Pages

Sunday, August 24, 2008

အတိတ် တော၊ တောင်၊ ကန်၊ မြစ်



ကောင်းကင်ထဲမှာ ဒေါင်းတွေအဆုပ်လိုက်ပျံသန်း
မမောပန်းနိုင်တဲ့ ကြိုးကြာလမ်းတွေ ရိုးမအနောက်ခြမ်း
ဧရာအစွန်းမှာ ဟင်္သာတို့လူလူလွန့်လွန့် ကမ်းမရှိတော့တဲ့နဖူးအိမ်
ဦးပိန်လိုအရှည်မျိုးမှာ ငါးပလူးတို့ဒိုင်ပင်ထိုး လေကြမ်းနဲ့ဇရပ်ကျိုးတွေ
မင်းကွန်းအသံတွေတခြမ်းအက်လို့ ဧရာလွမ်းတဲ့ လမ်းကြမ်းပေါ်က လှေခြေရာ
အင်းလေးလိုညမှာ ညောင်ရွှေတွေ ရင်ခေါင်းသံနဲလွမ်းကြ ဒိုက် တို့စည်ရှည်တီးတဲ့ည
လမ်းတံတားခတွေနဲ့ ဥတို ယိုင်နဲ့နဲ့ကျားကန်ရင်း ချစ်ရှာတယ်
ဧရာဝတီမလေးဟာ အလယ်ပိုင်းရဲ့ကွမ်းတောင် ရွှေသရဖီရဲ့ သခင်မ
ညောင်ဦးကမ်းကို လက်ပစ်ကူးတဲ့ ''နေ'' ထိပ်ထားဒေဝီကိုချစ်ရေးဆိုတဲ့ ဇုံဝမ်းရဲ့ ကမ်းနဖူးတွေ
ကျိုက်ထိုက ရာဘာတွေ ထုတ်ပိုးမရတဲ့ လမ်းကြမ်းဘေးက ကဖေးဆိုင်ဖုန်ရောင်နဲ့ ရှယ်တခွက်
တောင်ကြီးလိုမလိမ်နဲ့ မကောက်နဲ့ မေမြို့ကို တညတည်းနဲ့ တစ်ပတ်ပတ်ခဲ့တဲ့ ရန်ကုန်သား
ကုန်ကားတွေအကွေ့ကြမ်း ကျောက်စလစ်တွေ လွင့်စင်ကျတဲ့ ပလောင်တောင်လမ်း
ချောင်းသာလိုအမူးညမျိုးမှာ မီးတောက်တွေမောပန်းနွမ်းလျ အိမ်မပြန်ချင်တဲ့ ညတွေ အဆုပ်လိုက်လောင်ကျွမ်း
မြောက်ဦးကို မရောက်ဖူးတဲ့မောင် ဘာရေးရမှန်းမသိတဲ့နောက် ဘုရားမဲတွေရည်မှန်း ကတော့
ပုသိမ်မှာ ထီးဆောင်း ရေဆင်းငါးတွေကျောင်းတုန်းက အိုးတင်တဲ့ဖောင်ကြိုးပြေတဲ့ ည . . .
ရွာငံစိုက်ခင်းမှာ ပန်းဝါတွေအပြည့်ထည့်လိုက်ရတဲ့ မောင့်ကင်မရာ မောနေရှာတယ် . . .
ပင်းတယဂူမှာ ဖလင်ဆေးခဲ့စဉ်က ညောင်ရှည်တွေ အကိုင်းလိုက်ကိုကွေး ရှုမဝငေးဖွယ်
အနီအဝါ အကွက်ချတဲ့ အညာမြေဟာ အချောင်းလိုက်ကိုလှ ထန်းပင်ပေါ်ကဘဝတွေ မွန်းမလွဲခင်မော့ကြရတာ
သီပေါမင်း အိပ်ခန်းထဲ ခိုးဝင်ပုန်းအောင်စဉ်က မန်းသူလေး ငါ့ပြောက်လို့လိုက်ရှာ တိတ်တိတ်လေးပျော်ခဲ့ရတာ
ဇက်စောင့်ရတာပျဉ်းဖို့ကောင်းတဲ့ ဖားအံ ဇွဲကပင်မှာ စောဇွဲနွယ် ကိုတွေ့ခဲ့ လမ်းတွေကောင်းလှတယ်
ကြယ်ငါးလုံး ဟော်တယ်ထဲက ရေပူစမ်း ဘုရင့်ညီဂူအနောက်ခြမ်းမှာ ငါစိမ်ခဲ့စဉ်က နွေးလိုက်တာ
မုတ္တမကိုဖြတ် ဘီလူးကျွန်းပေါ်အခြေချစဉ်က အရာရာဟာ ''ပလဲ'' နေတော့တာ ဘီလူးသူလေးတွေကချစ်စရာ့
ကဗျာဆရာတယောက်ပြောတဲ့ စစ်ပင်ကြီးကိုင်းတဲ့ တံတားဖြတ်တော့ စက္ကူနံ့တွေမွှေးလိုက်တာ ...
ကျောက်ဆည်ရောက်တော့ ဆင်တွေမှောက်နေကြပြီး ဘော်ကြယ်တွေနဲ့ လမ်းပိတ်အောင်ပျော်တဲ့ ဆင်ငထီး
ဒီလိုနဲ့ နေဝင်ခြင်းအမှုကို ပြုလုပ်ကြရာမှာ ....
ငါ ဟာ ..... တောင်ကြီးငါးလုံးကာရံတဲ့ ဧရာဝတီမြစ်နဖူးမှာ
ချစ်တဲ့သူအတွက် မင်္ဂလာစေတီပေါ်က နေဝင်ခြင်းအမှုကို တမြတ်တနိုးရိုက်ကူးထားလိုက်တာ
၂ဝဝ၈တောင်ရောက်လာခဲ့ပေါ့လေ .... ။



