စုန္းတစ္ေကာင္ဟာ ကဗ်ာဆရာကို လိပ္ျပာသန္႔လိုက္တဲ့ ည
စုန္းမဟာ သူ႔ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္စ မ်ားကို သုတ္လိုက္တယ္ ....
ၿပီးေတာ့ သူဟာ ခပ္တည္တည္နဲ႔ youtube ကိုဖြင့္ၿပီး သူ႔မ်က္ရည္စ မ်ားကို upload တင္လိုက္တယ္ .... ခဏေနေတာ့ .... အေမရိကန္သမၼတ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေဖါက္ျပန္ေနတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြၾကားက ၀ုန္းခနဲ ခုန္ထြက္လာၿပီး .... ျမန္မာျပည္လို႔ သုံးၾကိမ္ေအာ္လိုက္တယ္ ...
ဒီေတာ့ ... စုန္းမ တင္ထားတဲ့ youtube ကို ၀င္ေရာက္ၾကည့္ရႈ႕သူေပါင္း သန္းခ်ီသြားေလရဲ႕ ..... တကယ္ေတာ့ ..... လူ႔အရိုးေတြ ထည့္ထည့္ျပဳတ္ထားတဲ့ .... အိုးးးး .... ဆိုတာ .... ပြက္ပြက္ဆူေနမွ ၾကည့္ေကာင္းတာမဟုတ္လား .... တံခါးက ကၽြီးး ခနဲ႔ ေျဖးေျဖးကေလး ပြင့္လာတယ္ .... ငါ့ စိတ္အထင္ ... ပန္းခ်ီဆရာ ဟာ သူ႕ေဒါက္ဖိနပ္ကို ဖြဖြ ကေလး နင္းလာရ ပုံ ရတယ္ ..... သူ႔စုတ္တံနဲ႔ အဲ့ဒီ လူ႔အရိုးျပဳတ္ အုိးကို .... တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ ေမႊေနလိုက္တယ္ .... ဘာလို႔ဆို .... သူ႔ေျခဖ၀ါးေအာက္က ေဒါက္ဖိနပ္ေတြကို ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး အသံမ ျမည္ေအာင္ စီးထားရလို႔ေလ ...
ဒီျမင္ကြင္းကို ျမင္တဲ့ ကဗ်ာ ဆရာက စိတ္ၿငိမ္ေဆး ငါးလုံး ျပဴးလိုက္ကို ပါးစပ္ထဲ ပက္ခနဲ ပစ္သြင္းလိုက္တယ္ ..... ဒါနဲ႔ .... ေဒါက္တာက ႏွလုံးခုန္သံနားေထာင္ဖို႔ သူ႔ နားၾကပ္ၾကီးကို အျမင့္ၾကီးေျမွာက္လိုက္တယ္ .... ငါလဲ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ .... ငယ္ငယ္က အေမေျပာဖူးတဲ့ ပုံျပင္ေတြထဲ ၀င္ပုန္းေနလိုက္တယ္ ..... ဘယ္ရမလဲ .... ေခတ္ကိုထင္ဟပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ စကားလုံးထဲမွာ …. ငါ့နာမည္မ်ားပါမလားလို႔ လိုက္ရွာၾကည့္လိုက္တယ္ … လားလား …. ငါ့နာမည္မေျပာနဲ႔ …. ငါၾကည့္ဖူးတဲ့ ရုပ္ရွင္ထဲက မင္းသားနာမည္ေတာင္မပါဘူး ….. ဒါနဲ႔ …. စုန္းမက ေျပာတယ္ ….. နင္တို႔ေတြ ေခတ္မွားေရာက္ေနၾကတာပဲ …. စုန္းမကို မွန္ထဲမွာ ရွင္းလင္းတိက်စြာ ငါျမင္လိုက္ရတယ္ … လားလား … စုန္းမက ငါတို႔ ၾကားဖူးတဲ့ ပုံျပင္ထဲကလိုမဟုတ္ဘူး ….. သူက ႏႈတ္ခမ္းနီ အနီကို ရဲေနေအာင္ဆိုးထားတာမွ …. တကယ့္ကို လိင္စိတ္ၾကြေစတယ္ …. ဒါရိုက္တာက ဒီမွာ ဆရာၾကီး၀င္လုပ္ၿပီးေျပာတယ္ …. မင္းတို႔ေတြ ပရိတ္သတ္ကိုေလးစားရမယ္ကြ …. ဒါရိုက္တာရဲ႕ …. စကားလဲဆုံးေရာ …. စာၾကည့္တုိက္ထဲက စာအုပ္ေတြ သူ႔အိမ္မွာ တပည့္ခံဖို႔ ထြက္ေျပးကုန္တယ္ ….. မထူးပါဘူးကြာ လမ္းေပၚက အေၾကြေတြ လိုက္ေကာက္ၿပီး ငါလဲ မွီရာ စပယ္ရာ နဲ႔ လိုက္ရတယ္ .... ဒါနဲ႔မဆီမဆိုင္ လႊတ္ေတာ္ထဲက ၀န္ၾကီးက သူ႔စာတန္းရွည္ၾကီးကိုဖတ္ျပတယ္ …
“ငါက ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး
ငါက ကဗ်ာျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ
ကဗ်ာေရးေနရယုံနဲ႔ ငါ့မွာျပည့္စုံေနတာ
ကဗ်ာဆီကေန ငါက
ဘာတစ္ခုမွ ၾကီးၾကီးမားမား ေမွ်ာ္လင့္ထားတာမဟုတ္ဘူး
ကဗ်ာကို ကဗ်ာအတိုင္း တယုတယ ထားခ်င္ခဲ့တာ
ကဗ်ာေတြကို သူ႔ရဲ႕လုံျခဳံတဲ့ေနရာမွာ ထားဖို႔အတြက္ ….
