မီးတံလွ်ပ္
ေႏြရာသီ ခပ္ေစာေစာမွာ
အတိုင္းအထြာမတတ္တဲ့ အဖ်ားအနာက
သူမလက္ထဲကို ေနလုံးအျဖစ္
သက္ဆင္းေလာင္ျမိဳက္
ငါ့ႏွလုံးသားပုရပိုက္ဆီ …
ခပ္မိုက္မိုက္ ႏွင္းလာခဲ့တယ္။
စေနမဟုတ္တဲ့ ရက္အၾကားမ်ားမွာ
ငါလက္ပစ္ကူးတဲ့ အိပ္မက္
မ
ခမ္း
မ
ေျခာက္
အံစာေခါက္ၿပီး မွတ္ဥာဏ္ထဲက
ေျခာက္အိပ္မက္ကို ပုခက္လြဲသိပ္ခဲ့တယ္ ... ။
ခံစားမႈရုပ္ပုံကို ျဒပ္မဲ့ညိဳေမွာင္း
နာရီလက္တံေတြ တိတ္တိတ္ကေလး ခိုးခဲ့သလား။
ထိတ္လန္႕ေခ်ာက္ျခားဖြယ္ မႏႈိးပုံရိပ္မ်ားက
ပန္းေထာင္ေျခာက္မွာ ရႈးသြပ္သြားတဲ့
မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပန္းကန္ျပား ေျခာက္ခ်ပ္သာျဖစ္ခဲ့။
ထမင္းလုံး တေစၦ ေျခာက္တယ္ … ။
ေနရာတစ္ခုကို အလိုမရွိ
ငိုခ်င္မိတဲ့ သစ္အိုပင္ေျခရင္းက
ျမက္တစ္ခင္းကို အခန္းက်ဥ္းထဲေသာ့ပိတ္
အ
တို
အ
စ
ပုလင္းခြံ႕ေတြ ခပ္စိပ္စိပ္ တိုးတိုးလာခဲ့ ... ။
ဆက္ေျပာလို႕မရတဲ့
လွ်ာအသားဖ်ားေပၚက အာရုံခံေတြထုံထိုင္း
ယေန႕စာထဲမွာ ငါမပါခဲ့တာ ကိုးႏွစ္ၾကာ …။
အဓိပၸါယ္ေကာက္လြဲသြားတဲ့
တစ္ေၾကာင္းဆြဲ ပန္းခ်ီကားထဲမွာ
ပုရြတ္ဆိတ္တက္ထားတဲ့
အသဲတျခမ္းရြက္လႊင့္ လြမ္းေနတယ္ … ။
သူ ရပ္တန္႕ပစ္ ။ သူ အခ်ိန္အတိအက်ေျပာ ။
ေဖာင္တိန္ဖြင့္ၿပီးလက္မွတ္ေတြေမြးျမဴလိုက္မွ
ေႏြရာသီ ခပ္ေစာေစာမွာ
အတိုင္းအထြာမတတ္တဲ့ အဖ်ားအနာက
သူမလက္ထဲကို ေနလုံးအျဖစ္
သက္ဆင္းေလာင္ျမိဳက္
ငါ့ႏွလုံးသားပုရပိုက္ဆီ …
ခပ္မိုက္မိုက္ ႏွင္းလာခဲ့တယ္။
စေနမဟုတ္တဲ့ ရက္အၾကားမ်ားမွာ
ငါလက္ပစ္ကူးတဲ့ အိပ္မက္
မ
ခမ္း
မ
ေျခာက္
အံစာေခါက္ၿပီး မွတ္ဥာဏ္ထဲက
ေျခာက္အိပ္မက္ကို ပုခက္လြဲသိပ္ခဲ့တယ္ ... ။
ခံစားမႈရုပ္ပုံကို ျဒပ္မဲ့ညိဳေမွာင္း
နာရီလက္တံေတြ တိတ္တိတ္ကေလး ခိုးခဲ့သလား။
