မျက်နှာပေါ်က အလွှာတု ကိုခွာမိတယ်
ရုပ်များဟာ ငါ့တိတ်ဆိတ်တဲ့ မျက်လုံးတွေထဲ ယိုယွင်းလို့
စကားသံဟာ ငါ့ရုပ်ကိုမြင်တော့ ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်
ပရိတ်ရေတွေ ပလုပ်ကျင်းထုတ်လိုက်မှ ရောဂါဟာ ထခုန်တယ်
မှော်ဝန်းမှာ အသံကုန်သွားတဲ့ ဝိဉာဉ်တွေ အတိတ်မြစ်ထဲ သောင်းထွန်းလို့
ငါ့လှေဦးမှာ ခွစီးထားတဲ့ အရိပ်တွေကြောင့် ငါ့မြင်ကွင်းတွေ တိမ်ကွယ်လို့မှိုင်းညှို့
အခြားတစ်ဖက်မှာ ပျော်မြူးနေတဲ့ လူ့သတ္တဝါ ဆိုင်းဗုံတွေ
ငါ့မြစ်ရေကိုလှိုင်းထန်လို့ အတွင်းသဏ္ဍာန်ကိုများပြောင်းချင်ကြသလား
စိတ်ကူးထဲမှာ စည်းချထားတဲ့အသိဉာဏ်နဲ့ ငါ့ဖြစ်တည်ခြင်းကိုဖျောက်ပြစ်ကြသလား
မသေနိုင်တော့တဲ့ ကြယ်စုတွေထဲ နားတွေ ရုပ်တွေ မျက်နှာတွေနဲ့ စိတ်ဝိဉာဉ်တွေ
နာမ်တွေ မကုန်နိုင်တော့တဲ့ ကြယ်စင်အခန်းအနားတွေရဲ့ အဝေးမှာ
ငါ့ကိုယ်ငါ မှုတ်ထုတ်လိုက်လို့မှ ငါမထွက်လာတဲ့ အသက်ငွေ့အိမ်ထဲ
သန့်သန့်ရှင်းရှင်း မုသားတွေ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် လိပ်ထားရတယ်
အိပ်မက်က လန့်နိုးဖို့ ကြိုးစားတိုင်း အိပ်မက်တွေဆွဲယူထားလို့
ငါ့ဘဝအိပ်စက်ခြင်းထဲမှာ ငါကပိတ်ကားပေါ်ပြေးတက်လာတဲ့ မီးစကလေးပါပဲ
ငါ့အိပ်မက်တွေနဲ့ ငါမီးလောင် ငါ့အိပ်စက်ခြင်းတွေ ငါမီးလောင် ငါ့အိပ်ယာထဲမှာ ငါမီးလောင်
ခွာသံပြင်းပြင်းနဲ့ ဘလောင်ဆန်နေတဲ့ ရုပ်ရောနာမ်ရော တည်ငြိမ်တဲ့ အသံနဲ့
အဖြူရောင်အဆိပ်သင့်ဇီဇဝါပွင့်ချပ်တွေ ငါ့ကိုယ်ပေါ်က ကြွေကျနေကြတယ်
နဖူးပေါ်မှာ ပြက်လုံးတွေတင်ပြီး ဆံပင်တွေရှည်လာတဲ့ ဘဝတည်ဆောက်မှုပုံသဏ္ဍာန်
မာဃကျမ်းစာထဲက လူ့သတ္တဝါ တီးလုံးကို ရေရှည်ခံဖို့ ထုတ်ပိုးမှုပုံသဏ္ဍာန်
သူလည်းမဟုတ် ငါလဲမဟုတ် စိတ်မာယာတွေ စာချုပ်ချုပ်ကြတဲ့ နောင်တပုံသဏ္ဍာန်
ဒါတွေမြင်နေရတဲ့ ငါ့ဦးခေါင်းအထက်က အသံနဲ့ ငါ့မျက်နှာအစစ်အမှန်ကို
ဘယ်ပင်လယ် ဘယ်နံရံ ဘယ်သဏ္ဍာန်နဲ့ အပ်ထားချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေလဲ
အနာဂတ်က လူ့အမဲရောင်တွေ မမြင် မကြား မနာခင် စိတ်သံခွာကို
အတွင်းသားထဲ ဆူဆူညံအောင် တီးခတ်ထားလိုက်တယ်
nelay
No comments:
Post a Comment