က်ဳပ္ အဆိပ္ေနနည္း

က်ဳပ္ အဆိပ္ေနနည္း



က်ဳပ္ လူ႕ျပည္မွာရွိစဥ္က
မရႈံးခဲ့ခ်င္ေပမဲ့ အႏိုင္လဲမလိုခ်င္ဘူး
ကမ္းနဖူးမွာ ကိုယ့္လိပ္စာကိုယ္တူးၿပီးရွာေနခဲ့တာပါ။

ေရွ႕တစ္လွမ္းအစနဲ႕ ေနာက္တစ္လွမ္းအဆုံးမွာ
က်ဳပ္ အိပ္မက္ေတြဗလာကၽြံ႕က်
ရာဇ၀င္ေတြ ႏူးညံ့စြာ လိပ္ျပာလႊင့္သြားဖူးတယ္။

တစ္ေတာလုံးၾကားေအာင္
က်ဳပ္ ေသြးေတြသန္႕စင္ခဲ့ဖူးပါတယ္ ...။
မုဆိုးတစ္ပိုင္း ယုန္ငယ္ရုိင္းက
ႏွလုံးခုန္ႏႈန္း ေပါက္ကြဲသြားေအာင္ေျခာက္လွန္႕လို႕
က်ဳပ္ေသြးေတြ
ည့ံ ...
ညံ့ ...
ည့ံ ...

အျပစ္ေတြဆက္ခ်ဳပ္လိုက္တိုင္း
က်ဳပ္ အနာေတြ မွန္မၾကည့္ရဲေတာ့ဘူး ... ။

အစြဲအလမ္းတသီတတန္းနဲ႕ ခမ္းနားျပေနတဲ့
ပတ္၀န္းက်င္ ပုတ္သုိးသုိးကို
စံလြဲမႈ မယဥ္မေက်းနဲ႕
က်ဳပ္ ကိုယ္က်ဳပ္ စိုက္ထူၿပိဳလဲ ...
ဘာလို႕ မေသေသးတာလဲ
ဘာလို႕ မေသေသးတာလဲ
ဘာလို႕ လဲမေသတာလဲ ... ။

က်ဳပ္ စိတ္တခိုးသတၱိကို ေဖာက္ဖြင့္ခိုးယူသြားတဲ့ညက
စာခ်ဳပ္တစ္ေစာင္ က်ဳပ္ ရခဲ့တယ္ ... ။

မခ်ိျပဳံးနဲ႕ျပဳံး ေနလိုက္ပါတယ္ ... ။
ငါဆိုတဲ့ မိတ္ေဆြနဲ႕ အရိပ္ဆိုတဲ့ အတိတ္ေကာင္ကို
ဒါလုံေလာက္တဲ့ ေဖၚေရြမႈမ်ိဳးပါပဲ ... ။

က်ဳပ္ ေသရင္ ေျမမျမွဳပ္ပါနဲ႕
ေျမၾသစာ ညစ္ညမ္းလိမ့္မယ္
က်ဳပ္ ေသရင္ မီးမရႈိ႕ပါနဲ႕
ေလထု ဓါတ္ပ်က္လိမ့္မယ္

က်ဳပ္ စိတ္ေသြးသားေတာင္းဆိုမႈက
ကေ၀ပ်ိဳကို ေခၚၿပီး
"ဟတ္ခ်ေလာင္း" အမိန္႕နဲ႕သာ
အရင္က ေျခာက္နာရီတိတိမွာ ေျဖာက္ပစ္လိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ ... ။




nelay

God - Diva

God - Diva


(23:12)

"Remember ...
Remember the sight we saw, my soul,
that beautiful soft summer morning ... "

(23:29)
" ... round a turning in the path ... "

(23:37)
... "a disgusting carcass
on a bed scattered with stones,
its legs in the air like
a woman in heat ... "

(24:33)
"Remember the sight we saw, my soul,
that beautiful soft summer morning ... "

(24:41)
" ... round a turning in the path ... "

(24:46)
... "a disgusting carcass
on a bed scattered with stones,
its legs in the air like
a woman in heat ... "

(25:00)
"... like a fountain
with its rhythmical sobs.

(25:09)
I can hear it clearly flowing
with a long, Murmuring sound,
but I touch my body
in vain to find the wound ..."

(25:21)
"...I am the vampier of my own heart,
One of the great outcasts condemned
to eternal laughter ...
who can no longer smile..."

(25:38)
Am I dead? I must be dead.

(25:48)
And you...
I know you,
you are from Hierakonopolis.
The god of the heavens.

(25:55)
I'm flattered, Nikopol,
wretched human.

(26:00)
... Anubis can't be far away?
The guardian of the tombs...
The god of the dead...

(26:05)
Don't ever speak
that jackal's name again,
you understand?
Only my name...
Only me ...

(26:16)
My leg! ... Where is my leg ?

(26:20)
You can see you're not dead...
The dead don't feel pain...
The dead don't bleed either.


God - Diva (movie)






God - Diva


ငါတို႕ေတြ႕ခဲ့ၾကတဲ့ ျမင္ကြင္းကို သတိရ ငါ့ဝိဥာဥ္
ႏူးညံ႕တဲ့ေႏြနံနက္ခင္းေလးေလ

လမ္းေၾကာင္းေလးအတိုင္း ခ်ိဳးဝင္လို႕

ၾကဲပ်ံ႕ေနတဲ့ေက်ာက္တုံးအိပ္ရာေပၚက

သားေကာင္အေသတစ္ခု
သူ႕ေျခေထာက္ေတြက
မီးထဲက မိန္းမပ်ိဳလို ေလထဲမွာ

စည္းခ်က္ညီငိုရိႈက္သံေတြနဲ႕ ေရပန္းတစ္ခုလို
အဲဒီ့စီးဆင္းမႈကို ငါအေဝးကေန ၾကားႏိုင္တယ္
ဒဏ္ရာကို ရွာဖို႕ ငါ့ခႏၶာကို
စမ္းလိုက္ေပမယ့္ အခ်ည္းႏွီး

ငါဟာငါ့ႏွလုံးသားအတြက္
ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္ပါ
ဘယ္ေတာ့မွ မျပဳံးႏိုင္ေတာ့တဲ့
အပယ္ခံၾကီးတစ္ေယာက္ကို ...
အဆုံးအစမဲ့ရယ္သံေတြနဲ႕ ျပစ္ဒဏ္ခတ္ခဲ့ၾကတယ္

က်ဳပ္ေသၿပီလား ေသသြားသင့္တာ ...

ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားက ...
ခင္ဗ်ားကိုသိတယ္ ဟီရာကိုႏိုပိုလစက မွတ္လား
ေကာင္းကင္ဘုံတို႕ရဲ႕ နတ္ဘုရားေလ

ေျမွာက္ပင့္ေနျပန္ၿပီ နီကိုေပါ
စိတ္ပ်က္စရာ လူသားပါလား

အႏူဘစလည္း ဒီနားမွာပဲမွတ္လား
အုတ္ဂူကို ေစာင့္ေရွာက္သူေလ ...
ေသမင္းတမန္ေပါ့

ဒီအရူးနာမည္ကို ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ
ထပ္မေျပာနဲ႕
နားလည္လား
ငါ့နာမည္ပဲေျပာ
ငါ့နာမည္ပဲ ...

က်ဳပ္ ေျခေထာက္ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ
မင္းေတြ႕ေသးတယ္ဆိုရင္
မေသေသးလို႕ေပါ့
ေသျခင္းဆိုတာ မနာက်င္ပါဘူး
ေသျခင္းဆိုတာ ေသြးလည္းမထြက္ဘူး။





God - Diva လူႏွင့္ သုံးဖက္ျမင္ပုံရိပ္(3D)တို႕ တြဲ သရုပ္ေဆာင္တဲ့ ရုပ္ရွင္ထဲမွ ...
အက်ဥး္သားတစ္ဦးဟာ မထင္မွတ္ပဲ အက်ဥး္ေထာင္က တစ္ႏွစ္အလိုမွာ မေတာ္တဆ လြတ္ေျမာက္လာတယ္။
နတ္ဘုရားဟာ လူေတြကိုကယ္ဖို႕ အငွားခႏၶာတခုေရြးေနတဲ့အခ်ိန္ ... ။
ႏွစ္ ၃၀ ၾကာ သန္႕စင္ေနတဲ့ အက်ဥ္းသား ခႏၶာကိုယ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုရွာေတြသြားေလရဲ႕ ... ။

အက်ဥး္သားဟာ မိုးပ်ံ ေထာင္နန္းက ျပဳတ္က်ၿပီး ေျခတဖတ္ျပတ္ ေသြးအလိမ့္လိမ့္ထြက္ၿပီး တံတားၾကားမွာ ညွပ္ေနတဲ့အခ်ိ္န္ ကဗ်ာတပုဒ္က အားယူရြတ္ဆိုလိုက္ေလရဲ႕ ...


"Remember ...
Remember the sight we saw, my soul,
that beautiful soft summer morning ... "

'''ငါတို႕ေတြ႕ခဲ့ၾကတဲ့ ျမင္ကြင္းကို သတိရ ငါ့ဝိဥာဥ္
ႏူးညံ႕တဲ့ေႏြနံနက္ခင္းေလးေလ'''

(အက်ဥ္းသားအေမာေဖာက္ေတာ့)

(နတ္ဘုရားက ဆက္လက္ ရြတ္ဆုိရင္ .... )

" ... round a turning in the path ... "

''''လမ္းေၾကာင္းေလးအတိုင္း ခ်ိဳးဝင္လို႕""

.........


ေက်းဇူးအထူး
နီေလး

ပိေတာက္ေတြနဲ႕ ရင္ျပည့္ေနတဲ့ ျမိဳ႕ (ခ)

ပိေတာက္ေတြနဲ႕ ရင္ျပည့္ေနတဲ့ ျမိဳ႕ (ခ)

 
ရာသီတစ္ဒါဇင္ေလာက္ေမ့ထားၿပီးမွ

တစ္လထဲပြင့္ျပ
ျပင္းရွရွဂီတသံေနာက္မွာ စံပယ္ရုံနေဘးနားက
အနမ္းဘူတာအိုၾကီးသိတယ္ ။


လိမ္လည္မႈနဲ႕ ေရမစိုခဲ့တဲ့ အတိတ္ကို
အေႏွးျပကြက္နဲ႕ ငါျပန္ရွာေတြ႕တယ္ ။


စိတ္ကူးထဲမွာၾကယ္ေတြေၾကြတို င္း
ပိေတာက္ေတြလိုက္ေကာက္လို႕မဆုံး ။


ပိေတာက္ျမိဳ႕က ပိေတာက္ျမိဳ႕ကို
အေျဖေပးလိုက္ၿပီ
ငါ့ Evangeline ကေလးေရ …. ။


တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္
အလင္းျမဆုံးပြင့္လင္းနီျမန္းခဲ့ၾကတာပါ …
ဒါကို ပိေတာက္လထဲက
ငါ့ေမြးေန႕အိုကေလးအသိ .. ။


ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ပိေတာက္ဂီတကို
ရနံ႕စားသုံးသူငါက
ဘယ္လိုမွခံစားလို႕မရေတာ့ဘူး … ။


သက္တ့ံတိမ္တိုက္ေတြေရ ….
ေႏြဦးလြင္ျပင္ကို ဆင္တူရိုးမွားမလုပ္ၾကပါနဲ႕ …
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းက
ပိေတာက္ပင္ေတြ ငိုၾကလိမ့္မယ္ … ။