nelay





မျက်နှာ အထားအသို



သတိ

မျက်နှာကျောလျှော့ထား

ဒေါသ

တင်းမာလာတဲ့အရေပြားတွေ


စိတ်

ပါမလာဖို့ပြောမရ အနီးအဝေး

အော်ကြီးဟစ်ကျယ်

တုန်တုန်ရီရီ လက်ချောင်း


ဝေး …


ဝေး …


ဝေး ...


စိတ်

လူ

ရုပ်(ယုတ်)တွေ

မာကြ ။



nelay





Thursday, August 21, 2008

အချိန် ၂ဝ



ဘယ်ဖက်လက်ရဲ့ ည''လေ''မျိုးနဲ့ ငါ့ကိုခွာချ

မွန်းမတည့်ခင် သတ္တုတို့ပြာကျ နံရံဟာအတော်လှနေပြီ

ညာဖက်လက်ရဲ့ လက်ညှိုးလေးနဲ့ တံခါးကိုဖွင့်

ငါ့အချိန်တွေ ဆုပ်ဖမ်း ငါ့လမ်းမှာ လာမရပ်ကြနဲ့ မုတ်ဆိုးလူကြမ်း

လက်သည်းလေးနဲ့ သံသရာတလျှောက် အရှည်ခြောက်ခြား . . . လှနေပြီ

ကြမ်းပြင်ဟာ နှစ်ခြမ်းကမ္ဘာ သတင်းစာမှာလူတွေပြောက်

ခြောက်ခြားဖွယ်ရာညများ ကုတ်ခြစ်စရာအချောအလှတွေ . . ရူးလို့သေ

တိမ်၉ရဲ့ နောက်ဆုံးခေါ်သံ အမှောင်မဒန်းရဲ့ ကနဇိုးမိုးခေါင် . . အက

ညဟာ အတော်မောပန်း အောက်နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဂီတဟာလွှမ်းနေပြီ

