တိုနန္႔နန္႔ကဗ်ာ လွသန္း

Credit to mgpo from mmcpcommunity.net


  တိုနန္႔နန္႔ကဗ်ာ လွသန္း

    ၾကည္ေမာင္သန္း ရဲ႔ ဒီပရဂၤ ဆိုရင္ ကဗ်ာခ်စ္သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကပါလိမ္႔မယ္။ အဲဒီ ဆရာ ၾကည္ေမာင္သန္းရဲ႔ အမည္ရင္းက လွသန္းပါ။
    စာေပစီစစ္ေရးရဲ႔ ပိတ္ပင္မႈၾကမ္းတမ္းတဲ႔ ေခတ္က ဆရာဟာ ကေလာင္နာမည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းျပီး ကိုယ္ကိုဝွက္ျပီး ေရးခဲ႔ရပါတယ္။
    ၾကည္ေမာင္သန္း၊ လိပ္ျပာသန္႕သန္႕၊ ေမာင္သီးသန္႔ ၊ ရန္မခ စတာေတြဟာ ဆရာလွသန္းရဲ႔ ကေလာင္ခြဲ တခ်ိဳ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

    အခု ဆရာ႔ရဲ႔ ''တိုနန္႔နန္႔ကဗ်ာ'' စာအုပ္ကို တင္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္။


 --------------------------------------------------------------------------------------------------------

    တိုနန္႔နန္႔ကဗ်ာ

    လွသန္း



    ကိုယ္႔ကဗ်ာက တိုလည္းတိုတယ္
    ကိုယ္႔ကဗ်ာက နန္႔လည္းနန္႔တယ္
    ဒါေၾကာင္႔
    တိုနန္႔နန္႔ကဗ်ာကို ကိုယ္ေရးမိတယ္။

 --------------------------------------------------------------------------------------------------------

    ကမၻာဦးဥယ်ာဥ္ထဲမွာ

    ကမၻာဦးဥယ်ာဥ္ထဲမွာ
    ဆူနာမီ မရိွဘူး
    ကမၻာဦးဥယ်ာဥ္ထဲမွာ
    နာဂစ္မရိွဘူး
    ကမၻာဦးဥယ်ာဥ္ထဲမွာ
    မိဘမဲ႔ကေလး မရိွဘူး
    အၾကမ္းဖက္သမားမရိွဘူး
    ကမၻာဦးဥယ်ာဥ္ထဲမွာ
    ကဗ်ာဆရာလည္းမရိွဘူး

    ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္သလဲ။

  --------------------------------------------------------------------------------------------------------

     အရက္သမား

    ျပန္တမ္းဝင္အရာရိွလည္း
    အရက္ေသာက္ရင္
    အရက္သမား

    ေအာက္တန္းစာေရးလည္း
    အရက္ေသာက္ရင္
    အရက္သမား

    ဒါနဲ႔မ်ား
    ဘာလို႔ စကားေတြ
    အမ်ားၾကီး ေျပာေနမလဲ။


  --------------------------------------------------------------------------------------------------------


    ပန္းပု

    အေပၚယံကို ခြာခ်လိုက္မွ
    အတြင္းသားကိုေတြ႔ရမယ္

    အပိုေတြကို ဖဲ႔ထုတ္လိုက္မွ
    အႏွစ္သာရကို ျမင္ရမယ္

    လူ႔ဘဝဆိုတာ
    ပန္းပု႐ုပ္တစ္႐ုပ္လိုပါပဲ

    အပိုဆာဒါးေတြနဲ႔
    အစ္ကိုဗ်ာမ်ားေနတာ
    ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ။


  --------------------------------------------------------------------------------------------------------


႐ိုေသၾကမယ္

    ဘုရားစင္ေပၚက
    ဘုရားကို ႐ိုေသၾကမယ္

    စာအုပ္ေတြထဲက
    တရားကို ႐ိုေသၾကမယ္

    ငါတို႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္
    ႐ိုေသၾကမယ္

    ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္
    ႐ိုေသၾကရင္
    ေလာကမွာ လူပိုေတြ မရိွေတာ႔ဘူး။


   --------------------------------------------------------------------------------------------------------

    ဘယ္ေလာက္ထိမွားမလဲ

    ဘယ္ေလာက္ထိမွားမလဲ
    မတရားတာက
    အဓမၼ

    ဘယ္ေလာက္ထိမွားမလဲ
    တရားတာက
    ဓမၼ

    ''ကြၽန္မနာမည္ စိန္စိန္
    ပန္းဆိုးတန္းမွာ ေစ်းေရာင္းစားတာ
    ၆ ႏွစ္ရိွခဲ႔ျပီ...''

   --------------------------------------------------------------------------------------------------------

 တံဆိပ္

    ေမာင္ေလးေအာင္ဘရန္ဒီ
    ေဖာ္ေဝးအာမီရမ္
    ေျမခ်စ္သူဝီစကီ
    ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ဘီယာ
    ကြၽန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ခဲ႔တဲ႔ ယမကာေတြပါ

    ကြၽန္ေတာ္႔နာမည္နဲ႔ အရက္သန္႔
    မၾကာမီျဖန္႔ခ်ိေတာ႔မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း။

    --------------------------------------------------------------------------------------------------------

တီထြင္မႈ

    လူသားေတြက
    စစ္ပြဲေတြကို တီထြင္တယ္
    ျငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္ဆုကို တီထြင္တယ္
    ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို တီထြင္တယ္
    ကြန္ျပဴတာကို တီထြင္တယ္
    ကြန္ဒံုးကို တီထြင္တယ္

    တီထြင္စရာမလိုတာက
    ေမတၲာတရား
    သူက ေမြးရာပါ။


     --------------------------------------------------------------------------------------------------------

 လိပ္စာ

    ဓာတ္ၾကီးေလးပါးက မသန္႔ေတာ႔
    ျဗဟၼာၾကီးေလးဦးလည္း
    လန္႔ေျပးျပီထင္တယ္
    အသက္ရွည္က်န္းမာဆိုတာ
    ဒ႑ာရီထဲက စကားပံုအေဟာင္း

    လိပ္စာေမးရင္
    သံသရာလို႔ ေျဖရမလား
    သံုးဆယ္႔တစ္ဘံုလို႔ ေျဖရမလား။

     --------------------------------------------------------------------------------------------------------

အေပၚ စက္၊ေအာက္စက္


လူ႔ဘဝဆိုတာ
TV နဲ႕ DVDလိုပါပဲ

အေပၚ စက္က
ေအာက္စက္မရိွလည္း
ပံုမွန္အစီအစဥ္ေတြ ၾကည္႔လို႔ရတယ္

ေအာက္စက္ကေတာ႔
အကုသိုလ္အခ်ပ္ေတြကို ထည္႔ၾကည္႔မွ
ငရဲကို ျပတ္ျပတ္သားသား ျမင္ရတယ္။


--------------------------------------------------------------------------------------------------------


ျပႆနာ

အေဖက ပင္လယ္ဓားျပ
သားက သေဘၤာသား
ဘယ္လို ေရွ႔ဆက္စခန္းသြားၾကမလဲ။

     --------------------------------------------------------------------------------------------------------

    ပ်င္းရိျခင္း

    ဘာလုပ္ရမွန္းမသိလို႔
    ဘာမွမလုပ္ဘဲ ေနမိတယ္

    အခ်ိန္ေတြကုန္သြားတယ္
    အကုန္ခ်ိန္ၾကည္႔ရင္
    ဘယ္ႏွစ္ပိႆာ ရိွမလဲ။

     --------------------------------------------------------------------------------------------------------

    မေသခင္

    မေသခင္
    ရွင္ရမွာ ေသခ်ာတယ္
    မေသခင္
    ေသရမွာ ေသခ်ာတယ္
    မေသခင္
    ဘာေတြလုပ္ခဲ႔သလဲ
    မရွင္ခင္
    ဘာေတြျဖစ္ခဲ႔သလဲ

    ခင္ေမာင္တိုး သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ရဲ႕ ေခါင္းစဥ္
    ''ျပင္ဆင္ႏိုင္ခြင္႔ မင္းအတြက္ ခုခ်ိန္ပဲ ...''


     --------------------------------------------------------------------------------------------------------

    သံသယ

    သံသယေတြနဲ႔
    စာသင္ခန္းကို ေက်ာခိုင္းခဲ႔

    သံသယေတြနဲ႔
    ခ်စ္သူကို စြန္႔လႊတ္ခဲ႔

    သံသယေတြနဲ႔
    မိတ္ေဆြကို လမ္းခြဲခဲ႔

    လြမ္းလိုက္တာ
    သံသယေတြေၾကာင္႔
    ျပန္မရေတာ႔တာေတြ အမ်ားၾကီး။


     --------------------------------------------------------------------------------------------------------


    အသည္းကြဲခဲ႔ရတဲ႔ကမၻာ

    ကမၻာၾကီးဟာ
    မုန္႔ပံုးတစ္ပံုးဆိုရင္
    အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ရမွာေပါ႔

    ကမၻာၾကီးဟာ
    အခ်ိဳရည္တစ္ဘူးဆိုရင္
    အားလံုး ေပ်ာ္ျမဴးရမွာေပါ႔

    ခုေတာ႔ ကမၻာၾကီးဟာ
    အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးတစ္လံုး
    အားလံုးအသည္းကြဲရျပီေပါ႔။


     --------------------------------------------------------------------------------------------------------


    သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္

    သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္
    အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ကြဲျပီး ျပန္ေတြ႔ေတာ႔

    တစ္ေယာက္က မိန္းမလ်ာ
    ေအာင္ျမင္တဲ႔ အလွဖန္တီးရွင္
    ဖက္ရွင္ဒီဇိုင္းနာ
    ေနာက္ ေအ႔ဒ္စ္ေရာဂါနဲ႔ေသသြားတယ္

    တစ္ေယာက္က ကဗ်ာဆရာ
    မေသမရွင္
    လည္ေခ်ာင္းထဲ အမဲ႐ိုးနင္လို႔။


     --------------------------------------------------------------------------------------------------------


မမွားတာေတြဟာ အမွန္မဟုတ္ဘူး


မမွားတာဟာ အမွန္မဟုတ္ဘူး
သိပ္အူျမဴးမေနနဲ႔

မမွားတာဟာ အမွန္မဟုတ္ဘူး
သိပ္စိတ္ကူးမယဥ္နဲ႔

မမွားတာဟာ အမွန္မဟုတ္ဘူး
ဇာတ္ေပါင္းေသာ္
အားလံုးဟာ ဇာတ္႐ူးေတြ။

     --------------------------------------------------------------------------------------------------------


    လူေပါင္းမွားျခင္း

    ေဒးဗစ္ဘိုဝီက
    ကမၻာၾကီးကို ေရာင္းစားမလို႔တဲ႔
    ကက္ကိုဘိန္းကလည္း
    ကမၻာၾကီးကို ေရာင္းစားမလို႔တဲ႔
    အဲရစ္ကလပ္ပတန္က
    ကမၻာၾကီးကို ေျပာင္းခ်င္တယ္တဲ႔
    ေဘာ႔ဒိုင္လန္ကလည္း
    ကမၻာၾကီးကို ေျပာင္းလဲခ်င္တယ္တဲ႔
    ဂြၽန္လင္ႏြန္ကလည္း
    ကမၻာၾကီးကို ေျပာင္းလဲခ်င္တယ္တဲ႔

    အေမေရ
    ကြၽန္ေတာ္ လူေပါင္းမွားခဲ႔တယ္။


     --------------------------------------------------------------------------------------------------------


    အေမမရိွေတာ႔မွ

    အေမမရိွေတာ႔မွ
    ဆီမြန္ဒီဗူးဗြားရဲ႔
    ''ေရပြက္ပမာ''ကို ျပန္ဖတ္မိတယ္

    အေမမရိွေတာ႔မွ
    ဆမ္းမားဆက္မြန္ရဲ႔
    ''အေမ''ကို ျပန္ဖတ္မိတယ္

    အေမ
    အနတၲနဲ႔ေတာင္ အစားထိုးလို႔မရ

    ငါ႔အေမက
    ဂြၽန္လင္နြန္ရဲ႔ အေမမဟုတ္ဘူး
    ငါ႔အေမက
    ေရာ္ဂ်ာဝါးတားရဲ႔ အေမမဟုတ္ဘူး။


     --------------------------------------------------------------------------------------------------------


ရဲရဲႏြယ္

သမီးနာမည္က ရဲရဲႏြယ္ပါ
သမီးဆိုမယ္႔ သီခ်င္းနာမည္က
''ေလလြင္႔ငွက္ရဲ႔ ေျခရာမ်ား ...''

