Pages

Tuesday, February 23, 2010

ဥယ်ာဥ္ ထဲကေကာင္းကင္



ခပ္တိုးတိုးေလးပဲေျပာပါရေစ အပင္ပ်ိဳမွာ ေရလုိေနတယ္ . . .
မငုိပဲနဲ႕ကြာက်လာတဲ့ မ်က္ရည္အတြက္ အပ်ိဳပင္တို႕ ရွင္သန္ရမယ္
မင့္ဟာမင့္ အိုအို ပ်ိဳပ်ိဳ ဒီဥယ်ာဥ္ဟာ ငါ့ပိုင္နက္
တယုတယနဲ႕ ေကာင္းကင္ေတြ မင့္အတြက္ ဆြဲယူခ်ယ္သထားတယ္
ေပါင္းေတြလဲ ႏႊင္လို႕ အလြမ္းေတြလည္း ရွင္လို႕ . . .
ေနာင္ဘ၀မ်ားရွိရင္ ဒီဥယ်ာဥ္ပဲငါပိုင္ခ်င္ရဲ႕
အ၀င္၀မွာၿပဳံးထားတဲ့ လီလီဟာ မင့္ရနံ႕
မျမင္ပဲနဲ႕ေတာင္ ေအးျမေအာင္ေမႊးတဲ့ ရင္ခြင္ႏြယ္
ျပင္မရတဲ့တံတားအိုနားက ခ်ယ္ရီဟာ မင့္အၿပဳံး
ငါ့ကုိလုံးေျခေအာင္ ေအးခဲေစတယ္ ဥယ်ာဥ္ရဲ႕တဖက္ကမ္းမွာ
ေကာင္းကင္တခုလုံးစိမ္းေနလိုက္တာ
ႏွလုံးသားနဲ႕ရိုက္လုိ႕မဆုံးႏိုင္တဲ့ ဓါတ္ပုံေတြ
မ်က္လုံးေတြတလုံးၿပီးတလုံး . . .
ဒီဥယ်ာဥ္ႀကီး ေရာင္ျပန္ဟပ္ ခ်က္ကေတာ့
ေမွာင္လ်က္နဲ႕ေတာင္လွေနလုိက္တာ ဟိုးမွာ . . . သဇင္ေတြ . . .
လမပါတဲ့ ညခါးခါးေတြမွာ အတိတ္ေရာင္ အဆိပ္ ေပါင္းေတြ
မင့္အပင္ေလးေပၚႏြယ္တက္ခဲ့
ခြာခြာေၾကြးခဲ့ရတဲ့ငါ့ေျမဆီလႊာေတြ
အခ်ိန္မမွီႏိုင္ခဲ့လို႕တရြက္ေတာ့ေၾကြခဲ့ရွာတယ္ . . .
နာက်င္ေနလိုက္တာ ဥတုေတြေတာင္ ျဖဴေရာ္ေရာ္ . . .
ငါမၾကည့္ရက္ပါဘူး အဖူးႏုႏုေလးေတြ အခုမွအားယူခါစ
အႀကင္နာေရမႊန္းၿပီး ညိႈးမသြားေစခ်င္ဘူး
ရာသီေတြကို အခုမွခူးယူခ်ယ္သရအုံးမယ္ ... အသစ္ေတြတိုက္ခတ္ပါအုံး ...
မႏူးညံ့တတ္လိုက္တာမ်ား ႏွင္းဆီနက္ရဲ႕ စူးေတြစြင့္စြင့္ကားကား
အရိုင္းတဲ့လား ေသြးေတြရဲေနပုံက လိပ္ျပာ၀ိဥာဥ္ေတြ တေယာတက်ီက်ီနဲ႕ . . .
အဖူးရုိင္းေလးကို စူးေနတဲ့ ဒီဥယ်ာဥ္ဟာ ငါ့ပိုင္နက္ . . .
အေမွာင္ျခမ္းေလးကို တေျဖးေျဖးနဲ႕ ဖ်က္လာခဲ့တာ အခုဆုိ အေရာင္ေတြေတာင္စိုလို႕
လင္းလိုက္ေမွာင္လိုက္ ဒီဥယ်ာဥ္ေလးလဲ ေအာ္ငိုလို႕ ေပ်ာ္လြန္းလို႕တဲ့ေလ . . .
ကဗ်ာေတြလဲပြင့္လာလိုက္တာ ခုႏွစ္ေတြေတာင္အဖူးအပြင့္ေတြနဲ႕ . . .
တကယ္လို႕မ်ား . . .
ဒီဥယ်ာဥ္ႀကီးမစိမ္းစုိႏိုင္ခဲ့ရင္ ပ်ိဳးပင္ေလးလဲစြန္႕ခြာခဲ့ရင္
အဆီခန္းတဲ့ ေျမျပင္က်ယ္ႀကီးရယ္ ၊ သံခ်က္ျပဳတ္တခ်က္မိတခ်က္ ျခံေဘာင္ႀကီးရယ္
အေရာင္မပါတဲ့ေကာင္းကင္စိမ္းႀကီးရယ္ . . . . ေနာက္ တံတားအုိေလးရယ္
ေနာင္ဘ၀ကူးတဲ့အထိ အပင္ပ်ိဳေလးကို သစၥာရွိစြာေသေနအုံးမယ္ဆိုတာ
အေႏွးျပကြက္နဲ႕ အစမ္းမက္ၾကည့္လို႕ရတယ္ . . . တေျဖးေျဖး .. ေကာင္းကင္ထဲ . . . ။
nelay

No comments: