အလင္းကြယ္
ျဖဴလြန္းေ၀
ဟိုး .. ထိေ၀း
တိမ္အက္ေၾကာင္းေအာက္
ငါ့ကို တိမ္မ်ိဳလို႕
ေဆာင္းရာသီေနာက္ခဲ့ …
စမ္းေခ်ာင္းကေလးငို
ျမက္အိုေတြ ေ၀း …
ေရေသာက္ျမစ္ေအာက္
ငါ့ကို ရစ္တြယ္ခ်ဳပ္မႊန္း
အိပ္မက္က်ိဳးလို႕ေသခဲ့ၿပီ …
မိုးေသာက္ယံစုန္း
က်ိန္စာအိုေတြ ျပဳံး …
တေစၧမုန္း .. သုံးညအိုမွာ
ငါ့ကို ျမွဳပ္ႏွံပြင့္ဖူး
အဆိပ္ပန္းေတြျမဴးခဲ့ၿပီ …
ေဒ၀ီ … စို
သလြန္မွားတင္မိတဲ့ႏွလုံးသား
အျပဳံးတုေတြအား
ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္
ငါ့ကို ဆူးေျခြခိုင္းတဲ့လက္ေတြ
အခု ….
အလိုမတူပဲ ပု၀ါျဖဴခဲ့ရေပါ့
ပုဒ္မ ပုဒ္မ ပုဒ္မ
ပုဒ္ကေလး ဆို
ကမ္းနဖူးမွာခ်
ဘယ္မွန္မသိတဲ့တံတားအုိေပၚက
ငါ့ကို …
ပင္လယ္နီမွာ ေနမ်ိဳလိုက္တယ္
အလင္းကြယ္
ဖန္အိမ္ထဲကေဆာင္း
နံရံေပၚက မ်က္ေသတခုနဲ႕
ျပန္မရွင္ေတာ့တဲ့အသက္ကို
ငါ့က ငါ့အား
ရက္ရက္စက္စက္
ေမာ္ဖူးခြင့္ေပးလိုက္ပါတယ္ … ။
nelay
ျဖဴလြန္းေ၀
ဟိုး .. ထိေ၀း
တိမ္အက္ေၾကာင္းေအာက္
ငါ့ကို တိမ္မ်ိဳလို႕
ေဆာင္းရာသီေနာက္ခဲ့ …
စမ္းေခ်ာင္းကေလးငို
ျမက္အိုေတြ ေ၀း …
ေရေသာက္ျမစ္ေအာက္
ငါ့ကို ရစ္တြယ္ခ်ဳပ္မႊန္း
အိပ္မက္က်ိဳးလို႕ေသခဲ့ၿပီ …
မိုးေသာက္ယံစုန္း
က်ိန္စာအိုေတြ ျပဳံး …
တေစၧမုန္း .. သုံးညအိုမွာ
ငါ့ကို ျမွဳပ္ႏွံပြင့္ဖူး
အဆိပ္ပန္းေတြျမဴးခဲ့ၿပီ …
ေဒ၀ီ … စို
သလြန္မွားတင္မိတဲ့ႏွလုံးသား
အျပဳံးတုေတြအား
ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္
ငါ့ကို ဆူးေျခြခိုင္းတဲ့လက္ေတြ
အခု ….
အလိုမတူပဲ ပု၀ါျဖဴခဲ့ရေပါ့
ပုဒ္မ ပုဒ္မ ပုဒ္မ
ပုဒ္ကေလး ဆို
ကမ္းနဖူးမွာခ်
ဘယ္မွန္မသိတဲ့တံတားအုိေပၚက
ငါ့ကို …
ပင္လယ္နီမွာ ေနမ်ိဳလိုက္တယ္
အလင္းကြယ္
ဖန္အိမ္ထဲကေဆာင္း
နံရံေပၚက မ်က္ေသတခုနဲ႕
ျပန္မရွင္ေတာ့တဲ့အသက္ကို
ငါ့က ငါ့အား
ရက္ရက္စက္စက္
ေမာ္ဖူးခြင့္ေပးလိုက္ပါတယ္ … ။
nelay
1 comment:
ငါ့လည္ပင္းကို မိုးထားတဲ့ဓါး
ငါ့ေက်ာက္ေခတ္မွာ ငါ့ပင္လယ္ကို ေလာင္တဲ့မီး
မီး ... ဓါး ... ။
Post a Comment