ဧပရယ္အၾကမ္းဆုံးညမွာ
ငါခ်ဳပ္ေပးခဲ့တဲ့ voodoo အရုပ္ကေလး
နင္သတ္ပစ္လိုက္ၿပီလား … ။


ပိေတာက္ပင္ေအာက္မွာ ျမိဳ႕ကေလးနဲ႕အတူ
စာမ်က္ႏွာ ၂၉ကို ငါျမွဳပ္ေပးခဲ့ပါ့မယ္ … ။


အခ်စ္ဆိုတဲ့အမည္နာမတစ္ခုကို
ငါမကိုးကြယ္လိုေတာ့ဘူး
သံေယာဇဥ္ ပိေတာက္သတ္တဲ့လမွာ
ငါ့ႏွလုံးသားကို
သၾကၤန္အသစ္က်တ္ခၽြတ္က်ပါရေစေတာ့ကြယ္ … ။




nelay

အလြမ္းေတြ ထည့္၀ွက္ထားတဲ့ ေႏြဦးလကၤာ

အလြမ္းေတြ ထည့္၀ွက္ထားတဲ့ ေႏြဦးလကၤာ




အဆိပ္သင့္ ညေနခင္းမွာ
အသည္းကြဲ ဒိုင္ယာရီေတြ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾက ။
ငါ့လည္ပင္းေပါက္ထဲ ေခါင္းလွ်ိဳလိုက္တဲ့
အလြမ္းေတြ ၊ အလြမ္းေတြ ။
စကားမဲ့ေနတယ္ ။ အလြမ္းေတြ စကားမဲ့ေနတယ္ ။
စကား၀ါပန္းေတြ ပြင့္ေနေပမယ့္
အလြမ္းေတြ စကားမဲ့ေနတယ္ ။

မ်က္စိကိုတအားမွိတ္လိုက္ေတာ့
ေျခသံေတြထဲ သစ္အုိပင္က ေသရြာမွျပန္ထ
လြမ္းတယ္ဆိုတာ စကားေျပာမတတ္တဲ့
အတိတ္ေမ့ျခင္း ဆည္းဆာေတြ ငါေသာက္သုံး
တစ္ဘ၀လုံး စမ္းေခ်ာင္းထဲ စကားလုံးေတြေမ်ာခဲ့ ... ။

(၁) လြမ္းတယ္ ။
(၂) လြမ္းတယ္ ။
(၃) လြမ္းတယ္ ။
လြမ္းတယ္ ဆိုတဲ့ စကားကို ေျပာလိုက္ဖို႔
ငါ့ အလြမ္းကို ငါ ျပန္လြမ္းေနရ ။
လြတ္ / လြဲ / လြမ္း ။
လြတ္ထြက္သြားတဲ့ လမ္းေတြမွာ
အလြဲေတြနဲ႔ ေနသားက်ေနတဲ့ေကာင္တစ္ေယာက္
မင္းကို လြမ္းေနတယ္ ။
(၃) လြမ္းတယ္ ။
(၂) လြဲတယ္ ။
(၁) လြတ္တယ္ ။

ဒီမွာရပ္
ငါ့ႏွလုံးသားကို စကၠန္႕အစဥ္အတိုင္းျဖတ္ထုတ္
လြမ္းတယ္ဆိုတာကို ရုပ္ေသးလုပ္ပစ္မယ္
အဂၤါေန႕ထူးမွာ မီးခိုး,ကေျခသည္ကေလးရဲ႕ေျခဖ၀ါး
ငါ့အလြမ္းနာက်ဒဏ္ရာနဲ႕
၁။ လြတ္တယ္
၂။ လြဲတယ္
၃။ လြမ္းတယ္ ....
စိတၱဇကိုပ်ိဳးၿပီး စည္းေက်ာ္လြမ္းျခင္းေတြ
ေခါင္းငုံ႕ေမာ့ေငး ... ဖုန္သဲေတြ ငါ့ကို၀ါးျမိဳေဆြးေနၾကတယ္...။

ဟုတ္တယ္ ။
လာျခင္းမေကာင္းတဲ့ နတ္ပ်ိဳမ ။
နင္က လာျခင္းမေကာင္းတဲ့ နတ္ပ်ိဳမ ။
အလြမ္းေတြသာ ဆုလာဘ္ေပးသနားခဲ့တာ ။
မလြန္လြန္းဘူးလားကြယ္ ။
တစ္ရစ္ထက္ တစ္ရစ္ တက္လာတဲ့ အလြမ္းေတြ
(၁) (၂) (၃) ............ ။
ျပီးရင္ ... ဘာလာမလဲ ။
ဘာေတြလာျပီးမလဲ ။
ဘာေတြလာျဖီးမလဲ ။
အလြမ္း (၁)
အလြမ္း (၂)
အလြမ္း (၃)
အလြမ္းနဲ႔ စ ၊ အလြမ္းနဲ႔ ဆံုး ။
ဒီေႏြ ပူတယ္ဆိုတာ ၊ အရင္ေႏြေတြလိုပါပဲ ။
ထူးမျခားနား ။

သရုပ္ေပၚေအာင္ နင့္ကိုေခၚရရင္ နတ္ေတြငိုလိမ့္မယ္ ...
"အ"ခ်င္ေယာင္ေဆာင္သြားတဲ့ ေႏြဦးနန္းေတာ္မွာ
ပူေလာင္ျခင္းအခန္းက်ဥ္းထဲ အလြမ္းေတြအသိုက္အုံဖြဲ႕
အက်ဳိးအပဲ့ေတြနဲ႕ မိုးေကာင္းကင္ကို
ငါ့အလြမ္းေတြလႊတ္တင္ရင္ မိုးေခါင္သြားလိမ့္မယ္
ေနာက္ဆုံးလာမယ့္ လမ္းတစ္ခုမွာ
အလြမ္းဆိပ္မိထားတဲ့ကိုယ္တစ္ျခမ္းကို ....
ငါက
ဘာကိုလြမ္းေနရဦးမလဲ ... ။

ေကာင္းကင္ အက်ိဳးအပဲ့ထက္မွ က်လာေသာ
နတ္ေတြ ငိုခ်လိုက္တဲ့ မ်က္ရည္နက္ေတြ ။
အကာလ ( “အ” ကာလ ) ညဥ့္ဦးယံမွာ
စည္းေက်ာ္သြားေသာ မိုးေခါင္လြမ္းျခင္းမ်ား ။
လြတ္ / လြဲ / လြမ္း ။
မီးခိုး,ကေျခသည္ကေလး ေရ .. ။
ငါ့ နတ္ပ်ိဳမကို ေျပာေပးစမ္းပါ ။
စကၠန္႔နဲ႔အမွ် လြမ္းေနတဲ့ ဆည္းဆာေတြ
စကားလံုးထဲ ေမ်ာခဲ့ ။
စကားလံုးေတြ ေမာခဲ့ ။
စကားေျပာ မတတ္လို႔ လြမ္းတာပါ ။
စကားမေျပာတတ္လို႔ လြမ္းတာပါ ။
ဖြဲ ႔စရာ စကားလံုး မရွိေတာ့လို႔ လြမ္းတာပါ ။
ဖြက္စရာ စကားလံုး မရွိေတာ့လို႔ လြမ္းတာပါ ။
မ်က္စိကို တအား မွိတ္လိုက္ေတာ့ .... ။
ရွင္လ်က္ႏွင့္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ေသာ သစ္ပင္အို ၏
ဦးတည္ရာမဲ့ ေျခသံ ။                ။



နီေလး ၊ ဆူးခက္မင္း
29.3.2010

အေမနဲ႕ခဏတာ ဆပ္ျပာပူေဖါင္းမႈတ္ၾကည့္ျခင္း

အေမနဲ႕ခဏတာ ဆပ္ျပာပူေဖါင္းမႈတ္ၾကည့္ျခင္း

Tuesday, November 4th, 2008



၁၆ႏွစ္

အေမေရ
အေမ့သားေလ
ရည္မွန္းခ်က္ေတြ စီးတန္းထားတယ္ေလ
ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ့္ အရာေတြ
အေမထင္သလို ကမၻာႀကီးကျပားတယ္ေလ

၁၈ႏွစ္

အေမေရ
အေမ့သားေလ
ဂုဏ္ထူးေတြသီတန္းထားလဲ
အေမ့ပခုံး ကြၽဲလိုရုန္းတာ
စိတ္ႏွလုံး မခ်မ္းေျမ့ဘူး
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ သားတလွည့္ ထမ္းပါရေစေလ


ႏွစ္၂ဝ

အေမေရ
အေမ့သားေလ
ထူးမလာပါဘူး ဘြဲ႕အတုႀကီးနဲ႕ရူးတယ္
သင္တန္းတကာ ကားယားရပ္ေတာ့
လမ္းေတြလဲ ဂြပိုက်တယ္အေမ

၂၂ႏွစ္

အေမေရ
အေမ့သားေလ
၂၁ရာစုမွာ ပညာအတုေတြနဲ႕ ကူလီထမ္းတယ္
ေခြၽးနည္းနည္းစာမွာ အေမ့ကို ေၾကြးမဲ့ထမင္း
မသန္႕ရွင္းတာ သားလွ်ာေတြလဲ ျမက္ေပါက္ပါၿပီအေမ

ႏွစ္၂၄ ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္း

အေမေရ
အေမ့သားေလ
လက္ခ်ိဳးေရလို႕မရေအာင္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြပုံခဲ့ဖူးတယ
ရည္မွန္းခ်က္ေတြေၾကြေၾကြသြာ္းေတာ့
သားေလ အေမ့အတြက္
၂၄ထပ္တုိက္ေပၚက ဆပ္ျပာပူေဖါင္းအတုေတြ
လွလွပပမႈတ္တတ္ေနၿပီ အေမ ....။





nelay

 

 

 

 

သုိ႕ ... အေျဖာင့္စာ

သုိ႕ ... အေျဖာင့္စာ



ညီေလးေရ ...
ဂ်ီေမးလ္ကေန ဆုေတာင္းတစ္ခုပို႕လိုက္တယ္
တစ္စကၠန္႕ကို မ်က္ရည္ဘယ္ေလာက္က်မလဲ
အင္တာနက္ျမိဳ႕ရြာမွာ
ဆုေတာင္းသံေတြသာ လိႈက္ျပိဳဖုံးသြားမယ္
ကမာၻၾကီးကရႈိက္ၾကီးတငင္ ရက္စက္ေနတုန္းပဲ
(၆၆၆)ေအဒီဘယ္ေလာက္က သူ႕ကိုငါတို႕ဘာလုပ္ခဲ့လို႕လဲ

ညီေလးေရ အညိႈးေတြရွိခဲ့ရင္ ေတးမထားပါနဲ႕လား
အီးေမးလ္ေတြ ျပည့္လွ်ံေအာင္ဆုေတာင္းလိုက္စမ္းပါ
အလကားရတဲ့ ေမတၱာတရားေတြ မဟုတ္လား
ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲ ....
အေမ့မ်က္ရည္ေတြ LCD ေနာက္မွာ
မီးေလာင္းတာကိုေငးၾက
ေရၾကီးတာကိုေငးၾက
စစ္ျဖစ္တာကိုေငးၾက
မတရားလုပ္တာကိုေငးၾက
သၾကၤန္က်တာကိုေငးၾက
အေႏွးျပကြက္နဲ႕ျပန္ရစ္ၾကည့္ရင္း
ငါတို႕ေငးၾကယုံေပါ့ ...။

