ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာ မွင္နီေတြရွိတယ္
လက္ဖ၀ါး အနီေရာင္ေတြထဲက ထြက္လာတဲ့ အခါ ....
သံခ်ပ္ကာ ေအာက္မွာ ခိုေနတဲ့ နဖူးကို နမ္းၿပီး ....
ငါးရာ့ ငါးဆယ္လိုေနတဲ့ မ်က္လုံးမ်ားနဲ႔
ေျမနီလမ္းေပၚက အေရျပားကို အစိမ္းလိုက္ ခြာ ခဲ့တယ္ေပါ့ .....
ဒါဟာ နာမ္မ်ားရဲ႕ အယူအဆထဲက တစ္ျခမ္းပဲ့ေနတဲ့ ဘ၀ကို
အသက္ျပန္သြင္းတဲ့ ေနရာ မဟုတ္ဘူး ......
ငါးလႊာထဲနဲ႔ တစ္ပြင့္ ပြင့္ျပေနတဲ့ အတၱကို
ဘယ္အျခမ္းနဲ႔ ညာအျခမ္း ေရြးျခယ္မႈေတြ ဖမ္းခိုင္းေနတဲ့ ဒီေနရာဟာ ...
အမိႈက္ပစ္ရ မဲ့ ေနရာ ....
ဘာကိုမ်ား လက္ရုပ္ထိုးၿပီး က ခ်င္ေနရတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြလဲ ....
စမ္းသပ္မႈဟာ ငါ့လက္ဖ၀ါးအနီေရာင္ထဲမွာ သိသိသာသာကို က်ရႈံးခဲ့ပါတယ္ .....
မေအာင္ ျမင္ဘူး ....
ငါတို႔ဟာ ျမိဳ႕နဲ႔ နီးနီးနားနားမွာ ထြင္းထုထားတဲ့ ေစတီေတြဆိုေတာ့ ....
ျမိဳ႕ ေပးစာ ျမိဳ႕ ကမ္းစာနဲ႔ ခ်မ္းသာေနတဲ့ ေရႊခ်ၿပီးသား လက္အုပ္ခ်ီစရာေတြျဖစ္တယ္ .....
ဟုိးေ၀းေ၀းက ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာ
ထုံးျဖဴျဖဴသုတ္ၿပီး ကိုးကြယ္ခံခ်င္ေနတဲ့ ဆင္းရဲသား ဘုရားေတြ ကေတာ့
ေလေကာင္း ေလသန္႔ ရမယ္ထင္ပါရဲ႕ .......
ေျဖးေျဖး ကေလးပဲ ေျဖရမဲ့ ပုစာၦ တစ္ပုဒ္ပါ ......
ငါတို႔ေတြ အေလာတၾကီး ေျဖခဲ့လို႔မ်ား
စာရြက္သိမ္းမဲ့ေခါင္းေလာင္းကၾကိဳျမည္ခဲ့တာလား ......
မထူးဆန္းပါဘူး ....
အထူးအဆန္းေတြ ေသဆုံးခ်ိန္မွာ .....
စကၠဴအျဖဴေရာင္ေတြ ထုံးသုတ္ၿပီး အုတ္ဂူေပၚ ငါတို႔တင္ခဲ့ၿပီးသားပဲေလ ...
ညကို သတိၱရွိရွိ ေမွာင္ခ် ခိုင္းဖို႔
ငါတို႔ေတြ ဘယ္ႏွစ္ကမာၻေလာက္ ေျဖာင္းဖ်ေပးခဲ့ရလို႔လဲ .......
ေမးစမ္းပါဟာ ....
ေမးလိုက္စမ္းပါ ....
အသိဥာဏ္ေတြ ျဖဳံးတီးပစ္ရတာေလာက္
ဘ၀မွာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ ဘာရွိလိမ့္မလဲ ......
လက္ပစ္ဗုံးကို ပန္းေတြထဲမွာ အေသအခ်ာ ၀ွက္ထားခဲ့ၿပီးၿပီပဲ ...
ဇီဇ၀ါကို ေျပာရအုံးမယ္ ငါ့အတြက္ ကစား စရာေတြ ခ်န္ထားခဲ့ပါအုံးလို႔ ... ။
nelay
လက္ဖ၀ါး အနီေရာင္ေတြထဲက ထြက္လာတဲ့ အခါ ....