ညီမေလး ရဲရဲႏြယ္
မင္း ''ညီမေလး''ကို မင္းမွ မေစာင္႔ေရွာက္ရင္
ဘယ္သူက လာေစာင္႔ေရွာက္မွာလဲ။

     --------------------------------------------------------------------------------------------------------

သမိုင္းသားေကာင္

ဟစ္တလာသာ
ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္ခဲ႔ရင္
ဒုတိယကမၻာစစ္ ျဖစ္ပါ႔မလား

ကလက္ရွ္နီေကာ႔သာ
ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခဲ႔ရင္
AK 47 ေသနတ္ေတြ ျဖစ္လာပါ႔မလား


အဂၤုလိမာလ
ေနာင္တမရခင္အထိ
လူေတြမွာ ဒုကၡအတိ။

     --------------------------------------------------------------------------------------------------------


    ရာျပည္႔

    ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္မွာ
    ဦးသန္႔ ႏွစ္တစ္ရာျပည္႔တယ္
    မင္းသုဝဏ္ ႏွစ္တစ္ရာျပည္႔တယ္
    ေရႊျပည္ေအး ႏွစ္တစ္ရာျပည္႔တယ္
    ေရႊတိုင္ညြန႔္ ႏွစ္တစ္ရာျပည္႔တယ္
    ျမိဳ႕မျငိမ္း ႏွစ္တစ္ရာျပည္႔တယ္

    ငါ႔ႏွစ္တစ္ရာျပည္႔ကို
    ဘယ္သူေတြ ေတြ႔ရိွမလဲ။

     --------------------------------------------------------------------------------------------------------

 အား

    တစ္ခါတစ္ခါ
    မိဘေတြမရိွလို႔ အားငယ္တယ္

    ဒါေပမယ္႔
    ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရိွ
    မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း
    သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းရိွ
    ခ်စ္သူခင္သူေတြလည္းရိွ
    ၾကည္႔မရတဲ႔ေကာင္ေတြလည္းရိွ
    ငါ ျပန္လည္အားတက္မိ။

      --------------------------------------------------------------------------------------------------------

   ျဖစ္ပံု

    ဇနီးမယား
    သမီးသားနဲ႔
    ၾကီးပြားခ်င္စိတ္ေလး
    ေမွ်ာ္လင္႔မိတယ္

    ကိုယ္႔ကံၾကမၼာက
    ကိုယ္႔ဂိုးကိုယ္ျပန္သြင္းမိတဲ႔
    ေဘာလံုးသမားတစ္ေယာက္လို။

      --------------------------------------------------------------------------------------------------------

 လူဆန္ျခင္း

    ဘဝမွာ
    မရခဲ႔တာေတြအမ်ားၾကီးအတြက္
    တစ္ဝက္ေနာင္တနဲ႔ ေနထိုင္တယ္

    စိတ္မကုန္ႏိုင္ေသးေသာကမၻာၾကီး
    မိုက္လံုးၾကီးမႈေတြအတြက္ ခြင္႔လႊတ္ပါ။

      --------------------------------------------------------------------------------------------------------

   လူပ်ိဳ

    ေျခေထာက္ေအာက္က
    ေျမၾကီးကို မယံုဘူး
    ေခါင္းေပၚက ေကာင္းကင္ကို ယံုလိုက္မယ္
    ငလ်င္လႈပ္တာ ၾကံဳဖူးလို႔။

      --------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Credit to mgpo from mmcpcommunity.net
ျပန္လည္ ကူးယူ ေဖၚျပမယ္ဆို က်ေနာ္ ေရးထားတဲ့ Credit ေလးေတြပါ ေဖၚျပေပးေစခ်င္ပါတယ္ ။

ဆရာ

ဆရာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
လူ ပိန္းဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
လူ လတ္တန္းစားဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
လူ ဂုဏ္တန္ဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
လူ႔ နလပိန္းတုန္းဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
လူ ရည္လည္ဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
လူ႔ ဥာဏ္ၾကီးရွင္ဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
လူ ျဖဴဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
လူ မဲဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
လူ ၀ါဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
ပုထုစဥ္ဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
သံဃာဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
သူေတာင္းစားဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
စလီဗယ္တီဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
လူ လည္ဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
လူ လိမ္ဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
လူ ညာဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
ကဗ်ာ ... ကဗ်ာ .... ကဗ်ာ ....

ေဟာဒီ့မွာ ....
ကဗ်ာ ဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
ဆရာ ဖတ္ ဖို႔ ကဗ်ာ

ေဟာဒီ့မွာ ....
ကဗ်ာ ဆရာ ဆရာ ဆရာ ဆရာ .....

nelay

အၿပဳံး

အၿပဳံး

မရွိ သုံး ကေလးေတြ မို႔

အၿပဳံးေတြကို မုန္းေနေအာင္

ၿပဳံး ထား တယ္ ။

nelay

သေႏၶ ရင္းတိုက္

သေႏၶ ရင္းတိုက္



လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ကလန္ကဆန္ လုပ္ခ်င္စိတ္ဟာ သူတစ္ေယာက္တည္း မွ ထူးၿပီး ျဖစ္လာတယ္လို႔ ခဏခဏ ထင္ထင္ေနေတာ့ စကားမေျပာတာၾကာၿပီ ျဖစ္တဲ့ သစ္ပင္ကို စကားေျပာမိတယ္
ေၾကြတယ္ …
ပြင့္တယ္ …
သီးတယ္ …
သူ႔အေမအတြက္ သူ စိတ္မေကာင္းဘူး ဒါလဲ သူ႔လက္ထဲက ကလန္ကဆန္ ႏိုင္လြန္းတဲ့ ေစာင့္ၾကီးေအာင့္ၾကီး အသံေတြက သူ႔အေမရင္ကို ဘယ္ေလာက္မ်ား နာေစႏိုင္လိမ့္မလဲ .. ေနာင္တ သံ မပါေအာင္ သူက ေခ်ာင္းကိုလဲ ျပင္းျပင္းဟန္႔တတ္ရဲ႕ စိတ္လို လက္ရ မႈတ္ထုတ္လိုက္တဲ့ သက္ျပင္းေတြဟာ ပိေတာက္ရိပ္ေတြ ေသေနတဲ့ ညေနေပါင္းမ်ားစြာကို ညိႈ႕မႈိင္းေစခဲ့တာ ရာစုေတြ ဘယ္ေလာက္ တိုင္တိုင္ မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အလင္းဖန္ဆင္းအားမွာ သူ႔လမ္းေတြကို သူသပ္ခ်လိုက္တိုင္း ေမာရတယ္ ပန္းရတယ္ ေခါင္းကိုခါထုတ္လိုက္တိုင္း လႊင့္စင္ေပ်ာက္သြားမဲ့ အရာေတြထဲမွာ အဲ့ဒီ အရာက သူ႔ကို က်စ္က်စ္ ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားဆဲ လက္ထဲမွာ အေၾကြ ၂၀၀ ကိုင္ၿပီး ေငြမရတဲ့ အလုပ္ ေတြ လုပ္တဲ့ ေကာင္ဆိုၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ဂုဏ္ယူတယ္ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ စိတ္ပ်က္စရာ အစီအစဥ္ၾကီးကို စိတ္ပါလက္ပါ ကိုယ္တိုင္ ကျပတယ္ ဗမာကို ေတာင္ စာလုံးေပါင္းမွန္ေအာင္ မေပါင္းတတ္တဲ့ လူငယ္ေတြနဲ႔ စကားေျပာရင္း ေဖၚလန္ဖားေတြ နဲ႔ ေအာက္ဖိ အေပၚဖားေတြ ေနရာ ရလာတာကို ေငးရင္း မုဒိတာပြားတယ္ ၂က်ပ္တန္အရည္အခ်င္းေတြ ေခတ္စားလာတာကို ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း အရသာေတြ႕လာတယ္ ဟိုးေ၀းေ၀းက ေလာ္စပီကာ သံေတြလဲ နားရင္ လာလို႔ က်ယ္ေနတဲ့ ဖင္ေဂါင္း လဲ က်ဥ္းစျပဳလာတယ္ အစာ မမွန္ အအိပ္မမွန္ နဲ႔ မေျပာင္းလဲ လာတဲ့ ေလာကၾကီးဟာ ျပားရည္ဆမ္း ခဏခဏ ထြက္ေနတဲ့ ဟန္နီးမြန္ ဇာတ္၀င္ခန္းၾကီးကို ရီပိ လုပ္ထားတဲ့ အပ္ေၾကာင္း ရာ ၾကီးပါပဲ ကိုယ္ႏွစ္ထပ္ကို ခြာၿပီး သူ႔နံရိုးေတြထဲ စာအုပ္ေတြ ထုိးထုိးထည့္လို႔ သူ႔လူေကာင္ေသးေသးကေလးက စာအုပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ဆန္႔ႏိုင္မွာမို႔လဲ Commercial ဆန္ဆန္အျပဳံးကို သူမွန္ထဲမွာ လုပ္ယူၾကည့္တယ္ Commercial ျဖစ္မလာဘူး ဒါနဲ႔ Commercial ရွယ္ဆန္ဆန္အျပဳံးေတြကို ေတြ႕တိုင္း သူ သိမ္းထားတယ္ တစ္ခ်ိန္က် သူ႔မွာ မ်က္ႏွာေတြမရွိခဲ့ရင္ အဆင္သင့္ ၀တ္ဆင္ဖို႔ ရုတ္တရက္ အဲ့ဒီ့ အေတြးကို ေတြးေနတာ မုန္းလာတယ္ သူစိတ္တိုင္းမက်ဘူး သူစိတ္တိုင္း မက်တာေတြကို သမၼတၾကီးကို ၾကားေစခ်င္ခဲ့တာလား သူမသိဘူး တကယ္ေတာ့ သူငယ္ငယ္ထဲက ကလန္ကဆန္လုပ္ခ်င္ စိတ္ထဲမွာ သူ မႏႈိးႏိုင္ေသးဘူး သူ႔ကိုယ္တိုင္ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ဖို႔ သူကိုယ္တိုင္ စူးစမ္းေလ့လာဖို႔ ဆိုတာ သူတကယ္ မေရာက္ေသးတဲ့ အသံပါပဲ ။




nelay

လူငယ္တစ္ေယာက္နဲ႔ ေျခေထာက္မ်ား

လူငယ္တစ္ေယာက္နဲ႔ ေျခေထာက္မ်ား



ဒဏ္ရာဟာ မလုံေလာက္ေတာ့လို႔ ကိုယ့္ခ်ဳပ္ရိုးကိုယ္ ျပန္ျပန္ေျဖေနရတယ္
ေကာင္းကင္ရဲ႕ အနားသားေတြသာ လက္ျဖန္႔ေတာင္းတတ္ၾကမယ္ဆိုရင္ ငါက ဘာေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကို အေၾကြလဲ ၿပီး ထည့္ေပးမွာလဲ … ေက်ာေပးရတာ ရိုးလာလို႔ အရိုးအက္ေၾကာင္းေတြကို ႏွဲ႕ ႏွဲ႕ တမ္းကစားရတာ ေပ်ာ္လာတယ္ ။ မေရရာျခင္းဟာ ေသခ်ာျခင္းရဲ႕ အေ၀းဆုံးက ေအာ္သံေတြ … ေျခႏွစ္ဖက္ရဲ႕ ေအာက္မွာ ေျခရာေတြ ငိုေနၾကသလား .. မူးမူးၿပီး ရႈေနၾက ေလထဲမွာ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုလုံး ေသေနတဲ့ အနံ႕က ရက္ရက္စက္စက္လွတယ္.. စာအုပ္ေတြ စိုက္ေနတဲ့ ဒဏ္ရာကို ဆံႏြယ္ေတြ ေသဆုံးမွ မီးရႈိ႕ေလာင္ျမိဳက္ ၾကမယ္ … ပုန္းခိုေနတဲ့ အသက္ရႈသံတိုးတုိးကေလးရဲ႕ အေနာက္ … မွန္ကြဲစေတြနဲ႔ .. အ .. ေနတဲ့ ဒဏ္ရာကို ခြဲခြဲထုတ္ၿပီး ေငးၾကည့္ေနရတယ္ … ေရထဲႏွစ္သတ္ထားတဲ့ လက္ဖ၀ါးေတြ မေသႏိုင္ေသးဘူး အေရျပားကို လွီးၿပီးမွ သန္႔စင္မႈကို စိုက္သြင္း ၾကမယ္ဆိုရင္ စိတ္ေတြ အျပိဳင္းျပိဳင္း ရြာခ် လို႔ မေသဆုံးႏိုင္ဘူး …. နံနက္စာနဲ႔ စကားထာေတြ သိမ္းၿပီး အံ့ဆြဲကို သူ႔ရင္ဘတ္ ထဲ သူျပန္ထည့္ … မွတ္ဥာဏ္ကို ေသြးေအးေအးနဲ႔ ႏွိပ္စက္ဖို႔ ငါ ဗူး ေတြ ငါဗူးေတြ ငါဗူးေတြ ပန္ဒိုရာထဲ အျပည့္ … စကားေျပာေနတဲ့ ငါလား စာေရးေနတဲ့ ငါလား ငါေျပာေနတဲ့ ငါလား ငါတစ္ခုခုကို ေရြးျခယ္ဖို႔ သစ္ေျခာက္ပင္ရဲ႕ အနားသား စြတ္က်ယ္ကို လက္ဇက ၀တ္ၿပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀င္လာခဲ့ … အလုပ္ေတြ အားလုံးဟာ ေျမပုံေပၚ အသက္နဲ႔ နာမည္ေရးၿပီး စိုက္စုိက္ထားတဲ့ သခ်ိဳင္း လြင္ျပင္ ေတြပဲ စကၠဴ ေတြအားလုံးဟာ ေျမၾကီးေတြပဲ ၀ါး သံ ကို ၾကားရလား ၀ါး အခ်င္းခ်င္း ပြတ္တိုက္ေနတဲ့ ျငီးျငဴသံဟာ ေသခါနီး အသက္ငင္ေနၾက အခုထိ ေျခလွမ္းဟာ ေကာင္းေကာင္း မလွမ္းရေသးဘူး ၀ါသနာ ေတြ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ အခ်င္းခ်င္း သတ္ေသ သြားၾကတာ အတုံး အရုန္းပဲ … ငါ မနင္းရက္ပါဘူး … နံနက္ခင္းေပါင္းမ်ား စြာ အိပ္ေဆးေသာက္ၿပီး သတ္ေသ သြားတဲ့ ေနရာကိုေရာက္ေတာ့ ျမင္မေကာင္းဘူး …. ငါဘာလို႔ ပုလင္းေတြ ကမ္းေပးလိုက္မိတာလဲ …. ဒါဟာ နံရံေပၚမွာ ဟပ္ေနတဲ့ နံရံအေရာင္ ကို ငါ့ပါးစပ္ထဲက ထြက္က်လာတဲ့ အေရာင္နဲ႔ ငါ ေရးျခယ္လို႔ မျပီးႏိုင္ ေသးခင္ မီးစာကုန္တဲ့ အထိျဖဳန္း … ဆရာ၀န္က ၀င္လာတာနဲ႔ လက္ေလွ်ာ့ လိုက္ၿပီ .. အဲ့ဒီ့ အထိကို ျဖဳန္း ျဖဳန္း ျဖဳန္း ျဖဳန္း .. ျဖဳန္း ဟာ ဘာသာ တရား တစ္ခုခုရဲ႕ ေျပာစကား ဆို စကား ကို နားမေထာင္ ခဲ့ ဘူး .. ေနာက္ေက်ာ ေပး ေလွ်ာက္ ေနတဲ့ လမ္း ေတြဟာ ဘာလို႔ သစ္ေတာအုပ္နဲ႔ ျမဴေတြၾကီး ပဲ ပါပါေနၾကတဲ့ ျမင္ကြင္း ျဖစ္ေနရတာလဲ … ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ အေတြးစ ဟာ လည္ေနတဲ့ အရာ တစ္ခုခု မွာ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ ကို လိမ္က်စ္ မိသြားရမွာ …. ငါ့ေျခေထာက္ေတြကို ငါတိုးတုိးကေလး ေျပာလိုက္တယ္ ဒီေနရာကို ငါလိမ္ၿပီး မင္းကို ေခၚလာတာလို႔ … ငါ့မ်က္ႏွာေပၚက အခ်ိဳေတြ ထည့္လိုက္တယ္ ငါ့စကားလုံး ထဲက အခါးေတြ ထည့္လိုက္တယ္ … ငါ့ အတိတ္ ဆူဆူပြက္ပြက္ကို ေလာင္းခ် လိုက္တယ္ … ငါ့ေျခေထာက္ေတြ ထည့္ၿပီး ငါ့ကိုယ္ငါ ခပ္နာနာကေလး ေမႊလိုက္တယ္ … အိပ္ငိုက္ေနရင္ ေသာက္ဖို႔ ဘာမွ မေရာထားဘူးလို႔ ငါ့ေျခေထာက္ေတြကို ငါေျပာၿပီး တုိက္ရတယ္ …. အိပ္ယာခင္း ဆိုတာ ေစ်းထဲက ေစ်းေပါေပါ ပိတ္စေပၚမွာ L အို V အီး ဆိုတဲ့ သေကၤတ ပါေနတာ ကို ေခၚတာ ။



nelay

ၾကြက္

ၾကြက္



အနီးက ရႈ႕ခင္း
အေ၀းက ရႈ႕ခင္း
တခင္းခင္းကို ရွင္းမွ ျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး
ျမက္ခင္းထဲက ၾကြက္ဟာ ထြက္လာ
အရင္တုန္းက ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ တိုက္ၾကိဳ႕တိုက္ၾကားေတြမွာ ကပ္ကပ္ေပါက္ေနတဲ့ ျမက္ေတြကို စားစား ေနတဲ့ ၾကြက္ေပါ့
အခုေတာ့ လွည္းတန္း ဂုံးေက်ာ္ တံတားၾကီးရဲ႕ ေအာက္မွာ မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျခသံကိုေစာင့္ရင္း ပ်ဥ္းရိသန္းေ၀ေနတဲ့ ၾကြက္ေပါ့
မ်က္ႏွာေတြကို ကပ္ကပ္ၿပီး နားေထာင္ လိုက္တုိင္း အဟာရခ်ိဳ႕တဲ့ ေနတဲ့ ႏွလုံးသားဟာ တစ္စကၠန္႔ကို အၾကိမ္ ကိုးဆယ္ႏႈန္းနဲ႔ ခုန္ေနတဲ့ ၾကြက္
ထမင္းဆာ လို႔ အစာအိမ္က ထုတ္ထုတ္ေနတဲ့ အက္စစ္ေရေတြေၾကာင့္ စိတ္ဓါတ္ခဏခဏ အက်ခံၿပီး အစာ အငတ္ခံေနတဲ့ ၾကြက္
ေသြးေတြ ျမင္တိုင္း ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားထဲက အမိႈက္ပုံကို ျငိမ္းခ်မ္းေရး ၾကိဳး၀ိုင္းအထင္နဲ႔ ခဏခဏ လမ္းသလားေနတဲ့ ၾကြက္
တျခားၾကြက္ေတြ တူးၿပီးသား တြင္းေတြမွာ မာနၾကီး တခြဲသားနဲ႔ ေျခလွမ္းကို ဖြဖြလွမ္းရင္း အေရးေပၚတြင္းတူးနည္း က်မ္းကို ရွာရင္း လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ ၾကြက္
တာ၀န္ယူခ်င္စိတ္ရွိတဲ့ ၾကြက္
အရင္တုန္းက လူလစ္မွ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ၀င္၀င္ ခိုးတတ္တဲ့ ၾကြက္ဟာ လူသိရွင္ၾကား နာမည္ၾကီးခ်င္လြန္းလို႔ နာမည္ၾကီး တဲ့ လူေတြ ၀တ္တဲ့ အတြင္းခံကို ၀င္၀င္ခိုးရင္ မသိမသာ နာမည္ၾကီးၾကီး လာတဲ့ ၾကြက္
ၾကြက္ တစ္ေကာင္ နာမည္ၾကီးလာေတာ့ ၾကြက္ ဘာလုပ္လုပ္ လူေတြက အျပစ္မျမင္ၾကေတာ့ ၾကြက္ကို ဒီအတိုင္းလြတ္ထားလိုက္ၾကတယ္ ၾကြက္ကလဲ ၾကြက္တြင္း ၾကြက္တူးၿပီး
အနီးက ရႈ႕ခင္း
အေ၀းက ရႈ႕ခင္းနဲ႔ စကားမေျပာတဲ့ ရႈ႕ခင္းမ်ားကို တြင္း၀ ကေနေမွ်ာ္ေနလိုက္တာ သီတင္းကိုကၽြတ္ေရာ ။




nelay

ဖုတ္သြင္းရထား နဲ႔ မဟူရာ ဘူတာ

ဖုတ္သြင္းရထား နဲ႔ မဟူရာ ဘူတာ



လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္က မိတၱဴကူးနဲ႔ မုန္႔၀ယ္ဖို႔ကို ကမာၻၾကီး ၿပိဳတဲ့ အထိ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ပဲ ေတြးေတြးေနတဲ့ ေကာင္
အေတြးေတြ ေဂ်ာင္ထိုးၿပီး ကထဲ က အေမွာင္မွာ သာတဲ့ လ ကိုေတာင္ ေလွာင္ခ်င္ေနတဲ့ ေကာင္
ဘတ္ ဘတ္ ဘတ္ ဘတ္ ဘတ္ ဘတ္စ္ ကားေပၚမွာ အနားကပ္လာတိုင္း ခါခ် ပုတ္ခ် ခါခ် လူရည္ မ၀ေသး တဲ့ ဘတ္ ဘတ္ ဘတ္ ဘတ္ ဘတ္ ဘတ္စ္ ကားေပၚမွာ တန္းေတြ ခါတိုင္းခ်တိုင္း လူေတြ လႊင့္လႊင့္ ေနတဲ့ ေကာင္
မေအ ေဘး ေလးေတြ အေၾကြးမအမ္းႏိုင္တိုင္း ငါ့ဘ၀ေတြကို ပတ္တာ အိတ္ထဲက ထုတ္ထုတ္အမ္း စုတ္စုတ္ အမ္း ပုတ္ပုတ္အမ္း မေျပာရဲ မဆိုရဲနဲ႔ ဘရိတ္အုပ္ထားတဲ့ မိသံ ဖသံ ဆူညံေနတဲ့ ေစာက္ကေလး အသံ ေတြ
လမ္းေဘး ေစ်းသည္ၾကားက တစ္ရာတန္ေတြထဲမွာ ငါ့ေျခရာ ငါ့မ်က္ႏွာ ငါ့ေစတနဲ႔ ဘယာေၾကာ္ေတြ တူး တူး တူး တူး တူး ဘုရား ဘုရား ဘုရား အစက ျပန္စ အျပန္ကစၾက ေလ မ၀ေသးတဲ့ ရုပ္ခြက္ေတြနဲ႔ လက္ေတြယားလို႔ ကုတ္ ကုတ္ ကုတ္ ကုတ္ ထားတဲ့ အျမွီးေတြ မွားမွားမွား စုပ္
ဓါတ္တိုင္ေအာက္က ဆိုက္ကားသမားနဲ႔ ပခုံးေပၚက ေၾကာင္ ေျမာင္ထဲမွာ ေညွာင္ေနတဲ့ ေလသံအပြ
ဦးေလးေဒၚေဒၚမမ ၾကြေရာက္လာၾကတဲ့ လူၾကီးလူေကာင္း ဧည့္သခၤါ ပရိတ္သတ္ အေပါင္းၾကီးတို႔
မိတၱဴကူးဖို႔ မုန္႔၀ယ္ဖို႔နဲ႔ အိပ္မက္ေတြေကာင္းေကာင္း မက္ၾကေစဖို႔ ငါ့ေဂါင္းထဲမွာ ဘာေတြ ဘာေတြ ဘာေတြျဖစ္ ျဖစ္ ျဖစ္ ျဖစ္ ျဖစ္ ေန အသက္ အသက္ အသက္ ေမြးၿပီး၀မ္းေက်ာင္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေတြဖန္ဆင္းဖို႔ လက္မျဖစ္ျဖစ္ ေျခမျဖစ္ျဖစ္ စုပ္လို႔ မ၀တဲ့ ေကာင္
မိုးေကာင္းကင္ကို လက္ညႈိးထိုး ပင္လယ္ၾကီးကို လက္ညႈိးထိုး ေျမၾကီးေပၚက မၾကြတဲ့ အေရာင္နဲ႔
ပါးစပ္ေတြျဖဲျဖဲၿပီး ေျပာင္ တိုက္ဆိုင္မႈေတြခြဲထုတ္ အစားထိုးၿပီး ျပန္ျပန္ ခ်ဳပ္ ငါ့လက္ခ်ဳပ္ရာေတြ ငါ့လက္ခ်ဳပ္ရာေတြ မလုိခ်င္ဘူး မၾကိဳက္ဘူး မသိခ်င္ဘူး ငါ့အတြက္ ငါ့အတြက္ မိုးေပၚမွာ ပန္းခင္းၾကီးေတြ ပြင့္ ေျမၾကီးေအာက္မွာ အေသ ပန္းေတြလႊင့္ ငါ့ကိုယ္ငါ အစားထိုးလို႔ ျပန္ျပန္ခ်ဳပ္
မိတၱဴကူးဖို႔ မုန္႔၀ယ္ဖို႔ အစေတြ မူး အမူးေတြစ အေျဖေတြရ အေမးေတြျပန္ ငါ့အေန ငါ့အထား ငါ့စကားနဲ႔ ငါ့စကၠဴေတြ ပုရြက္ဆိပ္ေတြတက္ ပုရြက္ဆိပ္ေတြဆင္း ပိုက္ ပိုက္ ပိုက္ ပိုက္ ပိုက္ ကြန္ထဲမွာ ေငြမိ လူေတြမိ မိန္းမေတြမိ မိ မိ မိ မိ မိ မိမဆုံးမသားေတြ အလုပ္ရလို႔ အဟုတ္ေတြျပ အျပေတြဟုတ္ ေငြမရတဲ့ ရုပ္နဲ႔ ကမ္းနဖူးမွာေလေတြတိုက္လို႔ လိပ္ျပာလႊင့္ေအာင္ အသံကုန္ေအာ္လိုက္မယ္ ….
ငါ့တံခါး၀မွာ လာမရပ္ၾကနဲ႔ ငါ့တံခါးေပါက္ကို လာမေခါက္ၾကနဲ႔ ငါ့တံခါးေဘာင္မွာ ငါ့ကိုေခၚဖို႔ ငါ့ကိုေအာ္ဖို႔ ငါ့နာမည္ကို မွတ္ပုံတင္ထဲကဖ်က္လိုက္ၾကဖို႔ သန္းေခါင္းစာရင္းမွာ လူလိုေနလို႔ ေျခသုတ္ခုံေပၚက ေစာက္ရူးေတြကို ေခၚထုတ္သြားပါ မုန္႔ေၾကြးပါ ေရတိုက္ပါ ေစာက္ၾကီး ေစာက္က်ယ္မ်ားမ်ား ေျပာပါ ငါအိပ္ေနတုန္း မိုးဇက္ေရာက္လာ ငါ့ လည္ကို သူလွီးသြားလို႔ ေသြးေတြထြက္ ၾကမ္းခင္းေတြေပ မီးအလင္းေရာင္ေတြ ေသကုန္ၾကလို႔ ငါ့ကိုထြန္းပါ ငါ့ကိုညွိပါ ငါ့ကို အိပ္ယာခင္းအေဟာင္းၾကီးေပၚက ဆြဲခ် ဘတ္ ဘတ္ ဘတ္ ဘတ္ ဘတ္ ဘတ္စ္ ကားေပၚမွာ ဖင္ကိုင္ဖို႔ၾကိဳးစားေနတဲ့ ဟိုေကာင္ေတြ ေဆးရုံေရာက္ရင္ ႏွာေခါင္းထဲမွာ ပိုက္တပ္ၿပီး ဘုရား ဘုရား ျဖစ္ျဖစ္ တရား တရား ျဖစ္ျဖစ္ စည္းနဲ႔ ကမ္းနဲ႔ စည္းၿပီး ကန္း ခိုင္းလိုက္မယ္ စာလည္းရွည္ၿပီး အဖြားလဲ ေသၿပီ လူ႔လက္ဖ်ံထဲက အရုိးကို ငါက မ်က္ေစာင္းထိုးမိလို႔ အစားမေၾကြး ေရမတိုက္ ဘယ္သူနဲ႔မွ မတူတဲ့ အမိႈက္ကို ပုန္းထဲကိုထည့္ သုံးစားမရတဲ့ ငါက ေလးစားမရတဲ့ သူ႕ကို ငါးရိုးေတြေၾကြး မစူးႏိုင္တဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ေဒါင့္ပစ္လိုက္တဲ့ အစာမွာ ငါ့ကိုယ္ငါ ႏွစ္ခ်ပ္ခြာလို႔ ဒီဘူတာမွာ မဟူရာလိုက္တယ္ ။