ထိုးဆေးတွေကျွမ်းသွားတဲ့ ကမ်းနှဖူး သူတော်စင်တွေမနှစ်မျို့ဘူး

ရင်တခြမ်းဟာ တစဆီပဲ့ကြွေ ခရမ်းရောင်အစတွေနဲ့ မှန်ကွဲတို့ရှ

ငါ့ကိုတင်ထားတဲ့ အပြစ်တွေ ဘာမှန်းမသိ လျှောက်လမ်းမရှိ ခတ်ပိတ်

မှုန်ဝါးပြောက်ကွယ်မလားဆိုတဲ
့စိတ် လေချွန်သံတွေ အတွင်းလှိုက်လောင်ကျွမ်းနေပြီ

ငါ့ကို . . . ငါ့ကို . . . ငါ .... မျက်လုံးတွေတိတ်ဆိတ် ပါးစပ်ရဲ့အဆိပ်နဲ့ မှောင်

ကျောရိုးတလျှောက် ဆောက်လုပ်ထားတဲ့ မဟူရာညများ လှဲလျှောင်းအိပ်စက် အဆိပ်တခွက်နဲ့

ပြောစရာမရှိအောင် လက်သည်းတွေထူးထူးလာကြ ညှပ်လို့မရတဲ့ ဆံပင်တခြမ်း ကွေးလိမ်

ရှောင်မရတဲ့ ပုလင်းခွံ ဖုန်းဆိုင်ရဲ့ အခြေမှာ အမြစ်တွယ်ရင်း ပွင့်သီးကွဲကျ . . ခွမ်း . . .

လောကကြီးလန့်နေပြီး ၉နာရီ ၁၁မိနစ် ငါ့ကိုပြောကြ ငါ့ကိုပြောကြ သီးပွင့်ခြင်းရဲ့ အစတွေ အခုကျ

ဘာကြောင့်များလှနေရတာလဲ မျက်နှာတခြမ်း ခြေတလှမ်းနဲ့ တစ်ရာသီပြောက် ရေတံခွန်တွေ

ငါဖန်းတီးတဲ့အချိန်ပေါ် တိမ်၉ဟာအလွန်ပျော်နေပြီ . . . . ။



nelay





peter mohrbacher

Saturday, August 16, 2008

သုံးခုနဲ့ လူ



ဆိုဆုံးမမှုမရှိတော့တဲ့ လဟာ
ငါ့ကို ကောင်းကောင်းကြီးသာနေပြီ
ကြယ်တွေ မြေပြင်က ကောင်းကင်ပေါ်ကြွေသွားတာ
လူတွေကောင်းကင်က မြေပြင်ပေါ်ကြွေလာတာ
မသိကျိုးကျွံပြုရုံသက်သက်ပဲလား

ဘာပဲရရစားနေလို့ရတဲ့ ကျီးပါ
ကြယ်ကောင်းလဲ ကြိုက်ရဲ့
လူခေါင်းလဲ ကြိုက်ရဲ့
အုတ်ဂူပေါ်မှာ နားနေတဲ့ငှက်လေ

ဘာပဲရရချပြနေရတဲ့ သူပါ
ကြယ်နီကို ဆွဲရဲ့
လူတွေကိုလဲ ဆဲရဲ့
အတ္တပေါ် တည့်တည့်ရပ်နေတဲ့ကောင်လေ

နေကိုမျိုပြီးမှ လူဖြစ်လာရတာဆိုတော့
ကြယ်ကျွမ်းတွေကို လည်မှာဆွဲ
လူမဆန်တဲ့လမ်းတွေပေါ်
မျက်နှာပြောင်တိုက်ပြီးလဲ လျှောက်ရဲတယ်

သုံးကျပ်တန်တွေခေတ်စားလာရင်
မျောက်သားအဖတော့ငိုတော့မှာပ
လုံးဝသေချာတဲ့ မီးကိုပိတ်လိုက်ပါ
လက်သန်းလေးတခုထဲ လင်းကျန်လိမ့်မယ် ...။ဲ



