေါ်က
မလိုအပ်တဲ့ အသံတွေနဲ့ ၂၈ ၊ ၂၈ ၊ စနေနေ့ ဆိုတာ
သူတို့ ရေးကြီးခွင်ကျယ်လုပ်တဲ့
နှစ်တစ်ရာမှာ တစ်ခါပဲကြုံရတဲ့
ကြယ်တွေဆုံတဲ့ အသံ ပိုက်ပွဲကြီး တစ်ခုပါပဲ ….


ကဲ ….
ခင်ဗျားတို့ရော လေထုထဲမှာ …
ဘာ … သံ .. များကြားမိ ကြသလဲ … ။

nelay

စာ စားသုံးခြင်း

ပျက်နေတာတွေပြင်ဖို့ သုံးလို့ရတဲ့အပျက်တွေလိုတယ်
ပတ်ဝန်းကျင်ညစ်ညမ်းစေတဲ့ ဓါတုစွန့်ပစ်အညစ်အကြေးတွေကတော့
ကမ္ဘာမြေပေါ်က အပြီးအပိုင်စွန့်ထုတ်သန့်စင်ဖို့ဆိုတာမဖြစ်နိုင်ဘူး။

စာတော့ဖတ်တယ် စာမတတ်ဘူး။

အခုချိန်က နာရီပြန်ပြန်ကြည့်နေရမဲ့ အချိန်မှမဟုတ်တာ
ကာလတွေမေ့မျောသည်အထိ မြှုပ်နှံထားရမဲ့ အုတ်မြစ်တွေကြားက
ငါ့နေရာငါ့အလင်းနဲ့ ငါ့အသိဉာဏ်ကို အောက်ခံကျောက်အဖြစ်
နင်း .. ဖို့ .. ရမဲ့အချိန်မဟုတ်လား။

စာတော့ရေးတယ် စာမတတ်ဘူး။

ဒီလိုနဲ့တည်မြဲမဲ့ နေရာကို ရှာကြရာမှာ

အစီအစဉ်တွေ ထင်ရှားလွန်းလို့
ဈေးကြီးကြီးပေးဝယ်ရတဲ့ မဂဇင်းထဲက စာမျက်နှာမှာ 

ဝေလငါးတွေပဲ လွတ်လွတ်ကျနေရတယ်။

ကဗျာတော့ရေးတယ် စိတ်မရှိဘူး။

မေ့တတ်ခြင်းရဲ့ အလေ့အထနဲ့ ငြီးငွေ့ခြင်းရဲ့ ပုံစံခွက်ထဲက 

လူသားတွေပဲ အဖန်တလဲလဲ ရိုက်ထုတ်ပုံသွင်း 

အချင်းအရာတွေက ရိုးရှင်းအေးစက်လွန်းတယ် ။

စားတော့စားတယ် ဘာမှန်းမသိဘူး။

လူတစ်ယောက်ကို စိတ်ညှိုးကလေးနဲ့ 

နည်းနည်းလေး တောက် ကြည့်လိုက်ယုံလောက်နဲ့
အပုတ်အပွတွေ ကြီးကြီးထွားထွား မူမမှန်ခြင်းတွေ သီးပြနေတာ 

ငါ့မှာ ခဏခဏကစားနေရတာမောလာလို့ …

အစာချပြီး တစ်ခါ ဟပ်ရင် တစ်ခါ သတ်တယ်။

သူများလုပ်လို့လိုက်လုပ်တယ် ဘာမှန်းမသိဘူး။

ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကိုယ့်ကိုယ်နဲ့ မဆက်ဆံချင်တဲ့ 