nelay

ဦးေႏွာက္တဲ့ အသက္ရႈ တံ

ဦးေႏွာက္တဲ့ အသက္ရႈ တံ


အရင္တုန္းက လို အိုး အေဟာင္းၾကီးနဲ႔ မရႈဘူး
သြားေလရာ သံေခ်းကိုက္ေနတဲ့ အပ္ေတြကိုမသုံးဘူး
သြားရည္ေတြ က်တိုင္း လိုက္ထိစပ္တြယ္ညိွမေနဘူး
ဦးေႏွာက္ေတြဟာ ေဆးကို တကယ္အလိုရွိလို႔
အားေဆး ဆိုၿပီး ညာညာ တိုက္ေနၾက
ငါ့ကိုယ္ငါ လုံျခဳံမႈကို ငါ့ကိုယ္ငါ ထက္တန္ဖိုးထားလို႔
ေဆးသမားဟာ ဦးေႏွာက္ကို ေဖာက္စားဖို႔ေၾကာက္ရြံ႕ေနတယ္
သတိၱမရွိတဲ့ ပညာတတ္ေတြရဲ႕ အပ္ေခ်ာင္းထဲမွာ
ေဆးသမားဟာ ဥာဏ္မရွိသလို လႊန္႔လူးမေနဘူး …
တစ္ရြက္ျခင္းစီဟာ သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္လြန္းလို႔ …
ဦးေႏွာက္ၾကီးဟာ အဟာရတခ်ိဳ႕ကိုဖယ္ထုတ္ထားရတယ္ …
ဒါဟာ ေဆးသမားေလာက္ ဥာဏ္ရွိတဲ့ ေဆးသမားမ်ိဳးကို
ဘာလို႔ ေဒါက္တာဘြဲ႔ထူးေတြ မေပးႏိုင္တာလဲ …
ေဆးသမား ေကာင္းစြာ ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္ ….
ပညာရွိဖို႔ထက္ ဦးေႏွာက္ရွိဖို႔ကို ေဆးသမားက

ေကာင္းစြာဦးစားေပးလိုက္ေလရဲ႕ …
ဘိုးဘြားေတြရဲ႕ ဆယ္ႏွစ္ရာသီမတိုက္ထားတဲ့ သြားၾကားကအမွ်င္ကို
ေဆးသမားကေကာင္းေကာင္းကေလးဆြဲထုတ္ခဲ့တယ္
ငါမေသဘူး ငါမရူးဘူး ငါေနာက္မလိုက္ဘူး
ငါဟာ သူတို႔ေတြ အသက္ရႈထုတ္လိုက္တဲ့အနံ႕ကိုမခံမရပ္ႏိုင္လြန္းလို႔
ေဆးသမားအျဖစ္နဲ႔ ႏွာေခါင္းေတြကို သန္႔စင္တဲ့ေလနဲ႔ လုံျခဳံမႈေပးခဲ့တယ္။
ေဆးသမားမွာ အမွန္ေတြအမွားေတြရွိဖို႔ မလိုအပ္လြန္းလို႔
ေဘးမွာထိုင္ၿပီး ေစာက္ေျခာက္သီခ်င္းေတြနားေထာင္ေနတဲ့ေကာင္ကိုစားလိုက္တယ္
အရိုးေတြဟာခါးလြန္းလွလို႔ ဦးေႏွာက္ၾကီးကေထြးထုတ္လိုက္တယ္
ဒါမၿပီးေသးဘူး ဒါမၿပီးေသးဘူး ဒါမၿပီးေသးဘူး ဒါမၿပီးေသးဘူး


nelay

အမုန္း

အမုန္း


အခ်စ္
ေသြးကိုခ်စ္တယ္
အလွတရားဟာေမွာင္လြန္းလွလို႔
ဘ၀ကိုတိုးတိုးကေလးရယ္မိတယ္
ေခြးေတြနဲ႔ကစားစရာေတြလက္ခ်ိဳးေရထားတဲ့မ်က္လုံးေတြ
တိုက္ခန္းနံပါတ္ကိုေျပာေျပာၿပီးလက္မေပၚကခရုေခြေတြကိုနာနာေခါက္ေနရ
အခ်စ္
ဗုဒၶကိုခ်စ္တယ္
တရားဟာေမွာင္လြန္းလွလို႔
ေလာကကိုတိုးတိုးကေလးရယ္မိတယ္
ေျခလွမ္းေတြနဲ႔အသက္ရႈသံေတြေသာက္ေတာ္ေရအိုးထဲကပိုးေကာင္ေတြ
ခုနစ္ရက္နံပါတ္ကိုေဟာေဟာၿပီးၾကက္ေသြးေရာင္ေပၚကအစြန္းေတြကိုနာနာကေလးခၽြတ္ေနရ
အခ်စ္
လိင္အေပးအယူနဲ႔မိန္းမကိုခ်စ္တယ္
အခန္းဟာေမွာင္လြန္းလွလို႔
ရမၼက္ဟာတိုးတိုးကေလးရယ္မိတယ္
အေရျပားေတြနဲ႔ေငြေၾကးေတြအဆင့္ျမင့္အိပ္မက္ထဲကတစ္ခါသုံးဘ၀ေတြ
မိဘနံပါတ္ကိုတြက္ခ်က္ၿပီးေလွာင္အိမ္ေပၚကေက်ာက္တုံးကိုဓါးေတြထက္ေအာင္ေသြးေသြးေနရ
အခ်စ္
မသန္႔စင္ျခင္းကိုခ်စ္တယ္
သန္႔စင္ျခင္းဟာေမွာင္လြန္းလွလို႔
အလင္းကိုတိုးတုိးကေလးရယ္မိတယ္
ပ၀ါအနားသားေတြမ်က္ႏွာဖုံးေတြဖန္ပုလင္းထဲကလိပ္ျပာေတြ
လူေသနံပါတ္ကိုေရတြက္ၿပီးျမက္ခင္းေပၚကျမက္ကိုအေပါက္ေတြျဖစ္ေအာင္တူးတူးေနရ
အခ်စ္
စိတ္ကိုခ်စ္တယ္
အေမွာင္ဟာစိတ္လြန္းလွလို႔
အသိဥာဏ္ကိုတိုးတုိးကေလးရယ္မိတယ္
စိမ့္ထြက္လာတဲ့နံရံေတြမွ်တတဲ့အရႈံးေတြစိတ္ထဲကအပိုလႊမ္းမိုးထားတဲ့အရာေတြ
စိတ္နံပါတ္ကိုေရတြက္ၿပီးတပ္ဆင္ထားတဲ့အရာေတြကိုစိတ္ေပၚမတက္ေအာင္ခြာခြာခ်ေနရ
အမုန္း
အခ်စ္ေတြကိုမုန္းတယ္။



nelay

မိုးရာသီ (ျမန္မာသံစဥ္)

မိုးရာသီ (ျမန္မာသံစဥ္)


ေလ သံ အမွန္က ဒီလုိ ……

ရထား အပင္ေပၚမွာ အက်ိဳးျပဳ မီးခိုးေတြက အူလို႔
ေသာက္သုံးေရလိုေနတဲ့ မ်က္ႏွာထားမ်ားနဲ႔
လမထြက္တဲ့ ဟင္းလင္းျပင္မွာ
ေခြးေတြလဲ အူလို႔ ဆူၾကတယ္

ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ အမွတ္မရွိတဲ့ က်ည္ေတာက္ေတြ
ရပ္အက်ိဳး ရြာအက်ိဳး သယ္ပိုးၾကဖို႔
စေနေန႔တိုင္း ထထလွဲေနတဲ့
ဥပုတ္သည္ၾကီး လည္မွာ ဘာေတြမ်ားဆြဲထားပါ လိမ့္ကြယ္

ေရေက်ာ္အရပ္မွာ ေလးေနခဲ့တဲ့ ပဲဟင္း အေရက်ဲေတြ ကေရာ
ေမြးခါစ ေတာအုပ္ထဲက မီးေတြကိုပဲ ေမႊးေမႊးေနၾကသလား

ငါခၽြတ္ခဲ့တဲ့ စြတ္က်ယ္ ဂ်ိဳင္းအျပဲကေလး
ဘယ္နားမွာမ်ား တင္ မိခဲ့သလဲ

ၾကားဖူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ေလသံထဲမွာ
အေရွ႕ရိုးမက မိုးေတြပဲ ေသြးတိုး ေနရတယ္

ဂ်ာနယ္ထဲမွာ ပါေနၾက စကားလုံးေတြကို ခ်က္ေၾကြးၿပီး
ဧည့္ခံရမယ္ဆိုရင္ ဘုန္းၾကီးေတြ အီေနၾကမွာ စိုးတယ္

ေလေတြမ်ား အစမ္း တိုက္မိ လိုက္သလား
ဘာကိုမ်ား ေသေသခ်ာခ်ာၾကားခ်င္ေနတဲ့
အသိဥာဏ္ အပိုင္း အစ ေတြလဲ

လက္မဦးေသးခင္က
ေက်ာက္ဒုိးေတြၾကီး ပိုက္ပိုက္ၿပီး
င နဲ႔ ငါ ကိုမ်ား Patterns ေတြခြဲခြဲၿပီး စီစီထားတာလား

မိုးေကာင္းတုန္းမွာ စာအုပ္ေတြ ထုတ္ထားၾကၿပီး
ျမစ္က်ိဳးတုန္းမွာ ေလွလုပ္စီးၾကမဲ့ စကၠဴေလွေတြ
အမ်ားၾကီး …. အမ်ားၾကီး …. အမ်ားၾကီး

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးကို လက္ခတ္ မွန္မွန္နဲ႔ ညံ လိုက္ပါတယ္

ကတုိ႔ ခ ေတြ က်န္ေအာင္လို႔
တစ္ေကာင္ ေအာ္တိုင္း လိုက္လိုက္ ေအာ္ေနတဲ့ ဖားေတြ
ငါ့ အိမ္ေရွ႕ ပိန္းပင္ေအာက္မွာ ငယ္သံပါေအာင္ ဆူၾကတယ္

မိုးတြင္း အခါမို႔
ေရမငတ္ေအာင္လို႔ ေပါင္ေပၚေအာင္ လိပ္တင္ထားတဲ့ အေတြးကို
ဘာေတြ (ႏွမ္းေတြ ႏွမ္းေတြ) ျဖဴးျဖဴးၿပီး ေသာက္ခ်င္ရတာလဲ

စိတ္လိုလက္ရ ေလမလည္ႏိုင္တဲ့
ဒီလို ဥတုရာသီမ်ိဳးမွာ
ရြာေနတဲ့မိုးကို ငါက လက္ဆိပ္တက္ေအာင္သာ
ဆိတ္လိုက္ခ်င္ရဲ႕ေလ

ငယ္ငယ္ထဲက မ၀ ခဲ့တဲ့ ရာထူးကို
ေသခါနီးမွ ၀ ၀ လင္လင္ စို႔စို႔ေနၾကတဲ့
၀က္အုိကေလးေတြ ေၾကာင့္ ေခြးအိုမၾကီး မ်က္ႏွာေတာင္
ပိန္ လို႔ ခ်ဳန္း လို႔