Pagan တစ္ေယာက္ရဲ႕ျပန္တမ္းစာမွာ
ညီေလးေရ ၀မ္းနည္းစာကို အလင္းထဲပို႕လႊတ္
ဘာသာတရားတစ္ခုခုနဲ႕ လူစိတ္ကိုျဖစ္ညွစ္ေမြး
ဒါေတာင္
မင္းရင္ထဲက ငေတက ဒုကၡေတြကို
လက္ခုပ္တီးခ်င္ေနေသးတယ္ ... ။

ခပ္မာမာဖြင့္လိုက္တိုင္း
ညီေလးေရ အေမွာင္ထဲမွာ စာတစ္ေစာင္ေရာက္ေနတယ္
ႏွလုံးသားထဲက ေၾကာင္တစ္ေကာင္နဲ႕
မင္းေခါင္းေပၚက ေမ်ာက္ကို
အခြင့္အေရးမေပးမိေစနဲ႕ ...
အိပ္ေပါက္ထဲ ဖားေတြမထည့္မိဖို႕နဲ႕
ကေလးေတြငိုရင္
အိပ္ေဆးေသာက္ၿပီး အိပ္ဖို႕လဲ မေမ့ပါနဲ႕ ...
အမွားေတြက အမွန္ႏွစ္ခု ၾကက္ေျခခတ္ထားတာမို႕
အေျဖာင့္ျမင္တိုင္း ေျခလွမ္းမျပင္မိေစနဲ႕ ... ။

ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ရင္ခြင္မွာ
အေမ့နာမည္ ပီသစြာ ေခၚတတ္လာရင္
မင္းအိမ္အျပန္ကို တိမ္ကိုးေပၚက
မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္တဲ့ ငါတို႕ၾကိဳေနပါ့မယ္ကြာ ... ။



nelay

စိတၱဇ ဥယ်ာဥ္

 

  

စိတၱဇ ဥယ်ာဥ္ 

အခ်ိန္ကိုမသိတဲ့မွတ္ဥာဏ္နဲ႕
ပန္း၀တ္ရုံေပၚမွာ ငါက
သုညထမ္းတဲ့ေကာင္

လွ်ာေတြ အနက္ေရာင္ေျပာင္းခဲ့တာ
သိပ္မၾကာေသးဘူး

မလိမ္ဖူးတဲ့လူတေယာက္အတြက္
ေသာ့တေခ်ာင္းေပးထားမယ္
ဆူဆူညံညံေတြကို
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဖြင့္ခ်လိုက္ရင္
မ်က္မျမင္တေကာင္ရဲ႕ ငုိပြဲဟာ မိုးမေခါင္ေတာ့ဘူး

မီးတတို႕ေလာက္ေတာင္းတဲ့ေခတ္မဟုတ္ေတာ့
ငါ့စကား၀ွက္ေတြ '' . " စိတ္ကူးေတြနဲ႕ေျပာက္ဆုံးသြားတယ္

ငါ့ကိုယ္ငါမုန္းတဲ့ညက
ဖားျပဳတ္ေတြ ႏွင္းဆီငတ္ၾက

အေျခမရွိတဲ့ေလေျပေတြ လမ္းမကိုေက်ာသပ္
ငါ့ ႏွလုံးသားေတြ ေလျဖတ္သြားၿပီလား

ေျပာၾကဆိုၾကတဲ့အထဲမွာ မိန္းမအေၾကာင္းမပါေစနဲ႕
ဒီေတာမွာ ဘယ္မိန္းမမွမရွိေတာ့ဘူး။

လက္ညိႈးထုိးၿပီး က်ကြဲသြားတဲ့ ရယ္သံေတြထဲ
ေ၀ါဟာရေတြကို မိတ္ေဆြအျဖစ္မသုံးခဲ့ပါဘူး

တပြင့္ထဲသာ
ဒီေတာထဲမွာလင္းက်န္ေနတာ

ၾကက္ခိုးေတြၾကားက ငါ့ၾကယ္ငိုကေလးေရ ...
အရာအားလုံးကို ေၾကြက်သြားတဲ့ အသံေတြပါ

လာနားေထာင္ ...
ဒီရင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေမွာင္ေနလိုက္သလဲ

ဆာေလာင္ေနတဲ့ မုသားမ်ားၾကားမွာ
ငါကခ်ိဳျမိန္တဲ့အမွား ...

တစ္ေယာက္ေယာက္ၾကားေအာင္မ်ား
ငါဆြံ႕အ ခဲ့ေလသလား

ဆန္႕က်င္ဖက္ကိုထြက္ေျပးသြားတဲ့
စကားမ်ားက တုတ္ေႏွာင္
ငါ့အသက္ရႈသံကို စိတ္တၱဇေလွာင္ပိတ္
အေမွာင္ရိပ္မွ ငါျပန္လာခဲ့တယ္ ... ။

 

 

 

nelay

စိတ္/ သ င တ

စိတ္/ သ င တ

သုံးလုံးတပ္မနက္ျဖန္
စိတ္မ်ဥ္းက်ားျဖတ္ကူး
လွ်ာအဟုန္၀င္ေဆာင့္
ႏွလုံးေသြး

ေပါက္ထြက္သြားရ
ငါ့ ...
သူငယ္ေတာ္ ေပ်ာ္လိုက္တာ .... ။

nelay

ဖြင့္ဆိုခ်က္

ဖြင့္ဆိုခ်က္


အခ်စ္ဆိုတာ အေမွာင္
ငါေဂ်ာင္ထဲေရာက္မွ တေမာ့ခ်
ရင္ေတြပူလိုက္တာ ဟာ ....

ျပတင္းတံခါးမွာ အဆိပ္ေတြေဆးပ်က္
ငါလက္တေခ်ာင္းတည္းနဲ႕ လေတြေၾကြခဲ့
ကေဝရယ္ စုန္းရယ္ ဖက္တြယ္စုတ္သတ္
အိပ္မက္ေတြ အစိမ္းခ်ိဳလို႕မဆုံးႏိုင္ခဲ့ ... ။

တလမ္းလုံး နီျမန္း လေရာင္သန္းမထားဘူး
ေသြးစီးေခ်ာင္းမွာ ကေဝေတြအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့
ကလဲ့စားဆိုတဲ့ ဓါးတလက္ လင္းခနဲ႕ထိုးစိုက္
စုန္းတို႕ေပ်ာ္ပိုက္တဲ့ ကာလေတြ ... ။

ငါေျပာက္ဆုံးသြားတဲ့ အေမွာင္
အခ်စ္ထက္ေလးနက္တဲ့ အဓိပၸါယ္ရွိရင္
အမဲေရာင္ဆိုးၿပီး ငါ့ကိုေသာက္သုံးဖို႕
သီဝရီေတြလွန္ေလွာ္ ရွာေဖြ မင္းမေတြ႕ႏိုင္ဘူး

အေမွာင္နဲ႕ေက်ာခ်င္ကပ္ ငါ့အခ်စ္ေတြ
ႏွစ္သက္ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာျမင္ကြင္း
မင္းမၾကည့္တတ္ေသးဘူး
ဒုကၡိတသက္တန္႕လမ္းဟာ အၿမဲႀကမ္းေနလွ်က္ . . .။


nelay

အဟုန္ ၃

အဟုန္ ၃ 

ေလးဖက္ေလးတန္ မညီမွ်ျခင္းမွာ
ငါတုိ႕ ဘာလို႕ ေဝဝါးေနမွာလဲ
လုံးလုံးကို ေသျပလိုက္ပါ

တင္းရင္းစြာလွပေနတဲ့ နိဗၺာန္ကုန္တိုက္
ႀကမ္းျပင္မွာ လုံးတီးအလွေတြ အကြက္စိတ္စိတ္
ၿပဳံးျပရုံနဲ႕ လူျဖစ္ခဲ့တဲ့ အဆိပ္ရာသီ

ငွက္ဆိုးဗလာ စရိုက္မ်ိဳးမွာ တိမ္ပ်ိဳးၾကေလရဲ႕

မီးလို ေရလို ခလုတ္
အဟုတ္ကိုမုန္းတဲ့ ပန္း
ေမတၱာလက္ေဆာင္ ခြၽဲသလိပ္
နံရိုးၾကားမွာ ေငြ႕အိမ္ဖြဲ႕ ငိုလိုက္ၾကတာ

ရွင္းမရ မ်က္ႏွာက်က္
ေရဘုံဘိုင္ရဲ႕ မ်က္ရည္တစက္မွာ
ဘဝဟာ ဒလေဟာ စီးေလရဲ႕
ငါ့အလွကို မ်က္ႏွာသာမေပးရက္ေလျခင္း

တာရာ ကပ္ညိွ ႏွလုံးအိမ္
အံသြားရဲ႕ ျဖဴစင္မႈမ်ိဳး
ျမက္ပင္တို႕ မရိုးေတာ့ဘူး

ၾကမ္းၾကားထဲက ေလခ်င္

အတြင္းရန္ရဲ႕ တိတ္ဆိတ္ေသာ ည
လမ္းေတြ အားလုံးေသဆုံးတဲ့အခါ
လူမဆန္ျခင္းရဲ႕ ဂဠဳန္ ပုန္းေစေတာ့
အရိပ္ေတြလဲ လြင့္ေလရဲ႕

ၾကိဳးတေခ်ာင္မွာ ကပ္ညိွျခင္း
ဗလ နဲ႕ ဗလာ ဘယ္ဟာအမွန္
မုန္းမိသူတေယာက္ရဲ႕ ခဏတာ
မ်က္လုံး သုံးေသာျပဇာတ္မွာ
ပြဲဟာအၿပီးသတ္ၿပီ။

nelay

ေရတံခြန္ပ်ံေပၚက သက္တန္႕

တိတ္ဆိတ္ျခင္းအသံေတြ
ပင္လယ္ဆီကေရာက္လာ
မင္းသာ ငါ့မ်က္ရည္က်ရာ
ဟိုးေဝးေဝးက မိုးေကာင္းကင္

အခ်စ္နဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း
မင္းသာ ထာဝရ
လင္းလက္မဆုံးတဲ့
ငါ့သမုဒယသစၥာအလင္း

အနားမွာရာသီသုံးခု
မင္းရွိေနတဲ့ဥတုတိုင္းမွာ
ေသမင္းကိုမမႈတဲ့
မနက္ျဖန္ေတြရွိလိမ့္အုံးမယ္

ကမ္းပါးအထက္ကစိတ္မွာ
မင္းနဲ႕ငါ့ရဲ႕လိပ္ျပာထိသံကို
ဗဟုေလာကအလြန္က
လမင္းစက္သီးနဲ႕ဆြဲတင္ၾကမယ္

ျပန္မက်စတမ္း
မိုးေပၚပ်ံရေအာင္
တိမ္ခိုးမဲေတြတြဲခိုရင္
ငါနားတိုးလုိ႕ဖက္ထားစမ္းပါ

ဒီမ်က္မျမင္ေကာင္က
စိတ္အလြန္နယ္မွာ
မင့္အတြက္ေလွာင္အိမ္ကိုေဖာက္မဲ့
ရနံ႕ပ်ိဳးတဲ့သက္တန္႕ဒါးကိုေသြးေနတယ္

ကိုင္းကိုင္းေလးေကြးလို႕
ၿပဳံးလိုက္စမ္းပါ
ဒီအၿပဳံးနဲ႕တင္ငါ့ခြန္အား
စစ္သံမၾကားခင္
ရန္သူေတြေသေစရမယ္

အတိတ္ထဲက ဒါးနဲ႕ခြဲၿပီးထြက္
ဒတိတိယုိေနတဲ့ ေသြးေအးေတြ
ပစၥဳပၸန္မွာ ႏွင္းအေထြးေတြနဲ႕
အနာဂတ္ေသြးမိုက္ေတြေသာက္ၾကရေအာင္

