အေျပာအဆုိမ်ား ဆိုင္းဘုတ္
ငါပဲ ငရမကန္းျဖစ္လိုက္ အ့ံေက်ာ္ျဖစ္လိုက္ ယုန္ဆိုးျဖစ္လိုက္နဲ႔
ထမင္းဆီဆမ္းေရႊလင္ဗန္းလည္းေဒါသတၾကီးထထရီတယ္
ဟားဟားဟား လို႕ေတာ့မျမည္ဘူး
သူ႕ဟာသူေနတဲ့ေလာကၾကီး
အထင္ေသးမွာစိုးလို႕တဲ့
အားလံုးရွင္းပစ္လိုက္မယ္ဆိုျပန္ေတာ့လည္း
ေနဖို႔ထိုင္ဖို႕ ဂြ က်ျပန္ေရာ
လူပီသလာေလ အသက္ရႈဖို႔၀န္ေလးလာေလပဲ
ေလသဘာ၀ကို ရင္ထဲရိႈက္တတ္လာေတာ့
၀ိဥာဥ္က အနားမကပ္ေတာ့ဘူးေပါ့
ဟာသပဲေနာ္
တစ္ကိုယ္ေတာ္ေမွာက္မွားၾကတာတဲ့
မန္မိုရီေတြတစ္ေဆာင္းျပီးတစ္ေဆာင္းသစ္ကုန္ျပီ
မေန႔ကဖံုးဆက္တဲ့အခ်ိန္မွာ
နင့္အသံက ေလလိႈင္းထဲ ပါမလာဘူး
အရိုင္းဆန္လိုက္ပံုမ်ား
လူၾကီးမင္းဆိုတဲ့ ငနာၾကီးက ထထေအာ္တယ္
ဟားဟားဟား
သစ္ပင္ကုိ ဓါတ္ၾကိဳးသြယ္ၿပီ
ငါတို႕သံေယာဇဥ္ေတြ လိႈင္းလတ္မီတာ
ဘယ္ေလာက္ ဘယ္ေလာက္နဲ႕ ေ၀းးး ခဲ့ ....
ငါဖုန္းမဆက္ရဲဘူး ...
အသံလိႈင္းကေလးေပ်ာ္ေနရင္ ...
ဖုန္းၾကိဳးေတြတုန္ရီငုိရွမွာစုိးလို႕
မတူညီတဲ့ညီမွ်ျခင္းက အဆင့္ေတြ တစ္ဆင့္ျပီး တစ္ဆင့္တက္
ဒီလိုနဲ႔လွလွပပၾကီးလမ္းခြဲၾကေလသတည္းေပါ့
တစ္ကယ္ေတာ့ အသံုးမက်ဘူးဆိုတာ
ကန္႔လန္႔ျဖတ္ဆြဲခ်လိုက္တဲ့ ျဖတ္မ်ဥ္းနွစ္ေၾကာင္းလား
ဖေယာင္းစက္ေတာင္ အခ်မခံဘူး
အေရျပားေတြကအစ အျမစ္တြယ္ထားလို႕
လမ္းဆုံလမ္းဂြမွာ အလင္းေျပာက္ေအာင္
မုန္တိုင္းေတြနဲ႕ ၀င္၀င္ေဆာင့္တယ္
ရင္ဘတ္ကိုေျဖေျဖပ်ိဳးဆက္ပါ
ခံစားခ်က္ဆိုတာ ရခဲတဲ့ အနာ စုဗူးေလး
ဒီ၀ါက်တစ္ေၾကာင္းကိုပဲဒုကၡနဲ႔လြယ္ျပီး
အဓိပၸာယ္ရွိရွိေမြးဖြားၾကမယ္
ဘာမွလည္းမေတြးနဲ႔ဘာမွလည္းမစဥ္းစားနဲ႔
တစ္ခါတစ္ခါ
ပစ္မွတ္ဆိုတာလားရာနဲ႔
ဆန္႕က်င္ဘက္သြားတတ္တယ္
ငါ့ကိုယ့္ငါေထြးပိုက္ ငါေငးေနလိုက္တယ္
ငါထြက္သြားတဲ့ ရည္ရြယ္ရာ
ငါ့မ်က္ႏွာမူရာမွာ ငါ့ေက်ာေတြ ေသး ေသး ... ေသး .. ေသ .. ။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ငါတို႔နွစ္ေယာက္လည္း ေဝး.....ေဝး ....ေဝး........ေဝ ။
အေပ်ာ္တစ္ျခမ္း စိတ္ညစ္မႈတစ္၀က္က
ငါ့ကိုယ္ေပၚ တစ္ကၠန္႔ျခားတစ္ၾကိမ္ျပဳတ္က်
လက္သီးကို က်စ္နိုင္သထက္က်စ္က်စ္ေလးစုျပီး
ေရွးေဟာင္းေနွာင္းျဖစ္အေၾကာင္း
သတိေပးဆိုင္ဘုတ္ ေထာင္မယ္**
ေလသံမထြက္ပဲ မိုးဘယ္ႏွစ္ခါလင္းခဲ့ရ ... ။
အမည္မဲ့ , nelay
No comments:
Post a Comment