ပုတ္ လို႔ ခတ္ လို႔ ရိုက္ခတ္လာတဲ့ လိႈင္းေတြက
ေသေလာက္ေအာင္မာတဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြကို
စား ….. စား …… စား …… စား

ႏြံနစ္သြားတဲ့ ပတၱျမားေတြ အပင္ေပါက္လာေတာ့
ရထားလမ္းေပၚ ေရေက်ာ္ထားတဲ့ အထာ နဲ႔
ေသြးထဲမွာ ဂ်ာနယ္လစ္စ္ အတု ေတြ ေရာေရာၿပီး
Ethic ေတြ အလပ္ဂ်စ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္

ကုရာနတိၳ ေဆးမရွိပါပဲ

မိုးရာသီမွာ ပိုးေပါင္းစုံထ တဲ့ စုံေတာျမိဳင္ၾကီးထဲ
Intro ကို စႏၵရားသံ ေလးေလးၾကီးနဲ႔
က်ေနာ္ ခ်စ္ေသာ မိုးရာသီ ဆိုၿပီး စႏၵရားလွထြဋ္ စတိုင္နဲ႔
ငါက ျမန္မာသံေလးေလးၾကီးကို ညည္းလိုက္ေလရဲ႕ ။




nelay

ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူမ်ား

ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူမ်ား



ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူမ်ားဟာ မုန္႔ပဲ သေရစာနဲ႔ ေစ်းၾကီးၾကီးေပး၀ယ္ရတဲ့ လက္မွတ္ကို လႊင့္ပစ္လိုက္ၾက ။
မျမင္ရဘူး ဆိုတဲ့ အေမွာင္ထဲမွာ ေခ်ာင္းဟန္႔သံဟာ ငါ့ရင္ကိုတုန္သြားေစသလား ။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူမ်ားဟာ ပိုက္ဆံမေပးရတဲ့ လက္မွတ္ကို တယုတယ ကိုင္လို႔ ရုပ္ရွင္ရုံမဟုတ္တဲ့ ရုပ္ရွင္ရုံကို၀င္လာၾက ။
ငါက ရုပ္ရွင္လို႔ လြယ္လြယ္ သုံးႏႈန္းလိုက္ရတာကို အလိုမက် ။
စုပုံထားတဲ့ အေရာင္ကေတာင္ ငါ့ရင္အုံေပၚ နင္ေျခသြားသလား။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူမ်ားဟာ ရုပ္ရွင္ရုံေရွ႕မွာ ဖိနပ္ကို ညီညီညာညာ ခၽြတ္လိုက္ၾက ။
လက္မွတ္ျဖတ္တဲ့သူေတြက ပိုက္ဆံမရတဲ့ အလုပ္နဲ႔ လက္မွတ္ေတြကို ၀မ္းသာအားရ ဆုတ္လို႔ ျဖဲလို႔ ၿပဳံးလို႔ ေပ်ာ္လို႔ ။
ငါက တစ္ခါတစ္ေလ အေကာင္းဖက္က စဥ္းစား ၾကည့္ရတာကို အရသာေတြ႕လာ ။
မၾကာပါဘူး ။
မိုးေတြရြာ ။
မၾကာပါဘူး ေကာင္းကင္ၾကီးက ေမွာင္လို႔ ။
မၾကာပါဘူး အလင္းေရာင္ကို ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူမ်ားဟာ တိုးတိုး တိတ္တိတ္ ေလွာင္ဖို႔ ၾကိဳးစားလိုက္ၾက ။
အတၱဟာ သုံးပုံ တစ္ပုံအထက္ကို ေရာက္လာေတာ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ ေနၾကာေစ့ကို ထုတ္၀ါးဖို႔ ေမ့ေန ။
ေနၾကာ ေစ့ မေရာင္းပါ ။
ေနၾကာေစ့ မ၀ယ္လာပါ ။
ေနၾကာေစ့ ၀ါး မဲ့ ပါးစပ္ ေတြက ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္း ဟ ေနရလို႔ ။
ႏွလုံး ခုန္သံေတြက ပါးစပ္ထဲမွ အသံေတြအျဖစ္ ထြက္က်လာ ။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူမ်ားဟာ လိုက္ မေကာက္အားဘူး ။
လက္ႏွစ္ဖက္က မအားဘူး ။
လက္ႏွစ္ဖက္က လက္ခုပ္တီးဖို႔ အဆင္သင့္ ။
မျမင္ ကြယ္ရာမွာ ရြံ႕ေနၾကတဲ့ လက္ေတြေတာင္ ငါတို႔ အသံနဲ႔ အမွီလိုက္လို႔ တီးလို႔ ခတ္လို႔ လက္ ခုပ္သံေတြ ျပည့္လို႔လွ်ံလာၾက ။
ငါက ရုပ္ရွင္လို႔ လြယ္လြယ္ သုံးႏႈန္းလိုက္ရတာကို အလိုမက် ။
ေနျပည္ေတာ္မွာ ျမင္ဖူးၾကမယ္မထင္ဘူး ။
ေရွ႕ေဆာင္မွာ ျမင္ဖူးၾကမယ္မထင္ဘူး ။
Junction MawTin Cineplex Theatre 1 မွာ ျမင္ဖူးၾကမယ္မထင္ဘူး ။
Junction MawTin Cineplex Theatre 2 မွာ ျမင္ဖူးၾကမယ္မထင္ဘူး ။
Naypyitaw Mini Theatre မွာ ျမင္ဖူးၾကမယ္မထင္ဘူး ။
Junction Square Cineplex Theatre 1 မွာ ျမင္ဖူးၾကမယ္မထင္ဘူး ။
Junction Square Cineplex Theatre 2 မွာ ျမင္ဖူးၾကမယ္မထင္ဘူး ။
Junction Square Cineplex Theatre (3D) မွာ ျမင္ဖူးၾကမယ္မထင္ဘူး ။
မဂၤလာ (Dagon Center – D II ) (3D) မွာ ျမင္ဖူးၾကမယ္မထင္ဘူး ။
မႏၱေလး ျမိဳ႕မ မွာ ျမင္ဖူးၾကမယ္မထင္ဘူး။
မႏၱေလး ၀င္းလိုက္ မွာ ျမင္ဖူးၾကမယ္မထင္ဘူး။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူမ်ားဟာ အိပ္မက္ကို ခပ္နာနာကေလး ရိုက္ႏိုးလိုက္တဲ့ အသံမို႔ ။
နီးစပ္ရာေတြ ထိ လွ်ံရတယ္ ။
သိပ္မၾကာပါဘူး ။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ ဘာ ျဖစ္ မလဲ ၾကိဳၾကိဳသိေနတဲ့ အသိဥာဏ္မႈိင္းတိုက္ ရုပ္ရွင္ေတြကို ထြီး … ခနဲ ထီြး … ခနဲ ေထြးထုတ္လိုက္ၾက ။
ငါက ရုပ္ရွင္လို႔ လြယ္လြယ္ သုံးႏႈန္းလိုက္ရတာကို အလိုမက် ။
ဒါေပမဲ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ ဆိုက္ကားသမားကို လက္ခုပ္တီးၾက။
ဒါေပမဲ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ မိဘမဲ့ကေလးကို မ်က္ရည္က် ၾက။
ဒါေပမဲ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ သုံးရက္ေလာက္ထမင္းမစားရတဲ့လူကို လက္ခုပ္တီးၾက။
ဒါေပမဲ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ ၀က္ေမြးတဲ့ မိန္းမေတြကို လက္ခုပ္တီးၾက။
ဒါေပမဲ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ ပန္းခ်ီဆရာကို လက္ခုပ္တီးၾက။
ဒါေပမဲ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ ဇာတ္လမ္းေျပာင္းျပန္ကို ၾကိဳက္ ၾက။
ဒါေပမဲ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ ၀က္သားသည္ကို လက္ခုပ္တီးၾက။
ဒါေပမဲ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ
မိတ္ကပ္မ်ားနဲ႔ မ်က္ေတာင္အတုတပ္ မိန္းမေတြကို မုန္းၾက ။
ဒါေပမဲ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ ဟန္လုပ္ထားတဲ့ ပုံရိပ္ေတြကို ဆြဲဆုတ္ၾက ။
ဒါေပမဲ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ အသံတုေတြကို ရြံမုန္းၾက။
ဒါေပမဲ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ မ်က္ရည္တုေတြကို ဟားတိုက္ၾက။
ငါက ရုပ္ရွင္လို႔ လြယ္လြယ္ သုံးႏႈန္းလိုက္ရတာကို အလိုမက် ။
ပိတ္ကားထက္က အေရာင္ေတြ ျပန္ျပန္ဟပ္တိုင္း ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ ေဆးလက္စ မ်က္ႏွာမ်ားကို သုတ္လိုက္ၾက ။
ငါက ရုပ္ရွင္လို႔ လြယ္လြယ္ သုံးႏႈန္းလိုက္ရတာကို အလိုမက် ။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ
မျမင္ဖူးတဲ့ ရုပ္ေတြ
မျမင္ဖူးတဲ့ အသံေတြ
မျမင္ဖူးတဲ့ စကားေတြ
မျမင္ဖူးတဲ့ အျငင္းအခုန္ေတြကို အံ့ၾသၾက ။
ငါက ရုပ္ရွင္လို႔ လြယ္လြယ္ သုံးႏႈန္းလိုက္ရတာကို အလိုမက် ။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ တကယ့္ မင္းသမီး မင္းသားေတြကို ေမ့သြားၾက ။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနၾက ။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ ဘ၀ေတြကိုၾကည့္ေနၾက။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ ရုပ္ရွင္ရုံအျပင္မွာၾကည့္ေနၾက။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြနဲ႔ အတူတူ ၾကည့္ေနၾက။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ တီဗီေတြကို ေမ့ထားလိုက္ၾက။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ အသံေတြကို ျမင္ေနရ ။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ ရုပ္ေတြကို ၾကားေနရ ။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ ပိတ္ကားအျပင္ကို ျမင္ေနၾက။

ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူေတြဟာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္း ရုပ္ရွင္ျဖစ္လာၾကတယ္ ။



nelay


Inspiration from ၀ႆန္ရုပ္ရွင္ပြဲေတာ္ #2

စုန္းတစ္ေကာင္ဟာ ကဗ်ာဆရာကို လိပ္ျပာသန္႔လိုက္တဲ့ ည

စုန္းတစ္ေကာင္ဟာ ကဗ်ာဆရာကို လိပ္ျပာသန္႔လိုက္တဲ့ ည


စုန္းမဟာ သူ႔ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္စ မ်ားကို သုတ္လိုက္တယ္ ....
ၿပီးေတာ့ သူဟာ ခပ္တည္တည္နဲ႔ youtube ကိုဖြင့္ၿပီး သူ႔မ်က္ရည္စ မ်ားကို upload တင္လိုက္တယ္ .... ခဏေနေတာ့ .... အေမရိကန္သမၼတ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေဖါက္ျပန္ေနတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြၾကားက ၀ုန္းခနဲ ခုန္ထြက္လာၿပီး .... ျမန္မာျပည္လို႔ သုံးၾကိမ္ေအာ္လိုက္တယ္ ...
ဒီေတာ့ ... စုန္းမ တင္ထားတဲ့ youtube ကို ၀င္ေရာက္ၾကည့္ရႈ႕သူေပါင္း သန္းခ်ီသြားေလရဲ႕ ..... တကယ္ေတာ့ ..... လူ႔အရိုးေတြ ထည့္ထည့္ျပဳတ္ထားတဲ့ .... အိုးးးး .... ဆိုတာ .... ပြက္ပြက္ဆူေနမွ ၾကည့္ေကာင္းတာမဟုတ္လား .... တံခါးက ကၽြီးး ခနဲ႔ ေျဖးေျဖးကေလး ပြင့္လာတယ္ .... ငါ့ စိတ္အထင္ ... ပန္းခ်ီဆရာ ဟာ သူ႕ေဒါက္ဖိနပ္ကို ဖြဖြ ကေလး နင္းလာရ ပုံ ရတယ္ ..... သူ႔စုတ္တံနဲ႔ အဲ့ဒီ လူ႔အရိုးျပဳတ္ အုိးကို .... တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ ေမႊေနလိုက္တယ္ .... ဘာလို႔ဆို .... သူ႔ေျခဖ၀ါးေအာက္က ေဒါက္ဖိနပ္ေတြကို ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး အသံမ ျမည္ေအာင္ စီးထားရလို႔ေလ ...
ဒီျမင္ကြင္းကို ျမင္တဲ့ ကဗ်ာ ဆရာက စိတ္ၿငိမ္ေဆး ငါးလုံး ျပဴးလိုက္ကို ပါးစပ္ထဲ ပက္ခနဲ ပစ္သြင္းလိုက္တယ္ ..... ဒါနဲ႔ .... ေဒါက္တာက ႏွလုံးခုန္သံနားေထာင္ဖို႔ သူ႔ နားၾကပ္ၾကီးကို အျမင့္ၾကီးေျမွာက္လိုက္တယ္ .... ငါလဲ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ .... ငယ္ငယ္က အေမေျပာဖူးတဲ့ ပုံျပင္ေတြထဲ ၀င္ပုန္းေနလိုက္တယ္ ..... ဘယ္ရမလဲ .... ေခတ္ကိုထင္ဟပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ စကားလုံးထဲမွာ …. ငါ့နာမည္မ်ားပါမလားလို႔ လိုက္ရွာၾကည့္လိုက္တယ္ … လားလား …. ငါ့နာမည္မေျပာနဲ႔ …. ငါၾကည့္ဖူးတဲ့ ရုပ္ရွင္ထဲက မင္းသားနာမည္ေတာင္မပါဘူး ….. ဒါနဲ႔ …. စုန္းမက ေျပာတယ္ ….. နင္တို႔ေတြ ေခတ္မွားေရာက္ေနၾကတာပဲ …. စုန္းမကို မွန္ထဲမွာ ရွင္းလင္းတိက်စြာ ငါျမင္လိုက္ရတယ္ … လားလား … စုန္းမက ငါတို႔ ၾကားဖူးတဲ့ ပုံျပင္ထဲကလိုမဟုတ္ဘူး ….. သူက ႏႈတ္ခမ္းနီ အနီကို ရဲေနေအာင္ဆိုးထားတာမွ …. တကယ့္ကို လိင္စိတ္ၾကြေစတယ္ …. ဒါရိုက္တာက ဒီမွာ ဆရာၾကီး၀င္လုပ္ၿပီးေျပာတယ္ …. မင္းတို႔ေတြ ပရိတ္သတ္ကိုေလးစားရမယ္ကြ …. ဒါရိုက္တာရဲ႕ …. စကားလဲဆုံးေရာ …. စာၾကည့္တုိက္ထဲက စာအုပ္ေတြ သူ႔အိမ္မွာ တပည့္ခံဖို႔ ထြက္ေျပးကုန္တယ္ ….. မထူးပါဘူးကြာ လမ္းေပၚက အေၾကြေတြ လိုက္ေကာက္ၿပီး ငါလဲ မွီရာ စပယ္ရာ နဲ႔ လိုက္ရတယ္ .... ဒါနဲ႔မဆီမဆိုင္ လႊတ္ေတာ္ထဲက ၀န္ၾကီးက သူ႔စာတန္းရွည္ၾကီးကိုဖတ္ျပတယ္ …

