သုိ႕ ... အိမ္
မ်က္ႏွာဦးေမ စိတ္အလွရုန္းၾကြ
ေလညွင္းေတြ အသက္ရႈမဝလဲ ဘာမွမျဖစ္ပါနဲ႕
အေၾကာက္တရားကို သိျခင္းပညာနဲ႕ေဖ်ာက္လို႕
ငါ့ရင္မွာ နင္က အျမဲလွေနမယ္ . . . ။
ရာစုကမာၻေတြ ငါတို႕ ဇရာကို စားသြားလဲ
အိမ္ငယ္ကေလး တစ္လုံးနဲ႕ ေလျပင္းေတြကို ပုန္းေရွာင္ၾကမယ္
ငါ့အတြက္ အဓိပၸါယ္မရွိျခင္းေတြကို
ၾကည္လင္ေအးျမတဲ့ မ်က္ဝန္းအေႏြးဓါတ္နဲ႕ႏွစ္သိမ့္လို႕
ငါ့စိတ္ကူးထဲမွာ အဝါေရာင္အိမ္ကေလးတစ္လုံး ေဆာက္ေနတယ္
ငရဲလမ္းကို ျဖတ္သန္းလာတဲ့
ငါတို႕ ဝိဥာဥ္ေတြ ျငိမ္းခ်မ္းေစဖို႕
ဘာနဲ႕မွမလဲႏိုင္တဲ့ ငါ့အိမ္ကေလးထဲ လုံျခဳံေစရမယ္
ပင္လယ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္လာတဲ့ အဲ့ဒီ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က
နင့္ပါးျပင္ အိပ္မက္ထက္က နံနက္ခင္းကို
တယုတယ လႈပ္ႏႈိးဦးခိုက္လိမ့္မယ္
ငါ့အိမ္ကေလးက အေမွာင္မရွိတဲ့အလင္းကမာၻမွာ
အေဆြေကာင္းေတြနဲ႕ ပညာအေပါင္းကို စိုက္ပ်ိဳးေဝဖူးလိမ့္မယ္
နင့္လက္ေခ်ာင္းေသးေသးကေလးေတြနဲ႕
မိုးမခပင္ကို အိမ္ေရွ႕ဟင္းလင္းျပင္မွာ စိုက္ပ်ိဳးအုံးမယ္ . . .
ေျမနီလမ္းေပၚက ယုံၾကည္ခ်က္ ညေနခင္းကို
ေနာက္ေန႕ မနက္မေရာက္ခင္အထိ
ငါတို႕အားတင္း အေမွာင္ကိုခြင္းၾကမယ္ . . .
ၾကာသာပေတး စိုက္ခင္းၾကီးထဲက
ေနၾကာပင္ေတြ မိုးေမွ်ာ္လာတဲ့အခ်ိန္
အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ကေလးနဲ႕ ငါ့လက္ကိုတြဲၿပီး
အစိမ္းေရာင္ျမက္ခင္းေပၚက
ငါတို႕အိမ္ကေလးဆီ ျပန္လာၾကလိမ့္မယ္ . . . ။
Nelay
No comments:
Post a Comment