ဆိုဆုံးမမှုမရှိတော့တဲ့ လဟာ
ငါ့ကို ကောင်းကောင်းကြီးသာနေပြီ
ကြယ်တွေ မြေပြင်က ကောင်းကင်ပေါ်ကြွေသွားတာ
လူတွေကောင်းကင်က မြေပြင်ပေါ်ကြွေလာတာ
မသိကျိုးကျွံပြုရုံသက်သက်ပဲလား
ဘာပဲရရစားနေလို့ရတဲ့ ကျီးပါ
ကြယ်ကောင်းလဲ ကြိုက်ရဲ့
လူခေါင်းလဲ ကြိုက်ရဲ့
အုတ်ဂူပေါ်မှာ နားနေတဲ့ငှက်လေ
ဘာပဲရရချပြနေရတဲ့ သူပါ
ကြယ်နီကို ဆွဲရဲ့
လူတွေကိုလဲ ဆဲရဲ့
အတ္တပေါ် တည့်တည့်ရပ်နေတဲ့ကောင်လေ
နေကိုမျိုပြီးမှ လူဖြစ်လာရတာဆိုတော့
ကြယ်ကျွမ်းတွေကို လည်မှာဆွဲ
လူမဆန်တဲ့လမ်းတွေပေါ်
မျက်နှာပြောင်တိုက်ပြီးလဲ လျှောက်ရဲတယ်
သုံးကျပ်တန်တွေခေတ်စားလာရင်
မျောက်သားအဖတော့ငိုတော့မှာပ
လုံးဝသေချာတဲ့ မီးကိုပိတ်လိုက်ပါ
လက်သန်းလေးတခုထဲ လင်းကျန်လိမ့်မယ် ...။ဲ
nelay
No comments:
Post a Comment