ထိတ္လန္႕ေခ်ာက္ျခားဖြယ္ မႏႈိးပုံရိပ္မ်ားက
ပန္းေထာင္ေျခာက္မွာ ရႈးသြပ္သြားတဲ့
မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပန္းကန္ျပား ေျခာက္ခ်ပ္သာျဖစ္ခဲ့။
ထမင္းလုံး တေစၦ ေျခာက္တယ္ … ။
ေနရာတစ္ခုကို အလိုမရွိ
ငိုခ်င္မိတဲ့ သစ္အိုပင္ေျခရင္းက
ျမက္တစ္ခင္းကို အခန္းက်ဥ္းထဲေသာ့ပိတ္
အ
တို
အ
စ
ပုလင္းခြံ႕ေတြ ခပ္စိပ္စိပ္ တိုးတိုးလာခဲ့ ... ။
ဆက္ေျပာလို႕မရတဲ့
လွ်ာအသားဖ်ားေပၚက အာရုံခံေတြထုံထိုင္း
ယေန႕စာထဲမွာ ငါမပါခဲ့တာ ကိုးႏွစ္ၾကာ …။
အဓိပၸါယ္ေကာက္လြဲသြားတဲ့
တစ္ေၾကာင္းဆြဲ ပန္းခ်ီကားထဲမွာ
ပုရြတ္ဆိတ္တက္ထားတဲ့
အသဲတျခမ္းရြက္လႊင့္ လြမ္းေနတယ္ … ။
သူ ရပ္တန္႕ပစ္ ။ သူ အခ်ိန္အတိအက်ေျပာ ။
ေဖာင္တိန္ဖြင့္ၿပီးလက္မွတ္ေတြေမြးျမဴလိုက္မွ
ၾကိဳးေျပလြတ္သြားတဲ့ တိမ္က
ဂူနံရံမွာ လူးလားေယာက္ယက္
အာရုံထဲက တေ၀ါင္းေ၀ါင္း သံေတြႏွိမ့္စက္ … ။
အဖ်ားေျပာက္အနာေျပာက္
အဓိပၸါယ္ေတြ ဆုန္းဆုန္းေတာက္ေလာင္
မွတ္ဥာဏ္ေတြ ေမွာင္ေနၿပီ ေမွာင္ေနၿပီ … ။
။ … ေန … ေမွာင္ … ၿပီ …
ေႏြရာသီခပ္ေစာေစာမွာ အတိုင္းအထြာ ၂၈နဲ႕၂၉
အဖ်ားအနာက ငါ့ႏွလုံးသားကို
ေနလုံးအျဖစ္ သက္ဆင္းေလာင္ျမိဳက္
ငါ့ေပ်ာ္ပိုက္ခဲ့ေသာ …
။ … မီး
တံ
လွ်ပ္ … ။
nelay
ဂူနံရံမွာ လူးလားေယာက္ယက္
အာရုံထဲက တေ၀ါင္းေ၀ါင္း သံေတြႏွိမ့္စက္ … ။
အဖ်ားေျပာက္အနာေျပာက္
အဓိပၸါယ္ေတြ ဆုန္းဆုန္းေတာက္ေလာင္
မွတ္ဥာဏ္ေတြ ေမွာင္ေနၿပီ ေမွာင္ေနၿပီ … ။
။ … ေန … ေမွာင္ … ၿပီ …
ေႏြရာသီခပ္ေစာေစာမွာ အတိုင္းအထြာ ၂၈နဲ႕၂၉
အဖ်ားအနာက ငါ့ႏွလုံးသားကို
ေနလုံးအျဖစ္ သက္ဆင္းေလာင္ျမိဳက္
ငါ့ေပ်ာ္ပိုက္ခဲ့ေသာ …
။ … မီး
တံ
လွ်ပ္ … ။
nelay
No comments:
Post a Comment