ငါ့ကိုမေဖာက္ျပားဖို႕မေတာင္းဆိုပါဘူး
မင္းဟာလဲႏွလုံးသားနဲ႕လူ
ငါကလဲလက္ထိပ္မုန္းတဲ့သူ
အက်ဥ္းဆန္တဲ့ဘဝမ်ိဳးေတြ
ဘယ္ေတာ့မွငါတို႕ဝင္မတိုးဘူး

ဒါေပမဲ့
ငါ့ေသြးေၾကာထဲမွာ
မင္းဟာထာဝရဆန္တဲ့ျမစ္ေလးစင္း
ႏွလုံးသားရပ္ဝန္းမွာ
ဘယ္ေသာင္မွအထြန္းမခံႏိုင္ဘူး

ဒါမို႕
ယခုကစ
ငါ့ဥတုအလွမွာ
သက္တန္႕ေပၚကနကၡတ္ေပ်ာ္တဲ့
ခ်စ္တတ္ျခင္းရဲ႕ေရတံခြန္ပ်ံဟာ
မၾကာခင္ . . .
နဂါးအေကာင္တေသာင္းေအာင္းတဲ့စမ္းမွ
. . .
ဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒုိင္း . . .
. . . .
မင္းဖက္ထားစမ္းပါ
ငါ့သက္တန္႕ေလးကို . . . ။



nelay

ကိုယ္ပိုင္ သံလမ္း

အသုံးမက်တဲ့အိမ္ဦးနတ္ကိုေခါင္းနဲ႕ေမာ့တိုက္လို႕မရဘူးတဲ့လား
ငါကိုက တိမ္ေတြကိုေဖာက္ထြက္ေနမိတာ
ေခါင္းက ရွည္လြန္းတယ္ . . .

ပစ္မွတ္ေတြက ရတနာေတြေပၚ
ရ ... တာ ... နာ ခဲ့ . . .
အသိဥာဏ္ေတြက
'' ... '' ေခၚဖို႕ေတာင္မထိုက္တန္ခဲ့
ဒီေနရာေလးမွာပဲ ငါတို႕ရပ္တန္႕လိုက္ၾကမယ္

ေလးပုံပုံရင္ ငါ့ဓါတ္ပုံကို
ေျမျမွဳပ္ပစ္ ... (အၿပီးအပိုင္)
ေျမျမွဳပ္ပစ္ .  .  .

သိပ္လွတဲ့အသိုက္အၿမဳံေလးကို
စစတြဲသီကတည္းက ... အၿမဳံ
ရယူျခင္းေတြ ပိုင္ဆိုင္ျခင္းေတြ
အတၱႀကီးေနခဲ့လို႕ အခု ...
ေလွ်ာ့ရဲ႕ရဲ႕ ေျပရေတာ့မယ္ . . .

အပြင့္အလင္းဆုံး လမ္းမွာ
ငါတို႕ေတြရဲ႕ ေလေတြ မေလွ်ာက္ခဲ့လို႕
အနားလည္တတ္ဆုံး စိတ္ေတြ
ေလ . . . ေလ . . ေလသြားခဲ့ . .

ငါတို႕ေတြ တိုးတိုးေလးခြဲထြက္ဖို႕
တေန႕ခင္းလုံး ဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒိုင္း
ျခံစည္းရိုးအေသေတြ ဖ်က္စီးၾက
ေမွာင္ရီပ်ိဳေတာ့မွ တေယာက္ကိုတေယာက္
အလွမ္း ၆ဝနဲ႕ ဘဝကိုအဆုံးတိုင္ခဲ့ . . .

ထုံးစံအတိုင္းပါပဲ ျပတင္းတို႕ရယ္
ငါ့ေလညွင္းမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာမရွိ
ငါတို႕ကိုယ္တိုင္အသိနဲ႕ေခါင္းတြဲႀကီးကို
ႏွလုံးေသြးေတြထုတ္ၿပီး .... ေဖာက္ခြဲ ..
ေဖာက္ ... ခြဲ ...
ေဖာက္ခြဲျပစ္ခဲ့တယ္ ... ။

nelay 

WHAT SHOULD WE DO

IS NOT COMPLETE IN OUR LIFE ...
A FULL OF FIGHT...
THEY DO OF KNIFE ..
FOR THE YOUNG MEN'S LIFE ...
DEATH IS THE ONLY WAY OF SILENT NIGHT ...

IS NOT COMPLETE IN CRY PEACE ...
OUR HAND IS USELESS FOR THAT TEARS ...
THEY HAVE NOT BITCH A BRAIN  ...
WHAT SHOULD WE DO NOW ...
EVERYTHING IS NOT AROUND ...

IS NOT COMPLETED KIN ...
WHERE IS A BLIMP...
THE GENTLE CANDLE IS FAINTED SCENE ...
OUR CHILDS BONE WAS HISTORY IN BURY ...
WHERE IS TRUTH MEMORY ...

IS NOT COMPLETE IN COMBAT ...
OUR LONELY WITH BLOOD FLAG ...
JUZ A PLUTO'S HOPE ...
( HOPE AGAINST HOPE )
ANOTHER STOKE ARE SCREWY MOCK ...
THEY ARE SUCKING OUR THROAT ...

IS NOT COMPLETE IN THAT WAY ...
YEARS ARE SNUFF AWAY ...
WE SINKING WHAT !!!! ...
JUZ A FLOWING F.. KING HEART ...

THE END
DEATH IS ONLY
L .. U .. C .. K ...
(? I THINK ''F'' NOT HERE WHY)

nelay

ျဖစ္ရပ္မွန္ သၾကား

က်ီးတအုပ္ပ်ံသန္းသြားျခင္းကို
ေငးေမာေနေသာ သူတေယာက္မဟုတ္
က်ီးအုပ္ဆိတ္လို႕ အခြင့္သာကိုေစာင့္ရင္း
လြတ္ေျမာက္ရာကို ပ်ံေျပးေနေသာ လင္းယုန္္
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္
ေခြးျဖစ္သြားေသာ ဘုရင္ႀကီးမ်ား
ျငင္းဆန္ခြင့္မရခင္
ဘုရင္ျဖစ္လာေသာ ေခြးအ မ်ား
ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္
တန္ဖိုးမထားတတ္ေသာ ၿမိဳ႕တသိုက္
စိတ္ေရာကိုယ္ပါ
ေျပာက္ဆုံးသြားတဲ့ လုပ္ငန္းေတြ
နက္ဂတစ္စန္႕နဲ႕ေရးထားေသာ ကဗ်ာ
အထူးျပဳလုပ္ခ်က္မ်ားနဲ႕ စကားလုံးထုတ္
ဖတ္လို႕မေကာင္းေသာ ဟာသမ်ား
တေစျဖစ္သြားတဲ့ ကိုယ္ဝန္သည္
ဟိုဝွာက်ယ္ေနတဲ့ မိန္လာတြင္း
ပြဲေတာ္အထင္နဲ႕ ဆင္းသြားတဲ့ ဝံပုေလြ
ညေရာက္မွာေၾကာက္ေၾကာက္ေနတဲ့ ဇီးကြက္ေတြ
သံပတ္ေပးမွားလို႕ လန္႕နိႈးလာတဲ့ နဂါး
အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ ဝါးလိုက္ေသာအသီးေတြ
အျပင္က ေအးတိေအးစက္
အတြင္း၌ ခါးေနေသာ ႏွလုံးသား
ရဲတိုက္အတြင္းမွ ဆရာဝန္ေတြ
ဥာဏ္မမွီေသးေသာ အေျခာက္မ်ား
အခါးရည္ေတြ ဗိုက္ထဲ၌ မီးေတာက္ေသာအခါ
ေယာက္်ားစိတ္ေျပာက္သြားတဲ့ ကတိတို႕
မေရးႏွစ္ေခ်ာင္းငင္ဝတ္စံႏွစ္လုံးေပါက္ ၾကေလၿပီ . . .။






nelay

အရူးျမင္ကြင္းက်ယ္

 

အရူးျမင္ကြင္းက်ယ္

blueberry ေရကိုေသာက္ၿပီး
ေမွာင္သြားတဲ့ ငါ့တြင္းမွာ
ေျမြေဟာက္သံ ခပ္ျပင္းျပင္းကိုၾကားရတယ္။

သူ႕ကၽြန္ ေငြမဟာ သူ႕ခါးပိုက္ထဲမွာ၀င္ေခြ
ငါတို႕ကို ျပန္အမ္းေ၀ အုံးမတဲ့လား ... ။

တစ္ေထာင္တန္ အစုတ္မ်ားနဲ႕လူလုပ္ေနတဲ့
က်က္သေရ ရုပ္မကေလးေရ ....
အေၾကာက္တရားမ်ားပန္ဆင္လို႕
ေ၀ေ၀ဆာဆာ လွေနတယ္ေပါ့ .... ။

ယဥ္ေက်းမႈအရ ၾကီးႏိုင္ငယ္ညွင္း
အနီေရာင္ ၀ိုင္ခြက္ထဲမွာ
လက္ခုပ္သံေတြ ၀င္း၀င္းေတာက္ေနတယ္ ... ။

ခတၱ ေငြေနာက္လုိက္သူမ်ား
ေျမြတြင္းထဲ ၀င္သြားၾကတယ္ ... ။

ေျခေသၤ့ေတြ အူတဲ့ ျမိဳ႕မွာ
ေရႊျပည္သာဆင္ေျခဖုံးေလာက္
မ႑တပ္ေတြေဆာက္ၾကအုံးမတဲ့ ... ။

ဒန္႕သလြန္သီးေတြ
installation art နဲ႕တြဲၿပီးခ်က္စား
ၾကက္ (သား) ေတြဘယ္ေရာက္သြားလဲ .... ။

ေဆးရုံေပၚက မီဒီယာေလာကၾကီး
ရုတ္တရက္
အရြယ္မတိုင္ခင္
ဆုံးပါးသြားၿပီး ... ။

အရာအားလုံးကို လုပ္ခ်င္ေနတဲ့
ျမိဳ႕ကေလးနီတာရဲဟာ
ပခုံးေတြဘုိ႕ထၿပီး
ဘာတခုမွမျဖစ္ထြန္းတဲ့ေျမကို
ထြန္လို႕ယက္လို႕
ထြန္လို႕ယက္လို႕
ထြန္လို႕ယက္လို႕ ..... ။

nelay

ေအာင္ျမင္ေသာ လမ္းခြဲ အႏုပညာ

 
ပန္းခ်ီကားထဲက ေသြးစက္ေတြထြက္က်လာတဲ့အခါ
ပန္းခ်ီထဲမွာ ပန္းခ်ီဆရာက ေသၿပီးႏွင့္ျပီ

ဂီတထဲက သံစဥ္ေတြထြက္က်လာတဲ့အခါ
သီခ်င္းထဲမွာ အဆိုေတာ္က ေသၿပီးႏွင့္ၿပီ

ကဗ်ာထဲက အဏုစၾက၀ဠာေလးထြက္က်လာတဲ့အခါ
စာလုံးေတြထဲမွာ ကဗ်ာပညာရွင္က ေသၿပီးႏွင့္ၿပီ

ေအာင္ျမင္မႈထဲက နာရီေတြထြက္က်လာတဲ့အခါ
ေအာင္ျမင္မႈအေသေတြထဲမွာ ဘာမွမရွိျခင္းဟာ
အႏုပညာအျဖစ္ ေသၿပီးႏွင့္ၿပီ .... ။








nelay

အ သံ ပ်က္ ည

ခရမ္းေရာင္တစ္၀က္
ပန္းေရာင္တစ္၀က္ေရာေနွာထားေသာ
အိပ္မက္အေၾကြ ။

ဟိုဖက္ျခမ္းမွာ
အနီေရာင္နဲ႕ အစိမ္းေရာင္
လြမ္းလို႕ေသသြားတဲ့ဗြက္အိုင္ေလးရွိတယ္
မၾကည္မလင္ရာသီမ်ားမို႕
ေျခ၀င္ေဆးသြားလဲေက်နပ္ေနမယ္
ငါက တံေထြးခြက္ထဲက ေလပါ ...။