ဟန်ဆောင်ခြင်း ခန္ဓာအပုတ်ကြီးထဲက 

ငါ့ကိုလာချောင်းဖို့မကြိုးစားနဲ့ ရွံဖို့ကောင်းတယ် ။

ငါ့ရဲ့ ပကတိကို ငါဖြစ်ခိုင်းလို့မရဘူး။

ကြည့်တော့ကြည့်တယ် ဘာကြည့်နေမှန်းမသိဘူး။

တကယ်တော့ စာရေးတဲ့ လူရဲ့ခံစားချက်နဲ့ 

စာဖတ်တဲ့သူက ၎င်းစာရေးသူရဲ့ခံစားချက်နဲ့ 

ထပ်တူကြချင်လွန်းတဲ့ စိတ်နဲ့ လိုက်လိုက်တိုက်ကြည့်နေခြင်းဟာ 

အတော်ငြီးငွေ့ဖို့ကောင်းတဲ့ 

ငါ့ရဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၀နှစ်တာကာလတွေပဲ။

ပြောတော့ပြောတယ် မပီသဘူး။

အဲဒီ့လူတွေဟာ 

ကိုယ့်ခံစားချက်အစစ်အမှန် ပျောက်ဆုံးနေမှန်းမသိတဲ့ 

ကိုယ့်နေရာသေဆုံးခြင်းကိုဗဟိုပြုပြီး
စာရေးတဲ့ လူရဲ့ …. စာ … စားသုံးခြင်းကို ခံကြရတယ် … ။

သိတော့သိတယ် မရူးဘူး ရူးတော့ရူးတယ် မသိဘူး။

nelay

1: စကားပုံတွေကို လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်ဖို့ အစီအစဉ်ဆွဲရမယ် 2: ဥပမာပြုတဲ့ ‘‘လို’’ ဆိုတဲ့စကားဆက်ကို ဖမ်းဆီးနှိပ်စက်ပြီး မျိုးဆက်ပြတ်အောင်လုပ်ဖို့ အစီအစဉ်ဆွဲရမယ်

1: စကားပုံတွေကို လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်ဖို့ အစီအစဉ်ဆွဲရမယ်

ငါက စကားပုံတွေကို မုန်းတယ် … ဘာလို့ဆိုသူတို့က ငါ့အတွက် မဟုတ်မမှန်များတဲ့ ဆင်ခြေသက်သက်ပဲ နောက်ပြီး ကိုယ်ပိုင်အသိဉာဏ် ကိုယ်ပိုင်စကားတစ်ခွန်ပြောဖို့ ယုံကြည်မှုအားနည်းနေတဲ့ အခါမှာ ဒီကောင်တွေရဲ့စကားတွေကို ယူယူသုံးလိုက်ရတဲ့ ကိုယ်ပိုင်အတွေးအခေါ်မဟုတ်တဲ့ ဆင်ခြေလိမ်ညာခြင်း သက်သက်ပဲ။
စကားပြောရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် စာရေးရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် သီချင်းဆိုရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် တရားဟောရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် ကုန်ကုန်ပြောမယ် အိမ်သာတက်ရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် အသုဘပို့ရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် စကားပုံတွေ ငါ့ကိုလာလာသုံးပြနေကြတာ တော်တော် ရွံဖို့ကောင်းတယ် …. ။
မဖြစ်မနေ မလွဲမရှောင်သာလို့ ငါ့ကဗျာတွေထဲ ငါ့စကားလုံးတွေထဲ ငါ့ပြောသံတွေထဲ ငါ့အတွေးအခေါ်တွေထဲ အဲဒီ့ စောက်ရေးမပါတဲ့ စကားပုံတွေပါပါလာရင်တောင် …. ငါ့ကိုယ်ငါ စောက်ရမ်းရွံလွန်းအားကြီးလို့ ၃ပတ်လောက် ပလုတ်ကျင်းလို့ သွားတိုက်လို့ ကိုယ့်ပါးစပ်ကိုယ် ပြန်ပြန်ရိုက်လို့ မပြီးတော့ဘူး ။ စောက်ရမ်းရွံဖို့ကောင်းတဲ့ မသတီစရာ စကားပုံတွေပဲ ။