“ငါက ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး
ငါက ကဗ်ာျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ
ကဗ်ာေရးေနရယုံနဲ႔ ငါ့မွာျပည့္စုံေနတာ
ကဗ်ာဆီကေန ငါက
ဘာတစ္ခုမွ ၾကီးၾကီးမားမား ေမွ်ာ္လင့္ထားတာမဟုတ္ဘူး
ကဗ်ာကို ကဗ်ာအတိုင္း တယုတယ ထားခ်င္ခဲ့တာ
ကဗ်ာေတြကို သူ႔ရဲ႕လုံျခဳံတဲ့ေနရာမွာ ထားဖို႔အတြက္ ….
ရုပ္ေသးဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ခရီးေတြအမ်ားၾကီးထြက္ၿပီး
တစ္ခါတုန္းက ရုပ္ေသးဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေရးတဲ့ကဗ်ာေတြရွိေနခဲ့တယ္”
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ စာတန္းက တစ္၀က္တစ္ျပက္နဲ႔ မပါလာဘူး …. အဲဒီ့ ၀န္ၾကီးလဲ မၾကာပါဘူး အေပၚက တစ္၀က္တစ္ပ်က္ စာတန္းရွည္ၾကီးလဲ ဖတ္ၿပီးေရာ …. တစ္ခါထဲျပဳတ္သြားပါေလေရာ …..
စုန္းမဟာ တီဗီေပၚမွာ ပါခ်င္လြန္းလို႔ ….. သူ႔ကိုယ္သူ အမ္တီဗီ တစ္ပုဒ္ရိုက္တယ္ ….. သူရိုက္တုန္းကေတာ့ ….. ကိုယ္ပိုင္ဖန္တီးမႈ ပါပဲ …. တီဗီေပၚပါလာေတာ့ …. သူ႔သံစဥ္ၾကီးက …. ဟုိက ဆိုလား ဒီက ဆိုလား …. ကူးခ်ထားတာၾကီးျဖစ္ေနတယ္ …. ဒါနဲ႔ဗ်ာ …. စုန္းမေလ .. သုံးရက္သုံးည လုံးလုံး ငိုလိုက္တာ လြန္ပါေရာ ………… ။

nelay

ေသခ်င္းဆိုးငွက္ေပ်ာပင္ 08-12-2009 12:37 PM

ေသခ်င္းဆိုးငွက္ေပ်ာပင္
08-12-2009 12:37 PM


အခြံကလြဲၿပီး အႏွစ္မရွိဘူး
လႈပ္ၾကည့္ရင္ေတာင္ေရပဲရွိတယ္

တလႊာခ်င္းခြာ
အဲဒီ့ ေသခ်င္းဆုိးအလႊာကို
ငါးဟင္းရည္ထဲပစ္ထည့္
သူမပါရင္မၿပီးတဲ့
ဗမာႀကိဳက္တဲ့မုန္႕ဟင္းခါးရတယ္

ေသခ်င္းဆိုးအပင္ကတခုိင္လုံးေရႊတဲ့
ရနံ႕ေမႊးေမႊးေသခ်င္းဆိုးအသီးကိုသီးတယ္
မမွည့္ခင္ကေသခ်င္းဆိုးအစိမ္းေရာင္
မွည့္လာေတာ့ေသခ်င္းဆိုးအဝါေရာင္
အနီေရာင္ေတာင္ တစက္ကေလးမွမပါဘူး

ေသခ်င္းဆိုးစိြဳင္းေပၚကေပ်ာ့တြဲတြဲအသီးေတြ
ေသခ်င္းဆိုးေရာဂါလည္းထည့္ေပးထားတယ္
ေသခ်င္းဆိုးအဟာရလဲျဖည့္ေပးထားတယ္
အဲဒီလုိေသခ်င္းဆိုးေကာင္းတဲ့အသီးေတြ
ေသခ်င္းဆိုးနတ္ေတြလဲႀကိဳက္တယ္
ဘုရားေရွ႕မွာဆိုေသခ်င္းဆိုးကိုလက္အုပ္ခ်ီရတယ္

ျပာယာခတ္တဲ့ေသခ်င္းဆိုးေမ်ာက္လြဲေက်ာ္က
ေသခ်င္းဆိုးေအာင္ႀကိဳက္တဲ့အသီးေတြ

ခုတ္လွဲၿပီးလို႕ေသခ်င္းဆိုးအခြံမို႕အထင္မေသးနဲ႕
ေသခ်င္းဆုိး အတုံးက ဖက္အိပ္လို႕ရတယ္
ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ဗ်ာ ...
လွံနဲ႕စိုက္ရင္ေတာင္
ေသခ်င္းဆိုးေအာင္ေလွ်ာကနဲဝင္တယ္

ဘာအႏွစ္မွမရွိဘူး ေသခ်င္းဆိုးအခြံႀကီးပဲ
ဒါမို႕ ငါက ငွက္ေပ်ာပင္လိုမ်ိဳး
ေသခ်င္းဆိုးေလွာင္ရယ္ဖို႕ေကာင္းတဲ့
ေသခ်င္းဆိုးေနတဲ့ေကာင္ ... ။



nelay

ေလ ပုံျပင္

ေလ ပုံျပင္

ဒါဟာ ေလေတြ ေျမာက္ေနတဲ့ ေတာင္ကုန္း
အျပဳံးေတြ ေျပာင္းေျပာင္းသြားလို႕
သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိတဲ့ ေနရာမွာ
ငုိသံေတြ ေလွာင္ေလွာင္ထားတဲ့ ေက်ာင္းကို
အလံျဖဴေတြ လႊင့္လႊင့္ၿပီး
မနက္တိုင္း မတ္တပ္ရပ္ေနရတဲ့ သစ္ပင္ေတြပါ ။

ရႈ႕ခင္းကို မသိစိတ္ထဲမွာ မွတ္သားၿပီး ...
လက္မွတ္ထိုးထုိးထားတဲ့ စာအုပ္မ်ားနဲ႔ ….
ငါတို႔ဟာ အေဝးကို သြားသြားေနၾကတဲ့ ငွက္ေတြပါ … ။

ကမ္းနဖူး က ေလေျပာင္းျပန္ေတြ တိုက္လာရင္ …
မင္း အေမခ်က္ေၾကြးတဲ့ အားလူးထမင္းကို …
သဲေျမေပၚမွာ ခ်ခင္းလို႔
ဝမ္းေတြပူေအာင္ ေလွာင္လိုက္ၾကမယ္ … ။

စိတ္ဟာ ပုံရိပ္တခ်ိဳ႕ကို ခ်န္လွပ္ထားလို႔
မ်က္လုံးထဲမွာ သစ္ရြက္ေတြပဲ ေၾကြေၾကြေနရတယ္ …

အေဝး တစ္ေနရာဆီက
မိုးေတြ မ်ား ရြာ ရြာလာခဲ့ရင္ ….
ငါတို႔ လက္ထဲက ထီးေတြပိတ္လို႔ ….
စြန္လႊတ္ခဲ့တဲ့ ကြင္းဆီ
ေျပးလိုက္ ….
ေလလိုက္
လိုက္ေလ
ေျပးေလ …
ေလေျပ ေတြ ေမာတဲ့အထိ ေျပးၾကမယ္ … ။

ကဆင့္ကလ်ား ဟာ ကိုယ္ေပၚက ျပဳတ္က်
ေျခလွမ္းေတြ ျမွဳပ္သြားခဲ့ရင္ ….
ပုံျပင္ကို ေခၚလို႔ …
ငါတို႔ အိပ္ယာ ဝင္တိုင္း သီဆိုၾကမယ္ … ။

ဒါဟာ ေရေတြ ေပါက္ေနတဲ့ ဖန္လုံး
မ်က္လုံးထဲက အေရာင္ေတြ ေျပာင္းေျပာင္းသြားတိုင္း
ခ်စ္သူေတြ ရွိတဲ့ ေနရာမွာ
အလြမ္းေတြ ေလွာင္ေလွာင္ထားတဲ့ ေက်ာင္းကို
အလံျဖဴေတြ လႊင့္လႊင့္ၿပီး
ညေနတိုင္း မတ္တပ္ရပ္ေနရတဲ့ ျမက္ပင္ေတြပါ ။


nelay

ရင္ဘတ္တူမွ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့ သူေတြအတြက္ *Brassiere လိုတယ္

ရင္ဘတ္တူမွ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့ သူေတြအတြက္ *Brassiere လိုတယ္


သူတို႔ေတြနဲ႔ ေပါင္းလို႔ သူတို႔လို ကဗ်ာ .....
သူတို႔ေတြနဲ႔ အရက္ေသာက္လို႔ သူတို႔လို ေလခ်ဥ္ ....
သူတို႔ေတြနဲ႔ ေရာေႏွာထားလို႔ သူတို႔လို အေရာင္ .....

သူတို႔ေတြနဲ႔ ၾကိဳက္လို႔ သူတို႔လို အၾကိဳက္ …..
သူတို႔ေတြနဲ႔ ရင္ခုန္လို႔ သူတို႔လို ရင္ခုန္သံ ….
သူတို႔ေတြနဲ႔ facebook သုံးလို႔ သူတို႔လို မ်က္ႏွာ ….
သူတို႔ေတြနဲ႔ အိမ္သာ တက္လို႔ သူတို႔လို ခ်ီးးးးးး ….

သူတို႔ေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာကဗ်ာေတြဖတ္ေတာ့ သူတို႔လို တကာခံတဲ့ ကဗ်ာ …
သူတို႔ေတြနဲ႔ လက္ေရးလွျပိဳင္လို႔ သူတို႔လို လက္ခေလး ေရး ကဗ်ာ လွလွ …

သူတို႔ေတြနဲ႔ ဘုရားသြားေတာ့ သူတို႔လို တရား တရား တရား ကဗ်ာ တရား …
သူတို႔ေတြနဲ႔ မိဘမဲ့ေက်ာင္းသြားလို႔ သူတို႔လို ကေလးထိန္း ကဗ်ာ ….
သူတို႔ေတြနဲ႔ ဒႆနအေၾကာင္းကို ဒသမ ခ်ျပေတာ့ သူတို႔လို ဒႆ ကဗ်ာ ….
သူတို႔ေတြနဲ႔ Gtalk မွာ ေစာက္ေဖာင္းထုေတာ့ သူတို႔လို ေစာက္ေဖါင္း ကဗ်ာ …
သူတို႔ေတြနဲ႔ ဖင္ခံၾကေတာ့ သူတို႔လို ဖင္ခံခံေနတဲ့ ကဗ်ာ ….
သူတို႔ေတြနဲ႔ ေကာင္းတာေတြလုပ္လုပ္ေနရလို႔ သူတို႔လို ေကာင္းသြားၿပီထင္ထင္ေနတဲ့ ကဗ်ာ …
သူတို႔ေတြနဲ႔ ဟိုပြဲ ဒီပြဲ မ်က္ႏွာျပမွ သူတို႔လို မ်က္ႏွာရရေနတဲ့ ကဗ်ာ ….

သူတို႔ေတြနဲ႔ ဟိုသီအိုရီ ဒီသီအိုရီၾကီးကို လူကြယ္ရာမွာ ဖင္ပိတ္ေလ့က်င့္ထားလို႔
သူတို႔လို ဆရာျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ ကဗ်ာ …..