သံခ်ပ္ကာ ေအာက္မွာ ခိုေနတဲ့ နဖူးကို နမ္းၿပီး ....
ငါးရာ့ ငါးဆယ္လိုေနတဲ့ မ်က္လုံးမ်ားနဲ႔
ေျမနီလမ္းေပၚက အေရျပားကို အစိမ္းလိုက္ ခြာ ခဲ့တယ္ေပါ့ .....
ဒါဟာ နာမ္မ်ားရဲ႕ အယူအဆထဲက တစ္ျခမ္းပဲ့ေနတဲ့ ဘ၀ကို
အသက္ျပန္သြင္းတဲ့ ေနရာ မဟုတ္ဘူး ......
ငါးလႊာထဲနဲ႔ တစ္ပြင့္ ပြင့္ျပေနတဲ့ အတၱကို
ဘယ္အျခမ္းနဲ႔ ညာအျခမ္း ေရြးျခယ္မႈေတြ ဖမ္းခိုင္းေနတဲ့ ဒီေနရာဟာ ...
အမိႈက္ပစ္ရ မဲ့ ေနရာ ....
ဘာကိုမ်ား လက္ရုပ္ထိုးၿပီး က ခ်င္ေနရတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြလဲ ....
စမ္းသပ္မႈဟာ ငါ့လက္ဖ၀ါးအနီေရာင္ထဲမွာ သိသိသာသာကို က်ရႈံးခဲ့ပါတယ္ .....
မေအာင္ ျမင္ဘူး ....
ငါတို႔ဟာ ျမိဳ႕နဲ႔ နီးနီးနားနားမွာ ထြင္းထုထားတဲ့ ေစတီေတြဆိုေတာ့ ....
ျမိဳ႕ ေပးစာ ျမိဳ႕ ကမ္းစာနဲ႔ ခ်မ္းသာေနတဲ့ ေရႊခ်ၿပီးသား လက္အုပ္ခ်ီစရာေတြျဖစ္တယ္ .....
ဟုိးေ၀းေ၀းက ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာ
ထုံးျဖဴျဖဴသုတ္ၿပီး ကိုးကြယ္ခံခ်င္ေနတဲ့ ဆင္းရဲသား ဘုရားေတြ ကေတာ့
ေလေကာင္း ေလသန္႔ ရမယ္ထင္ပါရဲ႕ .......
ေျဖးေျဖး ကေလးပဲ ေျဖရမဲ့ ပုစာၦ တစ္ပုဒ္ပါ ......
ငါတို႔ေတြ အေလာတၾကီး ေျဖခဲ့လို႔မ်ား
စာရြက္သိမ္းမဲ့ေခါင္းေလာင္းကၾကိဳျမည္ခဲ့တာလား ......
မထူးဆန္းပါဘူး ....
အထူးအဆန္းေတြ ေသဆုံးခ်ိန္မွာ .....
စကၠဴအျဖဴေရာင္ေတြ ထုံးသုတ္ၿပီး အုတ္ဂူေပၚ ငါတို႔တင္ခဲ့ၿပီးသားပဲေလ ...
ညကို သတိၱရွိရွိ ေမွာင္ခ် ခိုင္းဖို႔
ငါတို႔ေတြ ဘယ္ႏွစ္ကမာၻေလာက္ ေျဖာင္းဖ်ေပးခဲ့ရလို႔လဲ .......
ေမးစမ္းပါဟာ ....
ေမးလိုက္စမ္းပါ ....
အသိဥာဏ္ေတြ ျဖဳံးတီးပစ္ရတာေလာက္
ဘ၀မွာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ ဘာရွိလိမ့္မလဲ ......
လက္ပစ္ဗုံးကို ပန္းေတြထဲမွာ အေသအခ်ာ ၀ွက္ထားခဲ့ၿပီးၿပီပဲ ...
ဇီဇ၀ါကို ေျပာရအုံးမယ္ ငါ့အတြက္ ကစား စရာေတြ ခ်န္ထားခဲ့ပါအုံးလို႔ ... ။
nelay
No comments:
Post a Comment