ရုပ္ေသးဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ခရီးေတြအမ်ားၾကီးထြက္ၿပီး
တစ္ခါတုန္းက ရုပ္ေသးဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေရးတဲ့ကဗ်ာေတြရွိေနခဲ့တယ္”
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ စာတန္းက တစ္၀က္တစ္ျပက္နဲ႔ မပါလာဘူး …. အဲဒီ့ ၀န္ၾကီးလဲ မၾကာပါဘူး အေပၚက တစ္၀က္တစ္ပ်က္ စာတန္းရွည္ၾကီးလဲ ဖတ္ၿပီးေရာ …. တစ္ခါထဲျပဳတ္သြားပါေလေရာ …..
စုန္းမဟာ တီဗီေပၚမွာ ပါခ်င္လြန္းလို႔ ….. သူ႔ကိုယ္သူ အမ္တီဗီ တစ္ပုဒ္ရိုက္တယ္ ….. သူရိုက္တုန္းကေတာ့ ….. ကိုယ္ပိုင္ဖန္တီးမႈ ပါပဲ …. တီဗီေပၚပါလာေတာ့ …. သူ႔သံစဥ္ၾကီးက …. ဟုိက ဆိုလား ဒီက ဆိုလား …. ကူးခ်ထားတာၾကီးျဖစ္ေနတယ္ …. ဒါနဲ႔ဗ်ာ …. စုန္းမေလ .. သုံးရက္သုံးည လုံးလုံး ငိုလိုက္တာ လြန္ပါေရာ ………… ။
စုန္းမဟာ သူ႔ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္စ မ်ားကို သုတ္လိုက္တယ္ ....
ၿပီးေတာ့ သူဟာ ခပ္တည္တည္နဲ႔ youtube ကိုဖြင့္ၿပီး သူ႔မ်က္ရည္စ မ်ားကို upload တင္လိုက္တယ္ .... ခဏေနေတာ့ .... အေမရိကန္သမၼတ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေဖါက္ျပန္ေနတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြၾကားက ၀ုန္းခနဲ ခုန္ထြက္လာၿပီး .... ျမန္မာျပည္လို႔ သုံးၾကိမ္ေအာ္လိုက္တယ္ ...
ဒီေတာ့ ... စုန္းမ တင္ထားတဲ့ youtube ကို ၀င္ေရာက္ၾကည့္ရႈ႕သူေပါင္း သန္းခ်ီသြားေလရဲ႕ ..... တကယ္ေတာ့ ..... လူ႔အရိုးေတြ ထည့္ထည့္ျပဳတ္ထားတဲ့ .... အိုးးးး .... ဆိုတာ .... ပြက္ပြက္ဆူေနမွ ၾကည့္ေကာင္းတာမဟုတ္လား .... တံခါးက ကၽြီးး ခနဲ႔ ေျဖးေျဖးကေလး ပြင့္လာတယ္ .... ငါ့ စိတ္အထင္ ... ပန္းခ်ီဆရာ ဟာ သူ႕ေဒါက္ဖိနပ္ကို ဖြဖြ ကေလး နင္းလာရ ပုံ ရတယ္ ..... သူ႔စုတ္တံနဲ႔ အဲ့ဒီ လူ႔အရိုးျပဳတ္ အုိးကို .... တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ ေမႊေနလိုက္တယ္ .... ဘာလို႔ဆို .... သူ႔ေျခဖ၀ါးေအာက္က ေဒါက္ဖိနပ္ေတြကို ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး အသံမ ျမည္ေအာင္ စီးထားရလို႔ေလ ...