သူတို႔ေတြနဲ႔ လမ္းအတူတူေလွ်ာက္ေတာ့ သူတို႔လို ေျခေထာက္
သူတို႔ေတြနဲ႔ အေျခာက္အတူတူလွမ္းေတာ့ သူတို႔လို အေျခာက္ ….

သူတို႔ေတြနဲ႔ အတင္း အတင္း အတင္း တူတူ ေနရလုိ႔
သူတို႔ နာမ္ေတြ ၀င္ ၀င္ ပူးးးး ခံေနရတဲ့ ေကာင္ ….


ဘယ္မွာလဲ ….
မင္းရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ကဗ်ာ ....

ဘယ္မွာလဲ ….
မင္းရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ေလခ်ဥ္ ....
ဘယ္မွာလဲ ….
ဘယ္မွာလဲ ….
ဘယ္မွာလဲ ….
မင္းရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ………. အသံ ….. ။



nelay


creidt: wiki
*A brassiere is a woman's undergarment that supports her breasts. Bras are typically form-fitting and perform a variety of functions and have also evolved into a fashion item. The primary purpose of a bra is to enhance the wearer's comfort by supporting her breasts.

တည္လင္း

တည္လင္း


ထင္ရွားေသာ ေလရႈေပါက္မ်ားကို မွတ္သားၿပီး
ဘ၀အေၾကာင္းေတြ ေခါက္သိမ္းလို႔
မုန္႔စိမ္းေပါင္း ကို ခပ္စစ ကေလး ၀ယ္စားလာခဲ့
ငါတို႔ရဲ႕ ….. အနက္ဓိပၸါယ္ေတြ
လူေတြရဲ႕ မသတီစရာေတြၾကားထဲ ႏွစ္ျမဳပ္ခဲ့
မီးေတာက္ကိုျမင္မွ
ဟုန္းဟုန္းေတာက္ခဲ့ရတဲ့ ၾကက္ဥျပဳတ္ေတြ ေအးစက္ခဲ့
ေပ်ာ္စရာေတြကို အျပီးသတ္ၿပီး
ပုလင္းေဘးက တြဲက်ေနတဲ့
ဖေယာင္းခဲေတြသာ ေအးစက္ခဲ့တယ္ ….

ပုပၸါးမွာ မိုးေခါင္လြန္းလို႔ ….
ေခါင္းေပၚက ေခါင္းမိုးေတြကို ေရျဖန္းေနရတယ္ …
မ်က္လုံးကို အတင္းမွိတ္ၿပီး စိတ္ခ်လိုက္ဖို႔
ျပန္မပြင့္မွာ စိုးတဲ့ စိတ္နဲ႔ မ်က္ႏွာေတြကို ျပဴးျပဴးေနရတယ္ …

တိမ္တိုက္ေတြနဲ႔လိုက္ပါဖို႕ … အေငြ႕ျဖစ္ဖို႔လိုတယ္ ဆိုလို႔ …
ကိုယ့္ကို ကိုယ္ မီးရႈိ႕လိုက္ပါတယ္ …
ၿပဳံးေနပါေတာ့ေလ ….

မျမင္ဖူးတဲ့ လူကို ထုတ္ၿပီး ပစ္ပစ္ေနၾကရင္ …
မကိုးဖူးတဲ့ အရာေတြကို ကြယ္ေနၾကရင္ …
စမ္းေခ်ာင္းကေလးရဲ႕ေဘးမွာ လက္ေမာင္းေပၚက
ဇြဲေတြ သတိၱေတြ ေရႊငါးကေလးေတြ ခုန္ခုန္ခ်သြားလိမ့္မယ္ …

တိတ္ဆိတ္ျခင္းဟာ အလင္းႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာထက္
ပိုမိုက်ယ္ေလာင္လြန္းလို႔
ခရမ္းခ်ဥ္သီး ပုတ္ေတြပဲ ျပဳတ္ျပဳတ္စားေနပါ့မယ္ ….

ႏြံ႕အိုင္ထဲက ကၽြဲ
အျပဳံးေတြကုိ စီက်ဲလို႔ ပါးၾကီးျပဲေအာင္ ျဖီးၿဖီးေန ….
ေက်းဇူးပါပဲ အေမ …
ဒါဟာ ျမန္မာဘာသာက တိုက္ရိုက္ျပန္ဆိုလို႔ …
ကဗ်ာ လိုက္ပါတယ္ ။



nelay

ထုခ်င္း

ထုခ်င္း 


ေစာက္ေဖာင္းထုရတာ ေကာင္းတယ္
စိတ္က်န္းမာေရးကို ေကာင္းမြန္တိုးတက္ေစတယ္
စိတ္လက္ေပါ့ပါးေစတယ္
ေစာက္ေဖာင္းထုရတာေကာင္းတယ္
လူဆုိတာ ေစာက္ေဖာင္းထုတဲ့ အမ်ိဳးပဲ ထုပုံ ထုနည္းပဲ ကြာတယ္ ....

တခ်ိဳ႕ က သီခ်င္းထဲမွာ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က သတင္းစာထဲမွာ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က Facebookေပၚမွာ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က ကဗ်ာေပၚမွာ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က ဂ်ာနယ္ေပၚမွာ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က လူမသိသူမသိ တစ္ေယာက္ထဲ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က ေပၚတင္ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က ေဆးစားၿပီး ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က ကြယ္ရာ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က ဘုရားနဲ႔တရားနဲ႔ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က လမ္းမေပၚ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က ဘီယာဆိုင္မွာ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က အေမနဲ႔ အတူ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က ကေလးေတြနဲ႔ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က ေဆးရုံေပၚမွာ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က ရပ္ကြက္ထဲမွာ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က ကိုယ့္ကုိ ကိုယ္ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က ေစာက္ေဖာင္းထုတယ္ ေျပာတာကို ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က ထုတာကို မၾကိဳက္လို႔ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က မိန္းမေတြနဲ႔ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က မိန္းမပါးစပ္ေတြငွားငွားၿပီး ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က ပါ၀ါတပ္ၿပီးထုတယ္
တခ်ိဳ႕က အဖြဲ႕လိုက္ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က မသိမသာ ထုတယ္
တခ်ိဳ႕က ေသေအာင္ ထုတယ္
ထုတယ္
ထုတယ္
ထုတယ္
ထုတယ္


nelay

အမွတ္၂၈ လမ္းမၾကီး

အမွတ္၂၈ လမ္းမၾကီး

ႏွလုံးသားဟာ ျပင္းထန္ေလာင္ျမိဳက္ျခင္းနဲ႔ ကၽြန္း တစ္ခုကိုေရာက္တယ္ ……
မျငိမ္းခ်မ္းျခင္းကို ၀တ္ဆင္လို႔ မျငိမ္းခ်မ္းခ်င္တဲ့လက္ေခ်ာင္းမ်ားနဲ႔

ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းစကားလုံးမ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ထားတယ္ ……
လမ္းဟာထင္သေလာက္ မာေက်ာ မေနဘူး ……
သဲ … အဲဒီ့ …. သဲ ….
ေသာင္ ….. အဲ့ဒီ့ ….. ေသာင္ ….
အေမွာင္ဟာ လွလွပပ ေလွာင္ရယ္ဖို႔ ….. ငါ့ကၽြန္းကို ေရာက္လာတယ္ …. ။

တိတ္ဆိတ္ျခင္းကို တိတ္တဆိတ္ပဲ တူးဆြၿပီး ….. ပုလင္းထဲထည့္လို႔ ေမ်ာလိုက္ပါတယ္ ….
ငါ့ပုံစံက ခါးၾကီးကုန္းကုန္းၿပီး တကိုယ္လုံးစူးနစ္၀င္ေရာက္ေအာင္ စူးစိုက္ၾကည့္ေနရတဲ့ အေသ ပုံစံ ….

ဒါဟာ စံျပ ပုံစံ …..

အိမ္အေၾကာင္းမေျပာေတာ့ဘူး …..

သစ္ရြက္ေတြရဲ႕ အေရာင္အေၾကာင္းကိုမေျပာေတာ့ဘူး …..

ဆရာ၀န္ေတြအေၾကာင္း မေျပာေတာ့ဘူး …..

စပြန္စာေတြအေၾကာင္းမေျပာေတာ့ဘူး …..

အေၾကာက္တရားအေၾကာင္းမေျပာေတာ့ဘူး ……

သစၥာတရားအေၾကာင္းမေျပာေတာ့ဘူး ….

ေနာက္ဆုံး …. ငါ …

ေက်းဇူးတရားအေၾကာင္းပါမေျပာေတာ့ဘူး …..

ႏွလုံးသားဟာ ျပင္းထန္ေလာက္ျမိဳက္ျခင္းနဲ႔ ကၽြန္း တစ္ခုကိုေရာက္တယ္ ……
လက္ညိွဳးေတြကို ျဖတ္ထုတ္လိုက္ေတာ့ …… လက္သန္းေတြထြတ္လာတယ္ ….

‘‘ဟို … တခ်ိဳ႕လူေတြက သူတို႔ဟာ အခ်စ္နဲ႔မထိုက္တန္ဘူးလို႔ ထင္ၾကတယ္

သူတို႔ဟာ အတိတ္က ကြာဟခ်က္ေတြကို နီးစပ္ေအာင္ၾကိဳးစားဖုိ႔
ဟင္းလင္းျပင္ထဲ တိတ္တဆိတ္ထြက္သြားၾကတယ္ …..’’’

ဒီစကားကို သူမၾကားလိုက္ခင္ထြက္သြားတယ္ …..

ဒီစကားကို သူနားမလည္လိုက္ခင္ထြက္သြားတယ္ ….

ဒီစကားကို ႏွလုံးသားထဲက သိျမင္ဖို႔ မၾကိဳးစားပဲ ထြက္သြားတယ္ ….

ေက်နပ္စရာေကာင္းလွပါတယ္ …… ၿပီးျပည့္စုံပါတယ္ …..

(လက္ခုပ္သံေတြ)

(လက္ခုပ္သံေတြ)

(လက္ခုပ္သံေတြ)

ဘယ္လို ေသမင္းမ်ိဳးက လက္ခုပ္သံေတြကို ဖန္တီးခဲ့တာလဲ ….

ေက်နပ္စရာေကာင္းလွပါတယ္ …… ၿပီးျပည့္စုံပါတယ္ …..

‘‘က်ေနာ္က စိတ္ဓါတ္ေတြ ဆြဲခ်ဳံ႕ခံထားရတဲ့ မိတၱဴ တစ္ရြက္ပါ ...

ခင္ဗ်ားတို႔ ကူးယူမယ္ဆို ေက်းဇူးျပဳၿပီး ထပ္ၿပီး ခ်ဳံ႕ မေနပါနဲ႔ေတာ့ ....

ေနာက္လူေတြ ျပန္ၾကည့္ရင္ က်ေနာ့္ မိတၱဴေလးကို

ပုံၾကီး ခ်ဲ႕ၿပီး ၾကည့္ေနၾကမွာ စုိးတယ္ .... ’’

ေသာင္ျပင္ေပၚကို စာအုပ္တစ္အုပ္ေမ်ာလာတယ္ ….

အဲဒီ့စာအုပ္ကေလးက ….

….. မိတၱဴ စာအုပ္ ….

မျမင္ဖူးလို႔ ဆယ္ယူ ဖြင့္ဖတ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး ……

မင္းကေတာ့သိမွာမဟုတ္ဘူး …..

ႏွင္းဆီေတြ ….. ႏွင္းဆီေတြ … ရဲရဲေတာက္ေနတဲ့ ႏွင္းဆီေတြ …..

ငါမုန္းတီးဖို႔ၾကိဳးစားေနတဲ့ ႏွင္းဆီေတြ …… ကန္းေနတယ္ ….

အေၾကာက္တရားကို အနည္းငယ္လိုအပ္ေနလို႔ ……

သစ္ပင္ေတြလွဲၿပီး မီးရိႈ႕လိုက္တယ္ မိုးတိမ္ ……

မင့္တိမ္ေတြ ေမွာင္ဖို႔ မင့္တိမ္ေတြ ေလွာင္ဖို႔ …..

မင္းရဲ႕မ်က္ရည္အပ်က္ေတြ ရြာခ်ပါအုံးလား ….

ကမ္းနဖူးဟာ သိပ္ျမင့္လြန္းလို႔ ေလေတြ တလွပ္လွပ္တိုက္ေနတယ္….

ေမ့တတ္ျခင္း ကို

တိတ္ဆိတ္ျခင္းရဲ႕ ပင္မေသြးေၾကာၾကီးထဲ

ငါ ထိုးသြင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။

တကယ္ပဲ ေမ့တတ္ျခင္းဟာ

အရာေရာက္ခဲ့တယ္ …. ထိေရာက္ခဲ့တယ္ …..

ငါ.. ေၾကြးခဲ့တဲ့ အဆိပ္က …..

ဘယ္ေတာ့မွ မႏိုးထႏိုင္တဲ့ မွတ္ဥာဏ္ေတြကို

ထိထိေရာက္ေရာက္ဖ်က္စီးေပးခဲ့တယ္ ….

ကၽြန္းေပၚကို ထိစပ္လာတဲ့ အခြံေတြရွိတယ္ …

အဲဒီ့အခြံေတြဟာ ….. သက္ရွိေတြပဲ ….