နင့္ေျခရာထင္က်န္ေစဖို႔
ငါ့အိုင္ေလး ေရေမ်ာကမ္းတင္သြားပါေစ
တစ္ခါတစ္ေလ အခ်စ္ဆိုတာ စာလံုးေပါင္းမမွန္ဘူး
ကိုယ့္ဒဏ္ရာကိုယ့္လွ်ာနဲ႔ျပန္ရက္
မေန႔ညကမက္တဲ့ အိပ္မက္က အတုၾကီး ... ။

ဘာျဖစ္ျဖစ္
ငါက အဆိပ္တုလဲၾကိဳက္တယ္ ....
လွ်ာၾကားထဲညွပ္သြားတဲ့ အစိမ္းတစ
ရင္ခုေအာင္ သခ်ၤိဳင္းလွလွေလးေပၚ ငါအူလိုက္အုံးမယ္ ....
နင္ၾကားရဲ႕လား လမင္း ....
နင္ေၾကြေအာင္ ငါဆုေတာင္းေနတာမဟုတ္ဘူး ....။

သံေယာဇဥ္ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ညဥ့္နက္ခဲ့ဖူးတယ္
ငါ့ရင္ထဲကဒုကၡသည္စခန္းကလည္း
နာတာရွည္ေရာဂါေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္လို ...။

နင့္အစိုးရအတြက္နဲ႕ ငါကဒုကၡသည္ျဖစ္ရတာ
အပ်က္မကိုေမြးထုတ္ေနသလိုပဲ ....
လူနာေဆာင္မွာ အဆင့္အတန္းဆိုတဲ့
ခုခံအားကသိသိသာသာကိုက် ...
ငါျပန္ထမရေတာ့ဘူး ....။

အဲလိုနဲ႔ငါ့အဆုပ္ထဲဟိုက္ဒရိုဂ်င္ေတြျပည့္နွက္လို႔
ခဏခဏကိုယ္၀န္ပ်က္က်ခဲ့ရ
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း
အနံ႔ေလးတစ္စက္တစ္ေလမ်ားက်န္ေလမလားဆိုျပီး
ေမာ့
ေမာ့
ၾကည့္ရတာ ............

ေအာ္ .........
ခေရ ရနံ႕ေဆာင္သြားတဲ့ ....
က်ီးမိုက္ကေလးေတာင္
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ မငိုတတ္ေတာ့ဘူး .... ။

အမည္မဲ့ + နီေလး

 

 

 

 

 

 

 

 

 

မဟာအဆိပ္ လမ္း

 

ဟုိး ........ ငယ္ငယ္တုန္းက
ညညဆို
ပင္လယ္ၾကီးက
အဆိပ္ေတြေသာက္ေသာက္လာတယ္
အဆိပ္ေတြ၀ါး၀ါးလာတယ္
ငါ့ကို အဆိပ္ေၾကေတြ ခြံ႕ခြံ႕ေၾကြးၿပီး
အဆိပ္ရနံ႕ေတြနဲ႕ ဆုံးမရိုက္ႏွက္
ညပ်က္ဟာ နက္နက္လာတယ္။

လျပည့္ည ...
အဆိပ္ ေလ ေခါင္ေခါင္မွာထားခဲ့ၿပီး
ပင္လယ္ၾကီးဟာ
ဟိုး ......... အေ၀းကို
ခဏခဏထြက္ထြက္သြားတယ္ ။

ဒီလိုနဲ႕
ေရကူးတတ္တဲ့အရြယ္ေရာက္ေတာ့

မနက္မနက္ဆို
ျမစ္က်ယ္ၾကီးကပြက္ပြက္ဆူ ...
အဆိပ္ေတြတိုက္တယ္
အဆိပ္ေတြစားတယ္
အျပစ္ေတြခ်ခ်ေၾကြးၿပီး
အဆိပ္ေတြေသာင္ထြန္းတယ္။

ငါ့ကိုပိတ္ဆို႕သြားတဲ့
အဆိပ္ဒိုက္ေတြ
အဲဒီမွာ ...
အဆိပ္စမ္းကေလးစီးမရေတာ့ဘူး ။

ဟိုး ...... ေန၀င္ခ်ိန္မွာ
အဆိပ္ေရဆန္ထဲ
ကိုယ့္၀မ္းေပၚကိုယ္ရပ္ၿပီးေလွာ္လာတဲ့ေလွကေလး
ဇင္ေယာ္ကိုအဆိပ္ေၾကြးၿပီး
၀မ္းတြင္းအဆိပ္ေတြခပ္ခပ္ထုတ္ ...
သူမျမွဳပ္ေအာင္
တိုက္ပြဲ၀င္အဆိပ္လႊင့္ေနအုံးမယ္ .... ။

nelay

ယုန္စကား

 ယုန္စကား


ဟာ .........
ငါ့လိပ္ျပာငါေတာင္
တခါတခါမယုံရတာ
ငါက
ဘယ္သူ႕စကားယုံရမွာလဲ .... ။

nelay

နတ္ပ်ိဳမ အတြက္ကဗ်ာပ်ိဳ႕အန္ျခင္း

 

နတ္ပ်ိဳမ အတြက္ကဗ်ာပ်ိဳ႕အန္ျခင္း

နင့္ေကာင္းကင္မွာ
ၾကယ္ေၾကြတယ္ဆို ...
အတုၾကီးလားငါမသိေပမဲ့ ...
မြန္ျမတ္ဆုံး ဆုတစ္ခုကိုေတာင္း
ေဆာင္းမေရာက္ခင္ နင္ေအာင္ျမင္ပ်ိဳျမစ္ပါေစေၾကာင္း ...။

ငါ့ရင္ဘတ္ေပၚျဖတ္ေၾကြသြားတဲ့ ၾကယ္
နင္တစ္ေယာက္ ေအာင္ျမင္ပါေစကြယ္ ...။

ျမက္ခင္းေပၚက ႏွလုံးေသြးတဖုံ
တလွ်ပ္လွ်ပ္ခုန္ေနေသးတယ္
အခုေတာ့
ၾကယ္ေတြခဏခဏေၾကြလဲ ငါမျဖဳံေတာ့ဘူး ...။

ခေရပင္ေတြအမ်ားၾကီးစိုက္ပ်ိဳးေပမဲ့
ခေရေတြပြင့္လို႕ကုန္
ေရာင္းလို႕ကုန္
ေၾကြလို႕ကုန္
ရနံ႕ေတြစားသုံးလို႕ကုန္သြားတယ္ ... ။

မ်က္ေရေသဆုံးျခင္းနဲ႕ ၾကယ္ေသကို
စေန ငါ ...
ေကာင္းကင္ေပၚ ျပန္ကပ္ေပးလိုက္တယ္ ... ။

လျပည့္ေန႕မွာ ...
နင္ဘယ္လိုေနလဲ ငါမေတြးေတာ့ဘူး ...။

အုတ္ဂူထဲကေဆာင္းနဲ႕
အျပင္ကေဆာင္း ဘာကြာလဲ
ငါ အတိုင္းအထြာမတတ္ခဲ့ ....။

ျမက္ခင္းကိုတိုင္တည္ပါတယ္
မနက္ခင္းကို အလြမ္းမပ်ိဳးေတာ့ဘူး
ငါ့ကို စကားသတ္ခြင့္ျပဳပါ ...။

ကန္ေဘာင္တျခမ္းကို ငါျဖတ္သိမ္းထားလဲ
လပ်က္ညဟာ နင့္ေခါင္းေပၚမွာ
ေသလွ်က္လင္း ...
အဆိပ္ေတြခင္းက်င္းထားတဲ့ ရင္ခြင္ေႏြဦးမွာ
နင္ေမ့သြားတဲ့ ငါ့ေမြးဖြားေသဆုံးျခင္းရွိတယ္ ...။

နင္နဲ႕ငါ့ရဲ႕ၾကိဳး
ၾကိဳးပီသစြာ ျပတ္ေတာက္ထုိးစိုက္ ....
ဘ၀က အပ်က္မရင္ခြင္ေလာက္မမိုက္ေတာ့ဘူး ...။

ျမက္ခင္းေပၚက အေျခာက္မေလးေရ ...
သတၱိနဲ႕မာယာကို အလွဲအလွယ္လုပ္လိုက္တာလား ...

ဒါဆို
ငါ့ကိုစစ္သူၾကီးလို႕ေခၚၿပီး ေနာက္လုိက္မပါတဲ့
ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ က်ီးမဲေတြၾကား
ခႏၶာကိုအဆိပ္ေၾကြးၿပီး
ငါ့၀ိဥာဥ္အား အလင္းေသခြင့္ျပဳပါ ...။


nelay

ႏိုးထလာတဲ့ ပြင့္ငုံ႕ေတာ

 

ႏိုးထလာတဲ့ ပြင့္ငုံ႕ေတာ

 

နင္ဟာငါ့ေကာင္းကင္တခုလုံး ခြာခ်သြားၿပီးမွ
ငါ့ကိုဘာလို႕ အမ်ိဳးမ်ိဳး ငိုျပရတာလဲ တိမ္ပ်ိဳ

ေနလုံးေတြ တီရွပ္ေပၚမွာ ေကာက္ယူခ်ယ္သထားတာပဲ
ငါ့ကိုဘာလို႕ အစိမ္းလုိက္ မုန္းျပခ်င္ရတာလဲ ကမၻာရယ္
တညိဳ႕ညိဳ႕ အုပ္ဆုိင္ၿပီးမွ . . .
ငါဆိုတဲ့သက္တန္႕က ေကြးလာခဲ့ရတာပါ

မင္းႏႈတ္ခမ္းေလးဆူျပမွ ေရတံခြန္ေတြ . . .
ငါ့ရြာကိုတိုက္စားသြားရတာေလ
စြန္တေကာင္ရဲ႕ မ်က္လုံးေအာက္မွာ . . .
ပန္းခင္းႀကီးတခုလုံးေပ်ာက္ဆုံးသြားၿပီ

ပြင့္ေတာရဲ႕ ဘယ္ဖက္ပါးျပင္က အမွတ္ေလးဟာ . . .
ငါတမ္းတမ္းတတ အမွတ္ရေနတဲ့ အငုံ႕ေလး တခုေပါ့
ျပန္ျပန္ေတြးတိုင္း ေျခေရာလက္ေရာ လိမ္ေနခဲ့တာ
ၾကည့္တဲ့သူတိုင္းမရွင္းၾကဘူး . . .

ေျပာမရဆုိမရ ပတ္တီးပရဗြနဲ႕
ငါ့ပါးစပ္ေတြ ခ်စ္တယ္ႀကီးပဲ လိွမ့္လိွမ့္ထြက္ေနတယ္
တိုက္ေတြကုန္းရုးံ ထလာၿပီးေလ
ေဟမာန္ေတာကို ငုံ႕ၾကည့္ေတာ့မယ္ ေႏြႏွင္း . . .