2: ဥပမာပြုတဲ့ ‘‘လို’’ ဆိုတဲ့စကားဆက်ကို ဖမ်းဆီးနှိပ်စက်ပြီး
မျိုးဆက်ပြတ်အောင်လုပ်ဖို့ အစီအစဉ်ဆွဲရမယ်

ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ကဗျာတွေ စာတွေထဲက
ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ပန်းချီတွေထဲက
ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ဂီတတွေထဲက
ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ဝထ္တုတွေထဲက
ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ဂျာနယ်တွေထဲက
ဟိုလိုလို ဒီလိုလို စာပေထဲက
ဟိုလိုလို ဒီလိုလို စကားတွေထဲက
ဟိုလိုလို ဒီလိုလို လို လို လို လို လို တွေထဲက
ဘာတဲ့ ….. ပင်လယ်ပြာကြီး လို ငါ့အချစ်တွေက လှပနေမှာပါတဲ့ …. ။
စောက်ရေးမပါတဲ့ လိမ်ညာခြင်းတွေ ကြီးထွားဖို့အတွက် ‘‘လို’’ ဆိုတဲ့ သူတောင်းစားက ကြီးကြီးမားမားကြီးကို ဒီစကားတစ်ခွန်းထဲမှာ လာလာပြီး အထောက်အကူပြုနေတယ်။
ငါတို့တုန်းက ‘‘လို’’ မဟုတ်တော့ဘူး တဲ့ ။ စောက်ရေးမပါတာတွေ ။
လူဆိုတဲ့ သတ္တဝါတွေက သူတို့ရဲ့ကြီးမြတ်ခြင်းကို ပြစရာ လက်တွေ့မရှိတော့လို့ စောက်ရေးမပါတဲ့ အပိုကြီးကြီးဖြစ်ဖို့အတွက် အဲဒီ့ ‘‘လို’’ ဆိုတဲ့ သူတောင်းစားကို ယုံကြည်ကိုးကွယ်နေကြတယ်။
ငါ သတ်ရမယ် အဲဒီ့ ‘‘လို’’ ဆိုတဲ့ကောင်တွေကို ငါသတ်ကိုသတ်ရမယ် ။

nelay

သန့်ရှင်းရေး

အပျော်လွန်သွားတဲ့ငှက်ကို ဇောက်ထိုးဆွဲပြီး
နားတွေကို ပန်းဆိုးတန်းတံတားအောက်မှာ သွားသွားဆေးနေကြ


ခံတွင်းနံ့ကင်းအောင် သံလမ်းတွေပဲ ချိုးချိုးပြီး ဝါးစားနေကြ
ဒီမသတီစရာ စကားတွေကို ခင်ဗျားတို့ပဲ ဗိုက်ကလေးပုတ်ပြီးယုံ
ပြီးမှ ငါ့ကို စော်ကားမဲ့ စကားပုံတွေနဲ့ ပညာတွေ နု နေကြပုံက
ရထား မဖြစ်တော့ဘူး။ ရထား မဖြစ်တော့ဘူး။


ကောလဟာလ ကို ဟာလာ လုပ်လိုက်မှ အခြောက်မ လေသံထွက်လာတယ်
အေ့ ….
ပါးစပ်ဖျားမှာ ပန်းတွေတော့ ပွင့်နေတာပဲ … သေချာတယ် …
ခွေးသေးပန်းတွေ … လှတယ် …


ငါ့အိမ်က ဘုရားမှာခူးပြီးတော့ လာလှူမယ် မကြံနဲ့
အိမ်အောက်က ခင်ဗျားအဖေက ထဟောင်လိုက်လို့
မုတ္တမကွေ့မှာ အထုတ်တစ်ထုတ်နဲ့ အင်္ဂလန်တွေကြီး နမ်းနေရမယ်


မုသားတွေကြီးနေလိုက်ပုံများ ခင်ဗျားတို့ နားတွေလဲ ထုံအအနဲ့ သူငယ်နာမစင်
ပဒိုင်းသီးကို ရေစင်အောင်ဆေးပြီး ခင်ဗျားအမေ့လင်က ခင်ဗျားကိုခွန့်ခွန့်ကြွေး
အေ့ ….. လန်းးး … တယ် ..