သူတို႔က သူတို႔ ကိုယ္ပိုင္အခြံကေလးထဲက မထြက္ခ်င္ၾကဘူး ….

သူတို႔ ကိုယ္ပိုင္အခြံကေလးကလြဲလို႔ အရာအားလုံးကို ေမ့ပစ္ထားၾကတယ္ ….။

ငါဘယ္ကိုမွ မေရာက္ဖူးပါဘူး ။

ငါသြားခ်င္တဲ့ တိမ္ေတြနဲ႔ ငါသြားခ်င္တဲ့ ျမက္ခင္းေတြနဲ႔

ငါသြားခ်င္တဲ့ လူေတြနဲ႔

ငါ ေရာက္ခဲ့တာမွမဟုတ္တာ …. ။

ဒါမို႔ ငါဘယ္ကိုေရာက္ေရာက္ …..

ငါဘယ္ကိုမွ မေရာက္ဖူးပါဘူး … ။

ဒီကၽြန္းေပၚမွာ …. မီးေလာင္ျပင္ရဲ႕ ကြဲအက္ေနတဲ့ ဒဏ္ရာေတြရွိတယ္

ဒဏ္ရာေတြ ၾကားထဲက …. အနီေရာင္ေတာက္ေတာက္ႏွင္းဆီေတြ ပြင့္ေနတယ္ ….

အိုမင္းရင့္ေရာ္ျခင္းနဲ႔ … စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအေတြးအေခၚေတြက …အခ်ိန္ကာလကိုထိန္းခ်ဳပ္ထားတယ္

ငါ့ငွက္ကေလးကေတာ့ အိုမင္းစြာ ငိုေၾကြးေနတာပါပဲ …..

ဒါကလဲ ခဏပါ …. ေျပာင္းလဲျခင္းဆိုတာ

ဒဏ္ရာထဲကထြက္လာတဲ့ ေလာက္ေကာင္ေတြေလာက္ တိက်ေသခ်ာတာမဟုတ္ဘူး ….

အဲ့ဒီ့ လူ႔က်င့္၀တ္ေတြက ဘာလို႔ ငါ့ကၽြန္းေပၚမွာ ျဖတ္စီးခ်င္ေနရတာလဲ ….

သူတို႔ရဲ႕ …. အသစ္အျဖစ္ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ေျခရာေတြက …..

က်န္ခဲ့တဲ့ ေနရာေတြကို လူ႔ေသကြင္းၾကီးအျဖစ္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မနင္းခ်င္ၾကေတာ့ဘူး ။

စိတ္ဟာ ႏိုင္ငံေရးပါတီထဲက ထြက္လာတဲ့ ခပ္ေပါေပါ အမွတ္တံဆိပ္ေတြပဲ …..

ထီးေကာင္းေကာင္း တစ္ေခ်ာင္းတစ္ေလေတာင္ မပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ မိုးတိမ္ေတြအဖို႔ ….

ပင္လယ္ေတြထီးေဆာင္းတာျမင္တိုင္း မိုးေတြၾကီးခ်ဳန္းခ်ဳန္းပစ္ေနၾကတယ္ ….

အေတြးအေခၚဟာ ငါ့အတြက္ အသတ္ခံလိုက္ရတဲ့ ဓါတ္ပုံမ်ားပါပဲ …..

အခ်ိန္ကို ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ ၀င္ေပါက္ေတြကို အၾကိမ္ၾကိမ္ပိတ္ဖို႔ၾကိဳးစားေနတာလား ….

အဲ့ဒီ့ခ်ဳပ္ရိုးေတြက မစင္ၾကယ္ဘူး …… အဲဒီ့ခ်ဳပ္ရိုးေတြက လႊမ္းမိုးမႈေတြပါတယ္ ….

အဲ့ဒီ့ခ်ဳပ္ရိုးေတြက မျမဲဘူး … အဲဒီ့ခ်ဳပ္ရိုးေတြက အစိမ္းခ်ဳပ္ေတြ …. ။

ဒါဟာ နာက်င္ရမဲ့ အဆင့္တစ္ခုထက္ ေက်ာ္လြန္သြားခဲ့ၿပီ ….

မ်က္ရည္အိပ္ထဲမွာ အေရၾကည္ေတြခမ္းခဲ့ၿပီ …..

ဇစ္အသစ္မလဲတပ္ထားတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ဟာ ေသြးညီွနံ႕ကိုရေစခဲ့ၿပီ …..

ငါ စီးတဲ့ ဖိနပ္ေအာက္မွာ အဲဒီ့နာမည္ကိုထားၿပီး အၾကိမ္ၾကိမ္စီးခဲ့တယ္ …

ကၽြန္းတစ္ခုလုံး အျပည့္ ငါေလွ်ာက္ခဲ့တယ္ ….. ေက်ာက္ေဆာင္ေတြဆီေရာက္ခဲ့တယ္ ….

အသံ၀င္ေနတာမဟုတ္ဘူး ……

ငါက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေျဖာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း …….

ငါနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ေျပာက္ကုန္တာ ….

အဲလိုျဖစ္ဖူးလားလို႔ ….. လူေတြကေလွ်ာက္ေမးရင္း …..

ငါ့ကို သူတို႔ေဖ်ာက္ပစ္လိုက္ၾကတယ္ …..
အဲဒီ့ကၽြန္းဟာ …. အမွတ္ ၂၈ လမ္းမၾကီးရဲ႕ေဘးမွာ ….

Media ဟာ ဗုံးကြဲဖို႔ မိနစ္အနည္းငယ္အလို …..

ႏွလုံးသားဟာ ျပင္းထန္ေလာက္ျမိဳက္ျခင္းနဲ႔ ကၽြန္း တစ္ခုကိုေရာက္တယ္ ……
ဧပရယ္လကို ေသာင္ျပင္ရဲ႕ တစ္ေနရာ သဲေအာက္မွာ

ငါေသေသခ်ာခ်ာ လွ်ိဳလွ်ဳိ၀ွက္၀ွက္ ျမွဳပ္ႏွံထားပါလွ်က္နဲ႔ ……

အဲဒီ့ ပင္လယ္ေရက ဘာလို႔မ်ား တက္လာခဲ့တာလဲ …… ။

nelay

 

ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာ မွင္နီေတြရွိတယ္

ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာ မွင္နီေတြရွိတယ္


လက္ဖ၀ါး အနီေရာင္ေတြထဲက ထြက္လာတဲ့ အခါ ....
သံခ်ပ္ကာ ေအာက္မွာ ခိုေနတဲ့ နဖူးကို နမ္းၿပီး ....
ငါးရာ့ ငါးဆယ္လိုေနတဲ့ မ်က္လုံးမ်ားနဲ႔
ေျမနီလမ္းေပၚက အေရျပားကို အစိမ္းလိုက္ ခြာ ခဲ့တယ္ေပါ့ .....

ဒါဟာ နာမ္မ်ားရဲ႕ အယူအဆထဲက တစ္ျခမ္းပဲ့ေနတဲ့ ဘ၀ကို
အသက္ျပန္သြင္းတဲ့ ေနရာ မဟုတ္ဘူး ......

ငါးလႊာထဲနဲ႔ တစ္ပြင့္ ပြင့္ျပေနတဲ့ အတၱကို
ဘယ္အျခမ္းနဲ႔ ညာအျခမ္း ေရြးျခယ္မႈေတြ ဖမ္းခိုင္းေနတဲ့ ဒီေနရာဟာ ...
အမိႈက္ပစ္ရ မဲ့ ေနရာ ....

ဘာကိုမ်ား လက္ရုပ္ထိုးၿပီး က ခ်င္ေနရတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြလဲ ....
စမ္းသပ္မႈဟာ ငါ့လက္ဖ၀ါးအနီေရာင္ထဲမွာ သိသိသာသာကို က်ရႈံးခဲ့ပါတယ္ .....
မေအာင္ ျမင္ဘူး ....

ငါတို႔ဟာ ျမိဳ႕နဲ႔ နီးနီးနားနားမွာ ထြင္းထုထားတဲ့ ေစတီေတြဆိုေတာ့ ....
ျမိဳ႕  ေပးစာ ျမိဳ႕ ကမ္းစာနဲ႔ ခ်မ္းသာေနတဲ့ ေရႊခ်ၿပီးသား လက္အုပ္ခ်ီစရာေတြျဖစ္တယ္ .....
ဟုိးေ၀းေ၀းက ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာ
ထုံးျဖဴျဖဴသုတ္ၿပီး ကိုးကြယ္ခံခ်င္ေနတဲ့ ဆင္းရဲသား ဘုရားေတြ ကေတာ့
ေလေကာင္း ေလသန္႔ ရမယ္ထင္ပါရဲ႕ .......

ေျဖးေျဖး ကေလးပဲ ေျဖရမဲ့ ပုစာၦ တစ္ပုဒ္ပါ ......
ငါတို႔ေတြ အေလာတၾကီး ေျဖခဲ့လို႔မ်ား
စာရြက္သိမ္းမဲ့ေခါင္းေလာင္းကၾကိဳျမည္ခဲ့တာလား ......

မထူးဆန္းပါဘူး ....
အထူးအဆန္းေတြ ေသဆုံးခ်ိန္မွာ .....
စကၠဴအျဖဴေရာင္ေတြ ထုံးသုတ္ၿပီး အုတ္ဂူေပၚ ငါတို႔တင္ခဲ့ၿပီးသားပဲေလ ...

ညကို သတိၱရွိရွိ ေမွာင္ခ် ခိုင္းဖို႔
ငါတို႔ေတြ ဘယ္ႏွစ္ကမာၻေလာက္ ေျဖာင္းဖ်ေပးခဲ့ရလို႔လဲ .......

ေမးစမ္းပါဟာ ....
ေမးလိုက္စမ္းပါ ....
အသိဥာဏ္ေတြ ျဖဳံးတီးပစ္ရတာေလာက္
ဘ၀မွာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ ဘာရွိလိမ့္မလဲ ......

လက္ပစ္ဗုံးကို ပန္းေတြထဲမွာ အေသအခ်ာ ၀ွက္ထားခဲ့ၿပီးၿပီပဲ ...
ဇီဇ၀ါကို ေျပာရအုံးမယ္ ငါ့အတြက္ ကစား စရာေတြ ခ်န္ထားခဲ့ပါအုံးလို႔ ... ။




nelay

ကပြဲ

ကပြဲ


ငါ့ဗုဒၶ
ငါ က ဘုရား
ငါ က တရား
ငါ က မ်က္လုံး
ငါ့ ပ်က္လုံးေတြနဲ႔
ငါ့ က ပြဲမွာ
ငါ က မင္းသား
ငါ က ဘုရင္
ငါ က မုတၱမနဲ႔
ငါ က အကန္း
ငါ က ပခမ္း
ငါ့ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔
ငါ က ပန္းေတြ ပြင့္ပြင့္ခိုင္းၿပီး
ငါ က အနံ႕ေတြေျခြလို႔
အေသ ပန္းေတြ ေ၀
ငါ က မုဆိုး
ငါ က သားေကာင္
ငါ က အဆိပ္
ငါ့ ေတာရိပ္မွာ အနီေရာင္ေတြ ေျခာက္လို႔
ငါ က တေစၦ
ငါ က ေျမြ
ငါ က ေရနဲ႔
ငါ က ေလ ေတြ လိမ္တဲ့ အရပ္မွာ
ငါ က လူ
ငါ က ပလူနဲ႔
ငါ က အျခားသူေတြကို တူေစတဲ့
ငါ က မိတၱဴ
ငါ က စကၠဴ
ငါ က စာအုပ္
ငါ က စာရြက္နဲ႔
ငါ က ကဗ်ာ
ငါ့ ကပြဲ မွာ
ငါ က လက္ခုပ္တီးလို႔
ငါ က ဇာတ္သိမ္း
ငါ က ဇာတ္လမ္း
ငါ က မင္းကိုယ္ထဲက နာမ္
ငါ က ဆိပ္ဖလူးပန္းေတြပြင့္တဲ့ အရပ္မွာေန
ငါ့ အလိမ္ ငါ့ အညာနဲ႔
ငါ က ဘုရားဖူးထြက္တဲ့ ေျမြပါပဲ
ငါ က ေခတ္
ငါ့ ေခတ္ ငါ ေပၚ
ငါ့ ေခတ္ေပၚ
ငါ့ ေခတ္ ငါ ကို ငါ ထင္ ငါ ဟပ္
ငါ့ ေခတ္ကိုထင္ဟပ္ လို႔
လူေတြေခတ္လိုက္ရင္း
ငါ့ ကပြဲမွာ အရူးဇာတ္ကိုခင္းၾကလိမ့္မယ္
ငါ့ အကာ ငါ့ အရံ
ငါ ဖ်က္ဆီးလို႔
ငါ ကလူတြင္က်ယ္ၾကီးလုပ္ခ်င္ေနရတယ္
ငါ က ေက်းဇူးေတာ္ရွင္
ငါ က သြားမတိုက္
ငါ က ပလုပ္မက်င္း
ငါ့ ေျခရင္းမွာ ငါ့အလင္း ငါတည္
ငါ့ ပြဲ ငါသိမ္း
ငါ့ မီးကို ငါျငိမ္းခဲ့တယ္ ….. ။



nelay