နင့္အျမင္ေတြ ရွင္းေအာင္ နင့္မ်က္ႏွာေပၚက
ဆံႏြယ္လွလွေတြ ငါ့ဘ၀နဲ႕ယူငင္ရွင္းပါရေစ
အနီေရာင္ ၿမက္ခင္းေတြ ႀကီးထြားလာလိုက္တာ
ငါ့ျပတင္းမွာ မႊန္းၾကပ္ေအာင္ စိမ္းေနၾကၿပီ

ငါ့ကိုယ္ငါျပန္မျမင္ရဘူး ပြင့္ငုံ႕ . . .
ေလေတြအဟုန္လိုက္ တုိက္ေနၾကၿပီး . . . 

ေႏြႏွင္းရယ္ . . . ။

nelay

 

ဗဟိုကြဲအား

ဗဟိုကြဲအား


ေဆာင္းေခတ္က ေပးခဲ႕တဲ႕
ေမာင္းကြဲသံ ခပ္ေလးေလး တစ္ခ်က္ပါပဲ။
တစ္ေယာက္တည္းေနရတဲ႕ ငါ႕ကို
ဘယ္သူနဲ႕မွ မေနရေအာင္
ယိုင္ယိုင္ရြဲ႕ရြဲ႕ လွီးခြဲသြား...။

နံပါတ္စဥ္ မတပ္ရေသးတဲ႕
သဲကႏၱာရ တစ္ရြက္ေပၚမွာ ၿပိဳလဲက်တယ္။

အဲဒီညေနေပါ႕
ေကာင္းကင္ကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီး
ေၿမၾကီးကိုပဲ ငါၿပန္၀တ္ခဲ႕ရ။

ၿပီးဆံုးသြားတာ ေသခ်ာပါတယ္
ႏွင္းခိုးေတြ..
ၿပီးေတာ႕ ဒိုင္ယာရီခ်ိဳ ခါးတစ္ခြက္
ၿပီးဆံုးသြားတာက ေသခ်ာပါတယ္။

မိုးေတြကို တိုးတိုးကေလး ရြာရဦးမွာေပါ႕ေလ
ပန္းရနံ႕ေတြကလည္း ခပ္ၿမင္႕ၿမင္႕ကေန ပ်ံသန္း
ငါနဲ႕ ငါ႕ဖိနပ္ကေလး
သီခ်င္းမဆိုေတာ႕ဘဲ ဟိုးအေ၀းကို ေငးခဲ႕ရတယ္။


တာရာမင္းေ၀
“မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ” မွ 



 http://taryarminwaimemorial.blogspot.com/2007/08/blog-post_9837.html

တစ္ေယာက္တည္းစကားေျပာျခင္း (ေနမ်ိဳး)

တစ္ေယာက္တည္းစကားေျပာျခင္း (ေနမ်ိဳး) 




ၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕ေသြးေတြ အကုန္စုပ္ယူမယ့္ ႀကမ္းပိုးတစ္ေကာင္
က်ေနာ္ ဖမ္းမိခဲ့တယ္၊ အိပ္ရာထဲမွာ
ဘုံဘုိင္က ေရမလာဘူး (တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ)
သူမက က်ေနာ္ကို လြမ္းၿပီးမငိုဘူး (တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ)
ညစာစားဖို႕ အေၾကာင္းၾကားတဲ့သံႀကိဳးစာ၀င္လာတယ္
ဗာဒံပင္က သူခ်ဳပ္တည္းထားခဲ့သမွ်ကို တစ္ရြက္ၿပီးတစ္ရြက္ ေျခြခ်လို႕
မေရးရေသးတဲ့ ၀တဳထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြ စကားေျပာေနၾက
''ဒါဆို . . . လူႀကီးမင္းက က်ေနာ့္အေဖေပါ့၊ ေတြ႕ရတာ၀မ္းသာပါတယ္'' တဲ့
က်ေနာ္တို႕ မုန္တိုင္းကို ေလညင္းျဖစ္ေအာင္ ခြဲစိတ္ေအာင္ျမင္ခဲ့ႀကၿပီ
အစီရင္ခံစာတစ္ေစာင္မွာ ဖတ္ရတယ္
အေ၀းမွာ ၾကယ္ေတြအူေနၾကရဲ႕
က်ေနာ္လည္ေခ်ာင္းေတြ ယားလာတယ္မိတ္ေဆြ
ဆင္တစ္ေကာင္ကို ဘယ္ေျမြမွ ကုန္ေအာင္မ်ိဳႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႕
က်ေနာ့္ကို ေျပာျပေနတာလား အာဖရိက
ဧၿပီလၿပီးရင္ ဧၿပီလမလာဘူး
မစတာဂြၽန္ (၀မ္းနည္းပါတယ္) မင္းကို ငါမသိဘူး
က်ေနာ္ ငတ္မြတ္ခဲ့ဖူးပုံကို အရသာရွိရွိျပန္ေျပာႏိုင္ပါၿပီ
ဒိုင္ယာရီထဲမွာ အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းေတြျမည္ၾက
ေငြစကဴေတြဆီက အနံ႕တေထာင္းေထာင္းရေနေပါ့
က်ေနာ့္မွာ ေငြစကဴမရွိ
စီးကရက္တစ္လိပ္ကုိ မီးညိွၿပီး ျငင္းပယ္ဖို႕ ႀကိဳးစားၾကည့္မိျပန္ေပါ့
ၿငိမ္သက္ျခင္းဟာ ဇာတ္ညႊန္းႏွစ္ခုကို
တစ္ၿပိဳင္တည္းသရုပ္ေဆာင္ရာေရာက္သတဲ့
ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ဖခင္ေတြအတြက္ သေဘၤာတစ္စီး ထြက္ခြာခဲ့ပါၿပီ
ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ သေဘၤာတစ္စီးအတြက္ ေရငုပ္သမားေတြ ထြက္ခြာခဲ့ပါၿပီ
ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ ေရငုပ္သမားေတြအတြက္ လင္းပိုင္မ်ားထြက္ခြာခဲ့ပါၿပီ
ေရာမၿမိဳ႕ႀကီး ႏွင္းေတြထဲမွာ ၿငိမ္တိတ္ေနခ်ိန္
က်ေနာ္ဟာ တေယာတစ္လက္ထိုးေနခဲ့တယ္။

ေနမ်ိဳး

မိမိကိုယ္ကို ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္မႈ (ေနမ်ိဳး)

မိမိကိုယ္ကို ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္မႈ (ေနမ်ိဳး)


သူဟာ
ဆိတ္အုပ္ေတြကို ေန႕စဥ္ေက်ာင္းခဲ့တယ္
ေနာက္ေတာ့
ႏွစ္ကာလေတြကို သူ႕ရင္ဘတ္ထဲမွာေက်ာင္းခဲ့တယ္
ၿပီးေတာ့
စာရြက္ေတြကို စကားလုံးေတြေပၚမွာ ေက်ာင္းခဲ့သေပါ့
သူဟာ
မိန္းမေတြကို တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ခ်စ္ခဲ့တယ္
အင္း . . . စကားလုံးေတြကိုလည္း သူခ်စ္ခဲ့တာပါပဲ
''ထီြ'' ဆိုတဲ့စကားလုံးနဲ႕ ''ေဒ၀ီ'' ဆုိတဲ့ မိန္းမကိုအခ်စ္ဆုံးတဲ့
ဘီယာလွည္းႀကီး တအီအီေမာင္းေနတယ္
ဘယ္မွာရပ္ရမလဲဆိုတာ မသိဘူး
သူက
သူ႕ေဂဟာေရွ႕မွာ ရပ္ခိုင္းလုိက္ရဲ႕
လူ႕အလိုကို နတ္မလိုက္ႏိုင္ဘူးဆိုေပမယ့္
နတ္ေတြအလိုကို သူလိုက္ခဲ့ပါတယ္
သူဟာ
ကမာစစ္ႀကီးမ်ားအေၾကာင္းကို ဖတ္ရူၿပီးငိုေၾကြးခဲ့တယ္
ခ်ာလီခ်က္ပလင္အတဳပတိကို ဖတ္ၿပီးေတာ့လည္း ငိုေၾကြးတာပဲ
ရွိသမွ်ေျပာင္ေအာင္ရူံးတဲ့ ဖဲ၀ိုင္းမွာ သူဟာေတးသီရဲ႕
'ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး . . .  ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး . . . ' တဲ့
သူဟာ
ဧကရာဇ္ႀကီးမ်ားဆီကိုစာေရးၿပီး ညစာစားဖို႕ ဖိတ္ၾကားတတ္တယ္
တဆက္တည္းမွာပဲ သူ ညစာမစားရေသးေၾကာင္းလည္း ေဖာ္ျပတတ္ရဲ႕
ဒါေပမယ့္လည္း သူ႕စာေတြက စာတုိက္ပုံးထဲမွာ ေဆြးျမည့္သြားၿမဲ
အသင့္ေတြးေခၚၿပီး ဘ၀အဓိပာယ္မ်ားလိုသေလာက္ရၿပီ
သူဟာ . . .  စီးပြားေရးဘက္ကို အဲသလို ေျခဦးလွည့္ခဲ့တယ္
ဘယ္လိုေျပာရမလဲ . . . ကံနည္းတယ္
ေမာ္ဒန္ကဗ်ာနဲ႕အတူ နားမလည္ျခင္းေတြ ေခတ္စားလာတယ္
ဘုံျပသနာေတြအေပၚမွာ သူဟာ အၿမဲစိတ္၀င္စားေနဆဲ
လူ၀ႀကီးေတြရဲ႕အိမ္ကို သူအလြတ္က်က္မွတ္ထားတတ္တယ္
မိမိကိုယ္ကို ယုံၾကည္ရျခင္းဟာ အေကာင္းမြန္ဆုံးအရသာတဲ့
ေသခ်ာစြာေျပာေလတယ္
ခ်ိဳၿမိန္ေသာျပစ္ဒဏ္ဆိုတဲ့ျပဇာတ္မွာ
သူကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ကျပ အသုံးေတာ္ခံခဲ့ပါတယ္
ဒီလိုနဲ႕ . . .
လူတစ္ေယာက္ဟာ စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး
စာအုပ္တစ္အုပ္ဟာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္ကာ
ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ဟာ ဆူပါႏိုဗာ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ေလတယ္။

ေနမ်ိဳး

ဆူပါႏိုဗာ = ၾကယ္ေပါက္ကြဲမႈ၊ ၾကယ္သစ္ေမြးဖြားျခင္း




-----------------------------------


ကဗ်ာမေရးႏိုင္တဲ့ကာလေတြမွာ ကဗ်ာလိုက္ဖတ္ျဖစ္တယ္
သိပ္ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာေတြကို ကဗ်ာခ်စ္သူေတြဆီ
ငါ့ေသြးေၾကာေတြကို ေဖာက္ထုတ္ကာမွ်ေ၀တယ္ . . .
မင္းၿပဳံးေနရင္ ေတာ္ပါၿပီ . . .

ခေရမွတ္စု

ခေရမွတ္စု

………………
…….
……………..
……..