ဒီနှစ်ထဲမယ် တဇွတ်ထိုး တွေကြီး ပြုတ်ပြုတ်ရောင်းနေကြပုံက
ငတေကိုကြီး လာလာ မာ ခိုင်းနေပုံရတယ်
စော်ကားရတာ အရသာတွေ့နေတဲ့ ခေတ်ကာလသားသမီးတွေ
တံမြက်စည်းကို အနားတွေဖွာနေလွန်းလို့ ညည မအိပ်ပဲ
အသည်းကွဲသီချင်းတွေကြီး ခြင်ထောင်ထဲမှာ ပါဖော့မန့်လုပ်နေကြတယ်
အေ့ ….


စိတ်မရှိပါနဲ့ဗျာ ဘာ ပုံစံတွေ မိုးမိုးထားတဲ့ ဖွတ်တောထဲက
မျိုးကြဲအရိုးကို ဘာပင် တွေပေါက်စေချင်လွန်းလို့
သန့်ရှင်းရေးကြီး လှိမ့်လှိမ့်လူးနေရတဲ့ တွင်းအောင်း စစ်သူကြီးမဟုတ်လား ။

nelay

ဘူတာစောင့်

ကောင်းကင်ပတ်ကြားအက်ထဲက တအူအူပြိုဆင်းလာကြ
မြို့တွေ ခွဲျပျစ်ချော်ရည်တို့ တလိမ့်လိမ့် တအုန်းအုန်း
ပုတ်သင်ညိုနဲ့ လိပ် မိုျးစပ်တဲ့ ပုတ်သင်လိပ်တွေ
ချန်ပီယံဖြစ်တာတောင် လိပ်ထဲမှာ ချန်ပီယံဖြစ်ရသတဲ့ကွာ


တောက်...


ဒီ စောရဂုဏ်ပြုပွဲမှာ..ခွေးတွေ တဝေါဝေါ အူနေလိုက်ပုံများ
ဘဇူကာအမြောက်သံလို့ ဒိန်းလဒိန်းဒိန်း ပြိန်းပြိတ်အမှောင်ကျည်နဲ့
ပစ်ခွင်း အလင်းတွေ တစ်ကောင်ပြီးတစ်ကောင်ကျ
ဖွတ်ဖွတ်ကြေ အရိုးနဲ့အရေ အမည်ခံကျန်ရုံ ကြံကြတော့


ပြန်မယ်


အလံတွေ ဆယ်ဘူတာကြိုကြိုပြီး ခိုျးတဲ့ ရထား
စိတ်ကောလက်ပါ အကုန်ချပြီး ခပ်အေးအေးသွားနေဆဲ
မစုန်ချင်တဲ့ အဆန်ဘူတာတွေ ကျီးတဖုတ်ဖုတ်..
အဆန်သမားတို့
အမှောင်ကျည်ရှောင်ရင်း ခွဲျပျစ်ချော်ရည်ပူနင်းလို့
လိပ်တွေနောက် ခြေတပေါင်ကိုျး မမီမကန်း...
အူသံအန်ဖတ်တွေကြား တဘိုင်းဘိုင်း အလဲလဲအပြိုပြို...

