Friday, August 22nd, 2008
ဘယ္ဖက္လက္ရဲ႕ ည''ေလ''မ်ိဳးနဲ႕ ငါ့ကိုခြာခ်
မြန္းမတည့္ခင္ သတၲဳတို႕ျပာက် နံရံဟာအေတာ္လွေနၿပီ
ညာဖက္လက္ရဲ႕ လက္ညိႈးေလးနဲ႕ တံခါးကိုဖြင့္
ငါ့အခ်ိန္ေတြ ဆုပ္ဖမ္း ငါ့လမ္းမွာ လာမရပ္ၾကနဲ႕ မုတ္ဆိုးလူႀကမ္း
လက္သည္းေလးနဲ႕ သံသရာတေလွ်ာက္ အရွည္ေျခာက္ျခား . . . လွေနၿပီ
ႀကမ္းျပင္ဟာ ႏွစ္ျခမ္းကမၻာ သတင္းစာမွာလူေတြေျပာက္
ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာညမ်ား ကုတ္ျခစ္စရာအေခ်ာအလွေတြ . . ရူးလို႕ေသ
တိမ္၉ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေခၚသံ အေမွာင္မဒန္းရဲ႕ ကနဇိုးမိုးေခါင္ . . အက
ညဟာ အေတာ္ေမာပန္း ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ ဂီတဟာလႊမ္းေနၿပီ
ထိုးေဆးေတြကြၽမ္းသြားတဲ့ ကမ္းႏွဖူး သူေတာ္စင္ေတြမႏွစ္မ်ိဳ႕ဘူး
ရင္တျခမ္းဟာ တစဆီပဲ့ေၾကြ ခရမ္းေရာင္အစေတြနဲ႕ မွန္ကြဲတုိ႕ရွ
ငါ့ကိုတင္ထားတဲ့ အျပစ္ေတြ ဘာမွန္းမသိ ေလွ်ာက္လမ္းမရွိ ခတ္ပိတ္
မႈန္ဝါးေျပာက္ကြယ္မလားဆိုတဲ
ငါ့ကို . . . ငါ့ကို . . . ငါ .... မ်က္လုံးေတြတိတ္ဆိတ္ ပါးစပ္ရဲ႕အဆိပ္နဲ႕ ေမွာင္
ေက်ာရုိးတေလွ်ာက္ ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ မဟူရာညမ်ား လွဲေလွ်ာင္းအိပ္စက္ အဆိပ္တခြက္နဲ႕
ေျပာစရာမရွိေအာင္ လက္သည္းေတြထူးထူးလာၾက ညွပ္လို႕မရတဲ့ ဆံပင္တျခမ္း ေကြးလိမ္
ေရွာင္မရတဲ့ ပုလင္းခြံ ဖုန္းဆိုင္ရဲ႕ အေျခမွာ အျမစ္တြယ္ရင္း ပြင့္သီးကြဲက် . . ခြမ္း . . .
ေလာကႀကီးလန္႕ေနၿပီး ၉နာရီ ၁၁မိနစ္ ငါ့ကိုေျပာၾက ငါ့ကိုေျပာၾက သီးပြင့္ျခင္းရဲ႕ အစေတြ အခုက်
ဘာေၾကာင့္မ်ားလွေနရတာလဲ မ်က္ႏွာတျခမ္း ေျခတလွမ္းနဲ႕ တစ္ရာသီေျပာက္ ေရတံခြန္ေတြ
ငါဖန္းတီးတဲ့အခ်ိန္ေပၚ တိမ္၉ဟာအလြန္ေပ်ာ္ေနၿပီ . . . . ။
nelay
No comments:
Post a Comment