nelay





Saturday, August 9, 2008

အသစ်လဲထားတဲ့ ခေတ်



ငရဲပြည်ကို ခုထိုင်ပြီးပူလောင်တယ်ဆိုတဲ့လူတွေ
လှေကားမပါပဲ နတ်ပြည်ကိုလဲသွားချင်ကြရဲ့
အတွေးအသေတွေနဲ့ တူးဖေါ်နေကြတာများ
လက်မှတ်အလကားရတဲ့ သက်တန်းစေ့ ကပွဲတွေ
ဒါနဲ့များ ဘဝကိုလျှာထုတ်ပြတတ်သေး
များများမလိုတဲ့ ပုလင်းတွေ ငါ့အိမ်ရှေ့မှာ ဟန်ဆောင်ရီပြနေပုံက
နောက်မှပြောမဲ့ ပုံပြင်တပုဒ်ကိုလဲ ကြားဖူးချင်ပုံရတယ်
နေမင်းဟာ တက်သစ်စအဆိုတော်လေးမို့ ဆိုင်းဘုတ်ဆွဲပေးကြပါအုံး
တကယ်ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ မီးခိုးတွေမှိုင်းတိုက်နေတာများလား
ဧပရယ်လမှာမွေးတဲ့သူဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ဂွကျတယ်
ရွှေတောင်ဆေးလိပ်ကိုလဲ ဖွာရဲ့ နှင်းဆီကိုလဲ ဖင်ဆီခံခြစ်ရဲ့
သူတောင်းစားကိုလဲ အားရပါးရနမ်းဖူးတယ်ဆိုပါတော
ဒါနဲ့များ ပြည်လမ်းကိုဖာနေသေးတယ်
ငါမနေဘူးတဲ့ စာသင်ကျောင်းကြီးကိုလဲ လည်ပြန်ငေးရင်
သူတို့လေးတွေ စာသင်ခွင့်ရဖို့ တောင်းဆိုဖူးပြန်တယ်
ဘတ်စ်ကားတွေကြပ်လိုက်တာ လူစော်ကိုနံ့ရော
ပညာတတ်ကြီးတွေ ဆိုက်ကားနင်းတဲ့ခေတ်ဆိုတော့
ရေပုလင်းကို ငွေနည်းနည်းရောထားတယ်
ဆရာဇော်ဂျီလို
အသားတော်အရောင်ထွက်တာက မှောင်နက်လို့မဲညို
ထောင်ထွက်နဲ့မကွဲလိုတယ် ...
အဲလိုလူတွေလဲ ပိတ်လိုက်ပွင့်လိုက်နဲ့ ဟိုစမ်းစမ်းဒီစမ်းစမ်း
အမေချစ်တဲ့သားတွေလဲ ကျောဂုံးကိုမီးမြိုက်ရင်
အဖေချစ်တဲ့သမီးတွေလဲ သေတွင်းကိုနင်းစိုက်ရင်
ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ထားပုံက ရှိတ်စပီးယားနဲ့ ဂျှော်နီဒီပ် ငိုလောက်တယ်
အပျိုအရွယ်မှာဖြစ်တတ်တဲ့စိတ့်တွေလဲ ဟိုလူကြီးပေါ်လူးလားတက်လာပုံက
ငါ့ကိုအူတူတူငေးလွန်းတယ် အိမ်ရှေ့က ခွေးငယ်ရယ်
ပိတောက်ပင်တွေမွှေးစဉ်က ခြံထဲမှာ လသာလို့
ခုံဖိနပ်တွေနဲ့ သီတွဲအလှဆင်ရင်း မြေတလင်းဟာပြောင်လွန်းတယ်
သီတင်းကျွတ်တော့မယ် အမေရေ ... လမ်းထိပ်ကအပျိုကြီးလို
ငယ်သံပါအောင် ချစ်လိုက်ကြရင်း တဆောင်မုန်းတွေ ပြုံးသွားကြပြီ
မုန်းတိုင်းမိတဲ့ သရက်ပင်လဲ အရွက်တွေစုတ်
ငါးရာတန်နဲ့ ထောင်တန်တွေလဲ ထိပ်တွေပြဲ
နှစ်ရာတန်ကိုလုံးခြေပြီး စပယ်ယာကိုပေးထားတယ်
ဒီနှစ်ဝါကျွတ်ရင် ဆန်ဈေးတွေလဲကြီးအုံးမယ်တဲ့ . . . ။



nelay