ရုိရိုေသေသ ျပတင္းေပါက္လုိက္တယ္
ငါ့အနားက
တခ်ိဳ႕ျပတင္းေပါက္ေတြ
ပိတ္ထားရတာေပ်ာ္တယ္
တေန႕က
ငါမိုးေပၚပစ္တင္လုိက္တဲ့ေလွ
ႏွလုံးသားကမ္းေျခမွာ
မင္းလိပ္ျပာေတြဝဲေနတယ္
ဒီလိုဗုဒၶဟူးေန႕မွာ
ခြာခ်လိုက္တဲ့မင္းမ်က္ႏွာေပၚက
ေနဝင္သြားတဲ့ငွက္ေတြအေႏွးကြက္နဲ႕
ငါ့ဝိဥာဥ္ေလွာင္ဖို႕ခႏၶာမဲ့ေနတယ္
ဆံႏြယ္ေတြ ခါရမ္းလိုက္တိုင္း
ခႏၶာေတြတစစီပ်က္က်
ပုဝါပါးပါးထဲက မီးအိမ္ကေလးက
ငါ့ကိုေငးေနတယ္
အဲဒီ့အေၾကာင္း
မေန႕ကအရူးကိုေျပာျပေတာ့
ျပတင္းတခ်ိဳ႕က
မိသားစုဆိုတဲ့
ဧည့္သည္ေတြအတြက္
ဘဝကို ဧည့္ခံပြဲလုပ္ပစ္လိုက္ရတဲ့
ညီမေလးေတြကိုဖြဲ႕သီထားလို႕
ေအးေအးေဆးေဆးထြက္က်လာတဲ့
မ်က္လုံးနဲ႕ငါ့ကိုၾကည့္တယ္
အတိတ္ကိုေမ့ထားရမယ္တဲ့
အတိတ္ေမ့တဲ့ေရာဂါနဲ႕ ဘဝေမ့တဲ့ေရာဂါ
ဗိုက္ဆာတာတစ္ခုပဲသိရမယ္လို႕
ေဒါသသံပါပါေျပာရတာကိုက အရသာလား
ေျခရာေတြကို ပတ္တီးစီးၿပီးမွ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တာ
ငါမဟုတ္ဘူးတဲ့
ျပတင္းတခ်ိဳ႕က
ဥာဏ္ရည္ထြန္းေတာက္တဲ့
ၾကယ္ခက္ကေလးေတြ
အေၾကာက္တရားနဲ႕
ေျခာက္ျပားမတန္ေအာင္ပလုံသြားလို႕
ဒီလိုပဲယာယီေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႕
ယာယီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
လူေတြကို အတုလုပ္ရတာသိပ္လြယ္လြန္းေနတယ္
ပ်ဥ္းစရာၾကီး
အာေဘာင္အာရင္းသံသံနဲ႕
အရက္ဆုိင္ကအေတြးအေခၚမ်ိဳးက
လူတြင္က်ယ္လုပ္ရေအာင္ အာပုတ္ေစာ္နံတယ္
ျပတင္းတခ်ိဳ႕က
သူရဲေကာင္းသတိၱမ်ိဳးနဲ႕
ေဝဟင္းထက္မွာပ်ံဖို႕
ျခံေစာင့္ေခြးေနာက္ ႏြားခံေနရလို႕
အိပ္ယာေပၚမွာ
ဆိပ္ဖလူးပန္းေတြ
စြန္းကုန္ၿပီ
ဒီလုိနဲ႕ပဲ
ေဖေဖရယ္
ေမေမရယ္
ကိုၾကီးရယ္
မၾကီးရယ္
ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္ရွာစားၿပီး
မိသား မစုႏိုင္တဲ့ဘဝ
ဒါမို႕
ငါ့အနားက
တခ်ိဳ႕ျပတင္းေပါက္ေတြ
ပိတ္ထားရတာေပ်ာ္တယ္
nelay
No comments:
Post a Comment