ကျေးဇူး
icy (၄-၃-၂၀၁၂)





credit ot mmcp

ညစောင့်

ငါက

ဝင်လာသမျှ ဘဝတွေ
ထွက်သွားသမျှ ဘဝတွေ
ထ ကြည့်လိုက်
ထိုင် ကြည့်လိုက်




ငါ့မှာ
ရေးရမဲ့ ဘဝတွေ
မရေးရမဲ့ ဘဝတွေ
ထ ရေးလိုက်
ထိုင် ရေးလိုက်




ငါ့ကို
အားရတဲ့ လူတွေ
အားမရတဲ့ လူတွေ
ထ ဆဲလိုက်
ထိုင် ဆဲလိုက်




ငါ့မှာ
ဖတ်ရမဲ့ စာအုပ်တွေ
မဖတ်ရမဲ့ စာအုပ်တွေ
ထ ဖတ်လိုက်
ထိုင် ဖတ်လိုက်




ငါက
ပြောရမဲ့စကားတွေ
မပြောရမဲ့စကားတွေ
ထ ပြောလိုက်
ထိုင် ပြောလိုက်




ငါ့မှာ
ကြောက်ရမဲ့ တစ္ဆေတွေ
မကြောက်ရမဲ့ တစ္ဆေတွေ
ထ ခြောက်လိုက်
ထိုင် ခြောက်လိုက်




ငါ့ကို
ဟောင်ကြတဲ့ ခွေးတွေ
မဟောင်ကြတဲ့ ခွေးတွေ
ထ ဟောင်လိုက်
ထိုင် ဟောင်လိုက်




ငါ့က
တွက်ရမဲ့ ဂဏာန်းတွေ
မတွက်ရမဲ့ ဂဏာန်းတွေ
ထ တွက်လိုက်
ထိုင် တွက်လိုက်




အော် …
ငါ့မှာ
ဖွင့်ရမဲ့ တံခါးတွေ
မဖွင့်ရမဲ့ တံခါးတွေ
ထ ဖွင့်လိုက်
ထိုင် ဖွင့်လိုက်နဲ့
သောက် မိုးကို လင်းတည်ခဲ့ …. ။

nelay

ရော့တိရော့ယဲ ပြဿနာ

 

ငါ့ကိုမသတ်နိုင်တဲ့ ဇာတ်ကောင်များနဲ့
ငါ့မျက်နှာပေါ်က အလိုမတူပဲ အိမ်ယာဖွဲ့နေတဲ့ မိတ်ကပ်တွေ
ဆံနွယ်ဖျားက ခြေရာမပေါ်တဲ့ ပျက်လုံးတွေ
ရယ်သွင်စူးရှ သူအိုကြီးရဲ့ အယောင်ဆောင်ကျောရိုးတွေ
လက်ဖဝါးတွေ ဖိသိပ်လွန်းလို့ ရပ်တန့်သွားတဲ့ အသက်ရှုသံတွေ
သေလွန်မှ အရိုးသြဇာနဲ့ စိုက်ပျိုးအုံးမဲ့ သောက အညွှန့်စုတ်တွေ




သွေးအခြေတွေသုတ်ပြီး သေကြမဲ့လမ်းမှာ
သက်တောင့်သက်သာဖြစ်ဖို့ ရွေးခြယ်လွန်း နေကြပုံက
အသက်ငင်နေတဲ့ သစ်ပင်ကို
ရေးလက်စ ကဗျာတွေ မပြီးသေးခင်
ဆေးထထယူနေရတဲ့ တစ်ဖက်သတ်ခြင်းနဲ့
အစွန်းရောက်ကြည်လင်မှုမျိုးတွေပါပဲ




လက်ချောင်းတွေအောက်က အရေကြောင်းတွေ ငိုနေလွန်းလို့
ဟင်းလင်းပြင်ထဲက သံရုပ်ကို ဘာကြီးတွေထုတ်ထုတ်ပြီး
ရာသီဥတုလုပ်နေကြတာလဲ




ငါ့ကိုယ်ငါလွမ်းလွန်းလို့ နံရံပေါ်က သမိုင်းတွေစုတ်စုတ်ဖြဲပြီး ထွေးထုတ်
ဘယ်တော့မှ မဟုတ်တော့တဲ့ ‘‘ဟ’’ လုံးကြီးကို
လူနင်ရာ ရပ်ကွက်မှာ အကြီးကြီးထုတ်ပြီး ချိတ်ထားရအုံးမယ်