ရြာက်ေနတဲ့ အေမွာင္ေတြကို ေျဖးေျဖးရႈရွိက္ ပုံတူညမ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့တယ္။
လမ္းမထက္က စိတ္စြတ္ေၾကာင္းမွာ … ငါ့စိတ္ေတြ ငါဒရြတ္တိုက္ဆြဲလာခဲ့တာ မာက်ဴရီမီးေရာင္ေအာက္မွာ အထင္းသား။

…

‘‘အမ်ိဳးသားျပန္လည္သန္စြမ္းေရး’’ ဆိုင္းဘုတ္ကိုျမင္မွ … လမ္းေတြအေတာ္ေျပာက္ခဲ့တာကို ေမ့ထားတာ ျပန္သတိရလာတယ္။ ငါ့ကိုယ္ေပၚတစ္၀က္ လမ္းမထက္မွာ ပုံလွ်က္တစ္၀က္ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္က မႈိန္ေလွ်ာ့အားနည္းေနတဲ့ မ်က္လုံးနဲ႕ ငါ့ကိုၾကည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆုိင္းဘုတ္ကိုၾကည့္တယ္။
သူ႕ပါးစပ္က စကားလုံးတလုံး ထြက္က်လာတယ္။ အေမွာင္ေတြေရာထားတဲ့ေလေျပေတြၾကားထဲက ကၽြန္ေတာ္တေယာက္သာ သူ႕ေျပာတဲ့ စကားလုံးကို ပီပီသသၾကားလုိက္ရတယ္ … ။

‘‘အစႏွင့္အဆုံး’’

…

သူဟာ ပန္းတစ္ပြင့္ဆိုလွ်င္ ပန္းတစ္ပြင့္မဟုတ္တာပိုေသခ်ာသြားခဲ့တယ္။ ပန္းဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ စိတ္ခေရပြင့္ေတြဆို ပိုမွန္လိမ့္မယ္။ ဒီေနရာမွာ စႏၵာယား သံကို ထည့္လိုက္ရင္ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တင္စားေတာ့မဲ့ စကားလုံးေတြက မလုံေလာက္ေတာ့လို႕ပါ။ အႏုပညာရဲ႕ အျမင့္မားဆုံး ဂီတထဲက ဘယ္တူရိယာမွယွဥ္လို႕မရတဲ့ စႏၵာယား သံနဲ႕ဆို အနည္းငယ္လုံေလာက္သြားလိမ့္မယ္ … ။ မိန္းမတိုင္းဟာ မိခင္ျဖစ္မလာခဲ့ေပမဲ့ မိခင္ေမတၱာဟာ မိန္းမေတြမွာပဲရွိတယ္ဆိုတာ …

ကၽြန္ေတာ္ တေယာတစ္လက္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တေယာ မထိုးတတ္ခဲ့ပါဘူး ။
(သြားေရာင္းစားမလို႔)

မိဘတိုင္းက သားသမီးအေပၚ အရမ္းေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္လို႕ တခ်ိဳ႕ကေျပာတယ္ ။ တခ်ိဳ႕က သားသမီးေတြက မိဘေတြအေပၚ အရမ္းေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္လို႕ေျပာတယ္။ မိသားစုဘ၀ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္တာေတြကို ျဖစ္လာဖို႕ ေပါင္းစုျဖစ္တည္ထားတဲ့ မိုးတြင္းကာလ ေကာက္ရိုးအသိုက္ကေလးပါပဲ ။ အျမဲျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ဖို႕ ေကာက္ရိုးမွ်င္ကေလးေတြေတာ့လိုတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ေလ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္မဟုတ္ဘူးဆုိတဲ့အေၾကာင္းကို မိတ္ေဆြေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာျပခ်င္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
(အသံ၀င္ေနလို႔)

ကၽြန္ေတာ္ သက္တန္႕မွတ္စု တစ္ခု လက္ေဆာင္ရခဲ့တယ္။ အမည္နာမ အမ်ိဳးမ်ိဳးေခၚေ၀ၚတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆီကေပါ့ ။
(ေခြး မ ၀က္ မ)

အဲဒီ့မွတ္စု စာအုပ္ကေလးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္မဟုတ္ဘူးဆုိတဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာျပႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘ၀မွာ ရွင္းလင္းလတ္ဆတ္သြားလိုက္တာ ျမက္ခင္းေတြ သူတို႕ကိုယ္ေပၚက ႏွင္းခက္ေတြကို ခါထုတ္လိုက္သလိုပါပဲ … ။ ဘယ္သူမွမသိၾကဘူး ။
(ဘယ္သိမလဲ)
...

ေခြးတစ္ေကာင္ စြဲစြဲငင္ငင္ အူ လိုက္တာကိုပဲ အေမွာင္အတြက္ သိပ္လုိက္ဖက္တဲ့ ဂီတတစ္မ်ိဳးလားလို႕ လမ္းေပၚက စိတ္ကိုကၽြန္ေတာ္ေမးၾကည့္တယ္။ သူက တိတ္ေနတယ္။ ဘာမွေျပာစရာ စကားမရွိေတာ့လို႕လား။ မေျပာခ်င္တာလား။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္မေမးမိပါဘူး။ တခါတေလ လူဆိုတာထက္ စိတ္ဆိုတဲ့ သတၱ၀ါေတြက ဆြံ႕အမႈံေတေနၾကတာ မဟုတ္လား။ ေနာက္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္ေနတာလား ခရီးေတာ့အေတာ္ေပါက္လာခဲ့တယ္ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲရပ္ေနတယ္လို႕ပဲထင္ေနခဲ့တာ ေနာက္မွေသခ်ာကၽြန္ေတာ္သိလိုက္ရတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ အေသအခ်ာကို ဒီေနရာမွာရပ္ေနခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ေျခေထာက္ေအာက္ကလမ္းေတြက သူ႕အလိုလိုေရြ႕ေနၾကတာေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လမ္းေတြက လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ခရီးေဖါက္ခဲ့ၾကတာေပါ့။
(ကၽြန္ေတာ္က ေျခာက္လမ္းသြားႀကီးပါ)

အမွန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေမြးကထဲက ရပ္ေနခဲ့ၾကတာပါ။ လမ္းေတြက ေရြ႕ေန ကမာၻၾကီးက လည္ေနတာကိုသတိမထားမိေတာ့ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕လမ္းေလွ်ာက္တယ္လို႕ပဲ လူေတြထင္ေနခဲ့ၾကတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္ ငိုေၾကြးခဲ့တယ္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လုံးေတြမဟုတ္ပါဘူး။ မ်က္ရည္ေတြမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေတြ ….

 ေသြ႕ေျခာက္သြားတဲ့ သူမ မ်က္ရည္ေတြသာ ရနံ႕ရွိမယ္ဆိုရင္ ခေရ ရနံ႕ရမလား ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ ရင္ဘတ္ေအာက္က ဥတုပ်ိဳေလးထဲမွာ ဖန္ၾကဳပ္ေလးနဲ႕ ရနံ႕ေတြ ဖမ္းေလွာင္သိမ္းထားလိုက္မယ္။ မငိုပါနဲ႕ေတာ့ကြာ မင္းေသာက ကိုေဘးလူတစ္ေယာက္က မ်က္ရည္ေတြနဲ႕အားေပးေနလို႕လဲ အပိုပါပဲ။ ေသာကကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ သိမ္းထုတ္ေမ့ေပ်ာက္ဖို႕ အသင့္ျဖစ္ရင္ အားယူပ်ံတက္လာမဲ့ မနက္ခင္းေနေရာင္ေတြနဲ႕ ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြရွိလာအုံးမဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ ရြက္လႊင့္ေနၾကအုံးမယ္။

Middle in no where

ဘယ္မွန္းမသိတဲ့ အလယ္ေခါင္တည့္တည့္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနတယ္။ ေသခ်ာလား ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနတာ ။ ဘာကိုမွမရွိေတာ့တဲ့ ပစၥဳပန္အခြံသက္သက္ၾကီးသာ ပိုင္ဆုိင္မႈကို ပုံသဏာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ဖြဲ႕အိမ္ထားၾက။




nelay

'' ျမက္ေသ ''

'' ျမက္ေသ ''

 

ျမက္ခင္းက်ယ္ႀကီးေပၚလွဲ အိပ္ယုံနဲ႕ ေကာင္းကင္ႀကီးကိုၾကည့္လို႕ရရင္
ငါေတာ့အၿပီးအပိုင္ ျမက္ခင္းပဲျဖစ္ခ်င္ေတာ့တယ္ ......

ေလာကသစၥာ က်မ္းသစၥာ အရာရာနဲ႕ ငါ့ကိုခ်ဳပ္လုပ္ခ်င္တယ္ေပါ့
ဇေကာရဲ႕အစြန္းတဖက္မွာ ငါလိမ့္ေပမဲ့ အတၱနဲ႕အၿပီးအပိုင္မံထားတယ္
ဟန္ေဆာင္ျခင္းအတတ္ကို ငါတတ္ေပမဲ့ ငါ့မ်က္ႏွာမွာအဖုံးမပါဘူး
ရုိးအီစရာ ျဖစ္စဥ္ႀကီးကိုေန႕တိုင္ျပဳလုပ္ေနၾကတာ ဘာလို႕ရီျပေနရတာလဲ
တိုက္ေပၚကခုန္ခ်သြားတဲ့ ငါ့ခ်စ္သူအတြက္ ငါဝမ္းနည္းရမွာလား
အလကားပါ ေသနတ္နဲ႕ နထင္ကိုေတ့ၿပီးမွ ေသနတ္မပစ္တတ္တဲ့ ေကာင္ေလ
စိတ္ရႈးေပါက္တဲ့ စကားေတြဆိုတာ အမွန္တရားကဆင္းသက္လာတာ သူတို႕သိပုံမရဘူး
ေရတစ္ဘူးေတာ့ကုန္ေအာင္ေသာက္ႏိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။
ငါ့ကိုယ္ငါျမက္ခင္းျဖစ္ဖို႕ႀကိဳးစားတာ ဒါပါနဲ႕ဆို ၉ႏွစ္ ...
ဘဝျဖစ္တည္မႈရဲ႕ အေၾကာင္းေတြငါ့ကိုေကာင္းေကာင္းေထာင္းေျခၿပီၿပီ
မလြမ္းေလာက္ေတာ့တဲ့ သေႏၶအေၾကာင္းကို ငါ့ပါးစပ္မွာေပါင္းၿပီးမေျပာပါရေစနဲ႕ေတာ့
တသက္လုံးလိုခ်င္လို႕မဆုံးႏိုင္တဲ့ အတၱေတြဘယ္ေတာ့မွကြာက်ႏိုင္မွာတဲ့လဲ
ေျမျမဳပ္ဖို႕ ေပါက္တူးတလက္ကို အရင္တူးရွာရအုံးမယ္ .....
ပိုးစုန္းၾကဴးေလာက္မွ လင္းအားမရွိေတာ့တဲ့ ဘဝကို အၿပီးသတ္လိုက္ဖို႕
နံနက္ခင္းေလွာင္ရီသံေတြကို ေၾကာက္ေနရတုန္းပဲ ...။

ေနာက္ဆုံး ... ဖိနပ္ကိုဖြဖြခြၽတ္ ေဘာင္ဘီးကိုတိုတိုေခါက္ၿပီး တလွမ္းခ်င္းငါဆင္းသြားလိုက္တယ္
အင္းယားရဲ႕ေျခရင္းဆိုတာ ဒါပဲလား ဘာမွသိပ္ထူးထူးဆန္းဆန္းႀကီးေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေလ ....
သိပ္လွတယ္ဆိုတဲ့ အင္းယားအေပၚပိုင္းေတြလဲ ပါးစပ္ေဆာ့ၿပီး လွေနၾကတာေနမွာ ....
စပယ္ယာတေယာက္ေျပာသလိုေပါ့ ဘဝဆိုတာ ရွင္သန္ျခင္းလမ္းမမ်ားတဲ့
ငါကေတာ့ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ့သူဆိုေတာ့ ဘဝကိုမရွင္သန္ခ်င္ဘူး
အဆုံးသတ္ကိုႀကိဳသိရက္နဲ႕ ေျပာေနၾကတာ အက်ိဳးရွိဖို႕အတြက္လား ဘယ္သူ႕အတြက္လဲ
ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္လုပ္ေနၾကတာပဲေလ .... ဒါဆိုဘာလို႕ အဆုံးသတ္မွာေၾကာက္ေနတာလဲ
အားလုံးနီးပါးက ကိုယ္ဖက္ကိုယ္ရပ္ၿပီး စာအုပ္ဖတ္ေနၾကတာပဲ
ေလာကၾကီးကိုတခုခုေပးဆပ္ဖို႕တဲ့လား ... ေလာကၾကီးက ဘာတခုမွမလိုခ်င္တာ မသိၾကဘူး ...
ေလာကၾကီးကဘာကိုမွမလိုေတာ့ဘူး ... ။
ဒါနဲ႕မ်ား ေနာက္ဘဝကူးေကာင္းေအာင္ ဆုေတြေတာင္းေနၾကေသးတယ္
ေနာက္တႀကိမ္လူျပန္ျဖစ္မွာမရွက္ဘူးလား ... မေသခ်ာမႈေတြကို စြဲၿပီးေသေနၾကရတာပဲေလ . . .
ငါတို႕ေမွ်ာ္လင့္တာ ဒီလုိ ရွင္သန္ျခင္းေတြလား .....

