အလွမ်းတွေ ထည့်ဝှက်ထားတဲ့ နွေဦးလင်္ကာ

အဆိပ်သင့် ညနေခင်းမှာ

အသည်းကွဲ ဒိုင်ယာရီတွေ လမ်းလျှောက်ထွက်ကြ ။

ငါ့လည်ပင်းပေါက်ထဲ ခေါင်းလျှိုလိုက်တဲ့

အလွမ်းတွေ ၊ အလွမ်းတွေ ။

စကားမဲ့နေတယ် ။ အလွမ်းတွေ စကားမဲ့နေတယ် ။

စကားဝါပန်းတွေ ပွင့်နေပေမယ့်

အလွမ်းတွေ စကားမဲ့နေတယ် ။

မျက်စိကိုတအားမှိတ်လိုက်တော့

ခြေသံတွေထဲ သစ်အိုပင်က သေရွာမှပြန်ထ

လွမ်းတယ်ဆိုတာ စကားပြောမတတ်တဲ့

အတိတ်မေ့ခြင်း ဆည်းဆာတွေ ငါသောက်သုံး

တစ်ဘဝလုံး စမ်းချောင်းထဲ စကားလုံးတွေမျောခဲ့ ... ။

(၁) လွမ်းတယ် ။

(၂) လွမ်းတယ် ။

(၃) လွမ်းတယ် ။

လွမ်းတယ် ဆိုတဲ့ စကားကို ပြောလိုက်ဖို့

ငါ့ အလွမ်းကို ငါ ပြန်လွမ်းနေရ ။

လွတ် / လွဲ / လွမ်း ။

လွတ်ထွက်သွားတဲ့ လမ်းတွေမှာ

အလွဲတွေနဲ့ နေသားကျနေတဲ့ကောင်တစ်ယောက်

မင်းကို လွမ်းနေတယ် ။

(၃) လွမ်းတယ် ။

(၂) လွဲတယ် ။

(၁) လွတ်တယ် ။

ဒီမှာရပ်

ငါ့နှလုံးသားကို စက္ကန့်အစဉ်အတိုင်းဖြတ်ထုတ်

လွမ်းတယ်ဆိုတာကို ရုပ်သေးလုပ်ပစ်မယ်

အင်္ဂါနေ့ထူးမှာ မီးခိုး,ကခြေသည်ကလေးရဲ့ခြေဖဝါး

ငါ့အလွမ်းနာကျဒဏ်ရာနဲ့

၁။ လွတ်တယ်

၂။ လွဲတယ်

၃။ လွမ်းတယ် ....

စိတ္တဇကိုပျိုးပြီး စည်းကျော်လွမ်းခြင်းတွေ

ခေါင်းငုံ့မော့ငေး ... ဖုန်သဲတွေ ငါ့ကိုဝါးမြိုဆွေးနေကြတယ်...။

ဟုတ်တယ် ။

လာခြင်းမကောင်းတဲ့ နတ်ပျိုမ ။

နင်က လာခြင်းမကောင်းတဲ့ နတ်ပျိုမ ။

အလွမ်းတွေသာ ဆုလာဘ်ပေးသနားခဲ့တာ ။

မလွန်လွန်းဘူးလားကွယ် ။

တစ်ရစ်ထက် တစ်ရစ် တက်လာတဲ့ အလွမ်းတွေ

(၁) (၂) (၃) ............ ။

ပြီးရင် ... ဘာလာမလဲ ။

ဘာတွေလာပြီးမလဲ ။

ဘာတွေလာဖြီးမလဲ ။

အလွမ်း (၁)

အလွမ်း (၂)

အလွမ်း (၃)

အလွမ်းနဲ့ စ ၊ အလွမ်းနဲ့ ဆုံး ။

ဒီနွေ ပူတယ်ဆိုတာ ၊ အရင်နွေတွေလိုပါပဲ ။

ထူးမခြားနား ။

သရုပ်ပေါ်အောင် နင့်ကိုခေါ်ရရင် နတ်တွေငိုလိမ့်မယ် ...

"အ"ချင်ယောင်ဆောင်သွားတဲ့ နွေဦးနန်းတော်မှာ

ပူလောင်ခြင်းအခန်းကျဉ်းထဲ အလွမ်းတွေအသိုက်အုံဖွဲ့

အကျိုးအပဲ့တွေနဲ့ မိုးကောင်းကင်ကို

ငါ့အလွမ်းတွေလွှတ်တင်ရင် မိုးခေါင်သွားလိမ့်မယ်

နောက်ဆုံးလာမယ့် လမ်းတစ်ခုမှာ

အလွမ်းဆိပ်မိထားတဲ့ကိုယ်တစ်ခြမ်းကို ....

ငါက

ဘာကိုလွမ်းနေရဦးမလဲ ... ။

ကောင်းကင် အကျိုးအပဲ့ထက်မှ ကျလာသော

နတ်တွေ ငိုချလိုက်တဲ့ မျက်ရည်နက်တွေ ။

အကာလ ( “အ” ကာလ ) ညဉ့်ဦးယံမှာ

စည်းကျော်သွားသော မိုးခေါင်လွမ်းခြင်းများ ။

လွတ် / လွဲ / လွမ်း ။

မီးခိုး,ကခြေသည်ကလေး ရေ .. ။

ငါ့ နတ်ပျိုမကို ပြောပေးစမ်းပါ ။

စက္ကန့်နဲ့အမျှ လွမ်းနေတဲ့ ဆည်းဆာတွေ

စကားလုံးထဲ မျောခဲ့ ။

စကားလုံးတွေ မောခဲ့ ။

စကားပြော မတတ်လို့ လွမ်းတာပါ ။

စကားမပြောတတ်လို့ လွမ်းတာပါ ။

ဖွဲ့စရာ စကားလုံး မရှိတော့လို့ လွမ်းတာပါ ။

ဖွက်စရာ စကားလုံး မရှိတော့လို့ လွမ်းတာပါ ။

မျက်စိကို တအား မှိတ်လိုက်တော့ .... ။

ရှင်လျက်နှင့် ရှင်ပြန်ထမြောက်သော သစ်ပင်အို ၏

ဦးတည်ရာမဲ့ ခြေသံ ။                ။

nelay ၊ ဆူးခက်မင်း

29.3.2010