သိပ်စရာမရှိတော့တဲ့ အိုင်ထဲက ဖားကို
မှုန့်လုံးကြီးတွေပဲ သကြားကပ်ကပ်ပြီး ကြွေးနေရတာ
ငြီးငွေ့လှတယ်လို့ မဆိုသာတော့ပါဘူး




စိတ်ကိုက အပေါက်တွေ ဖေါက်ပြီးသားမို့
ဘယ်လို မိုးတွေ ရွာသွန်းလို့ ပျိုးနေပါစေ
ကြိုးကလေး တစ်ချောင်းနဲ့ နောက်နေတဲ့ ရတုကိုများ
ကိုးခေါက်အော်ပြီး ခါးပုံစ တွေသိပ်ကြပ်လွန်းလို့
သွေးမလျှောက်တော့တဲ့လမ်းတွေပေါ်ပဲ
ဒွိခန္ဓာပရုတ်လုံးကြီးကို ပစ်ပစ်လှဲ ချင်နေတော့တယ် ။

nelay

ငါက မိသားစု ကြည့်ရန် မသင့်တော်တဲ့ ကောင်

လက်ဖဝါးပေါ်မှာ အကြွေစေ့တွေ ရိုက်နှိပ်ထားတဲ့ ကောင်
ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ကိုမျှော်ပြီး မင်းက အရိပ်တွေနဲ့ ပျော်နေတဲ့ ကောင်


တိတ်ဆိတ်ခြင်းကို ပြီးဆုံးခြင်းနဲ့ အပြန်ပြန်နားထောင်နေရတဲ့
ပိတ်ကားပေါ်က အစိမ်းရောင် ကျွဲရိုင်းဘူးခွံတွေနဲ့ ကောင်


လူမလောက်တော့လို့ တိတ်တိတ်ကလေးငိုနေရတဲ့
သူမပါးစပ်ထဲက ဂျလေဘီ အိပ်မက်တွေနဲ့ ကောင်


အနီရောင်နဲ့လဲလှယ်ခွင့်ကိုပိတ်ပင်လိုက်ကြပြီလား
ကျေးဇူးပြုပြီးဒီကောင့်ကို ကျိန်းစပ်စေတဲ့အရာများနဲ့ပစ်ပေါက်
မွန်းတည့်ချိန်နဲ့ မွန်းလွဲချိန်ကို ခေါ်ယူလို့ခြစ်ခြောက်ရတယ်


နည်းပညာအခက်အခဲကြောင့် ကဗျာတွေ ပျော်ကျကုန်ပြီလား
လေးအေးပေးစက်ကို အဆုံးထိတင်ပြီးမှ
နံရံထဲက နေလုံးကိုဘယ်နှစ်ကြိမ်ထုတ်နေရအုံးမှာလဲ


လောကကြီးကြောင်းကို အကြောင်းရာတွေပိုနေတုန်းပဲမို့
သံကြိုးတွေလွတ်မြောက်လာရင်တောင်မှ
စိတ်တွေလွတ်မြောက်ဖို့ မေ့မေ့ နေတဲ့ ကောင်


ဘယ်သီလကို လက်ငါးချောင်းအောက်က ကွက်လပ်ထဲမှာ
ဒီကောင်က မတူးချင်ဘူး မစွချင်ဘူး ဒီအတိုင်းလေး ပျော်နေတဲ့ကောင်


ဒီကောင့်ကို ဟိုကောင့်ကို ထိန်းမရတော့လို့
လေတံခွန်လေးနဲ့ မှန်စာကြိုးကို ဖြတ်ပစ်လိုက်ပြီ


အောက်ပိုင်းအရာတွေ ပြသနေတဲ့
နေဝင်ချိန်ရဲ့လက်တံများနဲ့ ငယ်ဘဝကို ထိစပ်မိလိုက်တိုင်း
မတရားမှုတွေ အတင်းလိုက်ကြိုက်ခံနေရတဲ့ ကောင်

nelay