ဟန္ေဆာင္ေကာင္းတဲ့လူ႕ေလာကႀကီးေရ ....
နင့္အိမ္ေရွ႕ကျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေပၚမွာ ငါခ်ီးစိမ္းစိမ္းေတြတအားပန္းေနၿပီးေလ ....
ငါဟာအစြမ္းကုန္ေအာ္ငိုေနတယ္ဆိုတာ နင္မသိဟန္ေဆာင္ေနႏိုင္လိုက္တာ ......
ဘလိုင္းဂ်န္နေရးရွင္း ရဲ႕အမႈံအမႊားေလးထဲမွာလဲ ငါကိုယ္တိုင္ပါဝင္ခဲ့တယ္ဆုိတာ
ဂဏာန္းႀကီးေတြေရွ႕က သုညႀကီးႀကီးေခါင္းေဆာင္မႈေတြ လစ္လွ်ဴရႈထားရက္ႏိုင္လိုက္တာ ....
ငါဟာအစြမ္းကုန္ရြံ႕စရာေကာင္းေနၿပီး မဟုတ္လား .....

လူေတြဟာေသဖို႕ဘာလို႕ဟန္ေဆာင္ေနၾကရတာလဲ ေစာေစာေသတာနဲ႕ ေနာက္က်ေသတာပဲကြာတယ္ ...
ျမက္ခင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြ ငါ့တကိုယ္လုံးကုတ္ဖဲ့တက္လာလိုက္တာ လုံးလုံးကိုနီရဲေနတာငါေတြ႕တယ္
ငါျဖစ္ခ်င္တဲ့ ျမက္ခင္းေတြငါ့အေပၚ ရဲတင္းစြာဖုန္းအုပ္လုိက္တာေလ ....
ေရခဲရိုက္ၿပီးသာ ညီညဴးမႈေတြနဲ႕ ငါ့ကိုငါျပည့္ၾကပ္ေအာင္ အလုံပိတ္လိုက္ၾကတာ
ဟန္ေဆာင္ယုံၾကည္မႈေတြက ငါ့နံရံနဲ႕ကပ္လွ်က္မွာ ေန သာေနလိုက္တာ ... ငါကိုမသိတဲ့အတိုင္းပဲ ...
တစ္ရြက္ေၾကြၿပီးရင္ေတာ့ ေနာက္ရြက္သစ္ေတြဆက္တိုက္ထြက္လာအုံးမွာပါပဲ
ေျခရာတခုရဲ႕ အဆုံးဟာ ေျခရာတခုရဲ႕အစပါပဲ .... ေနာက္ေန႕တခုရဲ႕ နံနက္ခင္းေတြဟာ မေန႕ကလိုပါပဲ .... ။
ဒါေပမဲ့ အတိတ္ရဲ႕ေၾကြအံကိုေတာ့ ဒီေန႕ျပန္ေခါက္ခ်င္လို႕ဘယ္ရေတာ့မလဲ .... ေသျခင္းတရားက Ctrl + Z ျပန္လုပ္လို႕မရဘူးေလ .... ။
ဘုရားသခင္ကတရားမွ်တလား
ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ ကေရာလူေတြတကယ္လုိက္နာႏိုင္လို႕လား
ကံဆိုတာကေရာ အေလးခ်ိန္ညီရဲ႕လား
ေမတၲာတရားဆိုတာကေရာ ဘယ္ေလာက္ထိစိတ္ခ်မ္းေၿမ့မႈေပးသလဲ
လူ႕ဘဝဆိုတာ အျဖဴအမဲေတြနဲ႕ဖြဲ႕စည္းထားတာလား
ဘာသာတရားရဲ႕အဆုံးသတ္ကေရာ ေအးျငိမ္းစြာ ေသတတ္ဖို႕လား
နင္ဒို႕ကုိ ငါဟန္ေဆာင္ေခါင္းျငိမ့္ျပမေနခ်င္ေတာ့ဘူး လူေတြဘာေၾကာင့္အသက္ရွင္ခ်င္သလဲဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို
နင္ဒို႕ေမ့ထားသလို ငါမေမ့ထားႏိုင္ဘူး ....
''မနက္ျဖန္ေတာ့ငါမေသေလာက္ေသးပါဘူး ဟာ''
မနက္ျဖန္ေတြေသခ်ာခ်ာရွိေနလိမ့္မယ္လို႕ နင္ဒို႕ယုံၾကည္သလို ငါမယုံၾကည္ႏိုင္ဘူး ....
ေလာဘေတြဆက္တိုက္ တိုက္ခုိက္ေနသလိုမ်ိဳး ငါဆက္မတိုက္ခိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ငါအမွန္တကယ္ျဖစ္ခ်င္ေနတာက
သံေယာဇဥ္ရွိဖို႕ မဟုတ္ဘူး
တရားေတာ္ေတြမဟုတ္ဘူး
ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ မဟုတ္ဘူး
စည္းဇိမ္ မဟုတ္ဘူး
စားေသာက္စရာေတြမဟုတ္ဘူး
ဇိမ္ခံအရာအစုံအလင္နဲ႕မဟုတ္ဘူး
ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားဖို႕မဟုတ္ဘူး
ဖီးလိမ္ျပင္ဆင္ၿပီး ေသဖို႕လဲမဟုတ္ဘူး
ဟန္ေဆာင္အျပဳံးေတြနဲ႕ ငါ့ကိုသနားဖို႕လဲမဟုတ္ဘူး
အခုခ်ိန္မွာ .....
ငါ့ကိုယ္မွာရွိေနတဲ့ အေသြးအသားေတြ စိတ္ကူးေတြကို ျမက္ခင္းထဲေျမျမဳပ္လိုက္ဖို႕ပဲ
ျခည္ေႏွာင္တင္းႀကပ္မႈေတြနဲ႕ အသက္ဆက္မရွင္ခ်င္ေတာ့လုိ႕ပါ
ဟန္ေဆာင္လိမ္ညာမေနခ်င္ေတာ့လို႕ပါ
ပူေလာင္ျခင္းေနေရာင္ေအာက္မွာမေနခ်င္ေတာ့လို႕ပါ
ငါ့မ်က္ရည္ ငါ့ဟန္ေဆာင္မႈကိုမထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သလို
ငါ့ျမက္ခင္းျဖစ္ခ်င္စိတ္ကို မတားစီးႏိုင္ေတာ့လို႕ပါ
ငါ့အတိတ္ကိုၾကည့္ၿပီး ငါေၾကကြဲမေနခ်င္ေတာ့လို႕ပါ
ေပါက္ကြဲေတာ့မဲ့ အႏူျမဴေပါင္းအိုးကို ငါ့ကုတင္ေအာက္ထဲဆြဲသြင္းၿပီး
နံရံမွာထြန္းထားတဲ့ ခပ္မိႈန္မိႈန္ ဖေယာင္းတိုင္မီးေတြအားလုံး မွိတ္ျပစ္လိုက္ဖို႕ပဲ
အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနတာ .... ။

ျမက္ခင္းက်ယ္ႀကီးေပၚလွဲ အိပ္ယုံနဲ႕ ေကာင္းကင္ႀကီးကိုၾကည့္လို႕ရရင္
ငါေတာ့အၿပီးအပိုင္ ျမက္ခင္းပဲျဖစ္ခ်င္ေတာ့တယ္ ......  






nelay

စာရြက္ပုံျပင္

စာရြက္ပုံျပင္

စာရြက္တခ်ိဳ႕ကိုလုံးေျခလႊင့္ပစ္လုိက္ေတာ့

တခ်ိဳ႕က ေကာက္ယူျဖန္႕ၾကည့္ၾကတယ္

စာရြက္တခ်ိဳ႕ကိုစုတ္ျဖဲျဖန္႕က်ဲလိုက္ေတာ့

တခ်ိဳ႕က တစစီျပန္ဆက္ၾကည့္ၾကတယ္

စာရြက္တခ်ိဳ႕ကို ငါ မီးျမိဳက္လိုက္တယ္

တခ်ိဳ႕က ျပာေတြ ေနာက္ကို

လိုက္ဖမ္းလို႕ေကာင္းေနတုန္းပဲ ... ။

nelay

သို႕ ... ပန္းလိမၼာ

သို႕ ... ပန္းလိမၼာ

အမ်ိဳးအမည္ခြဲမရတဲ့ ၿဂိဳလ္သရဖူကို
သင္ခန္းစာမၾကည္လင္မႈမ်ိဳးနဲ႕

အသဲတစ္ဖက္ကားၿပီးစြင့္ ...
နတ္ငယ္မရဲ႕ ႏွင္းရီခ်ိဳအျပဳံးဗီဇဟာ
အေမွာင္ညအိုကို လင္းေ၀ပေစတယ္။

လြန္ခဲ့ေသာ ပစၥဳပန္မ်ားမွာ အလြမ္းမညီမွ်မႈနဲ႕
ပုန္းကြယ္ေနတဲ့ ဦးေႏွာက္နတ္ဆိုးေတြ
ပထ၀ီေျမကိုလားရာမတူတဲ့ အာရုဏ္တက္မွာ
ငါ့ရင္ဘတ္ ...
သတို႕သမီးရဲ႕ ေဒါက္ဖိနပ္ဆူးသြားခဲ့တယ္ ...

မႏႈတ္ရက္ေတာ့ဘူး ...
မုိးမခပင္ရဲ႕ အတြင္းသားမွာ ခုိတြဲေနတဲ့
ပိုးအိပ္မက္ေတြ သဲကႏၱာရထဲက ေမွာ္ဆရာကိုလွမ္းေခၚသလို
လိပ္ျပာမာယာနဲ႕ ပန္းပြင့္ေတြေျပးဆင္းသြားတဲ့စမ္းထဲ
ဆီးႏွင္းေတြအသက္ေျခြဆုေတာင္းေနရတယ္။

ႏွလုံးသားထဲမွာပြင့္ေနတဲ့ ပန္းကေလးရယ္
၀တ္မႈံေတြအတြက္လင္းပြင့္လွည့္ပါ ...
ဘယ္ေတာ့မွေတာက္ပမလာတဲ့ၾကယ္တစ္လုံးဟာ
ၾကယ္တစ္လုံးျဖစ္ခြင့္ေသဆုံးျခင္းနဲ႕
ပန္းကဗ်ာကိုရြတ္ဆိုခဲ့ေလရဲ႕ ... ။





nelay