ဒီျမင္ကြင္းကို ျမင္တဲ့ ကဗ်ာ ဆရာက စိတ္ၿငိမ္ေဆး ငါးလုံး ျပဴးလိုက္ကို ပါးစပ္ထဲ ပက္ခနဲ ပစ္သြင္းလိုက္တယ္ ..... ဒါနဲ႔ .... ေဒါက္တာက ႏွလုံးခုန္သံနားေထာင္ဖို႔ သူ႔ နားၾကပ္ၾကီးကို အျမင့္ၾကီးေျမွာက္လိုက္တယ္ .... ငါလဲ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ .... ငယ္ငယ္က အေမေျပာဖူးတဲ့ ပုံျပင္ေတြထဲ ၀င္ပုန္းေနလိုက္တယ္ ..... ဘယ္ရမလဲ .... ေခတ္ကိုထင္ဟပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ စကားလုံးထဲမွာ …. ငါ့နာမည္မ်ားပါမလားလို႔ လိုက္ရွာၾကည့္လိုက္တယ္ … လားလား …. ငါ့နာမည္မေျပာနဲ႔ …. ငါၾကည့္ဖူးတဲ့ ရုပ္ရွင္ထဲက မင္းသားနာမည္ေတာင္မပါဘူး ….. ဒါနဲ႔ …. စုန္းမက ေျပာတယ္ ….. နင္တို႔ေတြ ေခတ္မွားေရာက္ေနၾကတာပဲ …. စုန္းမကို မွန္ထဲမွာ ရွင္းလင္းတိက်စြာ ငါျမင္လိုက္ရတယ္ … လားလား … စုန္းမက ငါတို႔ ၾကားဖူးတဲ့ ပုံျပင္ထဲကလိုမဟုတ္ဘူး ….. သူက ႏႈတ္ခမ္းနီ အနီကို ရဲေနေအာင္ဆိုးထားတာမွ …. တကယ့္ကို လိင္စိတ္ၾကြေစတယ္ …. ဒါရိုက္တာက ဒီမွာ ဆရာၾကီး၀င္လုပ္ၿပီးေျပာတယ္ …. မင္းတို႔ေတြ ပရိတ္သတ္ကိုေလးစားရမယ္ကြ …. ဒါရိုက္တာရဲ႕ …. စကားလဲဆုံးေရာ …. စာၾကည့္တုိက္ထဲက စာအုပ္ေတြ သူ႔အိမ္မွာ တပည့္ခံဖို႔ ထြက္ေျပးကုန္တယ္ ….. မထူးပါဘူးကြာ လမ္းေပၚက အေၾကြေတြ လိုက္ေကာက္ၿပီး ငါလဲ မွီရာ စပယ္ရာ နဲ႔ လိုက္ရတယ္ .... ဒါနဲ႔မဆီမဆိုင္ လႊတ္ေတာ္ထဲက ၀န္ၾကီးက သူ႔စာတန္းရွည္ၾကီးကိုဖတ္ျပတယ္ …
“ငါက ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး
ငါက ကဗ်ာျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ
ကဗ်ာေရးေနရယုံနဲ႔ ငါ့မွာျပည့္စုံေနတာ
ကဗ်ာဆီကေန ငါက
ဘာတစ္ခုမွ ၾကီးၾကီးမားမား ေမွ်ာ္လင့္ထားတာမဟုတ္ဘူး
ကဗ်ာကို ကဗ်ာအတိုင္း တယုတယ ထားခ်င္ခဲ့တာ
ကဗ်ာေတြကို သူ႔ရဲ႕လုံျခဳံတဲ့ေနရာမွာ ထားဖို႔အတြက္ ….
ရုပ္ေသးဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ခရီးေတြအမ်ားၾကီးထြက္ၿပီး
တစ္ခါတုန္းက ရုပ္ေသးဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေရးတဲ့ကဗ်ာေတြရွိေနခဲ့တယ္”
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ စာတန္းက တစ္၀က္တစ္ျပက္နဲ႔ မပါလာဘူး …. အဲဒီ့ ၀န္ၾကီးလဲ မၾကာပါဘူး အေပၚက တစ္၀က္တစ္ပ်က္ စာတန္းရွည္ၾကီးလဲ ဖတ္ၿပီးေရာ …. တစ္ခါထဲျပဳတ္သြားပါေလေရာ …..
စုန္းမဟာ တီဗီေပၚမွာ ပါခ်င္လြန္းလို႔ ….. သူ႔ကိုယ္သူ အမ္တီဗီ တစ္ပုဒ္ရိုက္တယ္ ….. သူရိုက္တုန္းကေတာ့ ….. ကိုယ္ပိုင္ဖန္တီးမႈ ပါပဲ …. တီဗီေပၚပါလာေတာ့ …. သူ႔သံစဥ္ၾကီးက …. ဟုိက ဆိုလား ဒီက ဆိုလား …. ကူးခ်ထားတာၾကီးျဖစ္ေနတယ္ …. ဒါနဲ႔ဗ်ာ …. စုန္းမေလ .. သုံးရက္သုံးည လုံးလုံး ငိုလိုက္တာ လြန္ပါေရာ ………… ။
nelay
No comments:
Post a Comment