Friday, October 24th, 2008
နမိတ္ေကာင္းကို မမက္ေမာတတ္တဲ့ သစ္စိမ္း....ေျခာက္ပင္ဟာ …………
ၾကယ္ေသကို သၿဂိဳလ္ပစ္ဖို႔ ျငင္းဆန္ခဲ့...
အဲ့ဒီကိုယ္ထဲမွာ………. နံရိုးေတြကို ေရတြက္ေနတဲ့ စကၠန္႔တန္ရွိခဲ့ ……
ေသြးနီမွ်င္ကို စုပ္ယူ…. ၾကည္ျပာေရာင္ ၾကယ္ …. ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့
ေက်ာခြံကိုခြာ…… ထိုၾကယ္ျပာေရာင္…. လက္တန္ကို ခ်ိဳးဖ်က္……. ခံခဲ့
ညဥ့္ေလကို အံတု… သန္းေခါင္ထက္ သူဟာ ပိုပို နက္လာခဲ့
၀င္သက္ကို အစိတ္စိတ္ ပိုင္း……… ေလးနက္မႈတိုင္းဟာ သက္ျပင္းပိုရွည္ခဲ့
သက္တန္႔ေရာင္ကို ထိုးေဖါက္ ေန႔နဲ႔ ည ၾကား ပိုပို….. တိုး၀င္……… သြားမိ…. ခဲ့……………..
…………………………………………………….
ရပ္စရာ တျဖည္းျဖည္း က်ဥ္းလာတဲ့….. ေျမ
ေနာက္ဆံုးထြက္သက္မွာမွ ရွိဳက္သြင္းျခင္းခံလိုက္ရတဲ
ကၽြံမွာဆိုးတဲ့ အေရာင္ေတြ …..
အဖက္ဖက္မွ ကာရန္ထားေသာ.. ေက်ာက္ဂူေအာက္..
ႏွင္းေတြ........ ရာသီေပ်ာက္ခဲ့ရၿပီး........
…………………………………………………….
ၾကယ္ေသလြမ္းခ်င္းေတြ ေရး နင္ေဆြးမေနနဲ႕ေတာ့
ေကာင္းကင္ကို အစိမ္းလိုက္လြာခ်ျပီး ငါ မီးျမိဳက္ေပးလုိက္မယ္
ဖြဲမီးေတြ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နဲ႕ ၾကယ္ေသတဲ့ ေကာင္းကင္ေအာင္မွာ နင္ငိုအံုးေပါ့
မ်က္ရည္ေတြ ခပ္ေႏြးေႏြးရြာခ်လာခဲ့တဲ့ နင့္ပါးျပင္မွာ
ငါ့အိပ္မက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဆးျခယ္ေပးပါရေစ...
နင့္မ်က္ရည္နဲ႕ေဆး ငါ့အိပ္မက္ေတြ စေတးရေစအံုးေတာ့
နင့္မ်က္ႏွာမွာအျပံဳးေတြ ဝင္းလာခ်ိန္အထိ ငါ့အိပ္မက္ေတြ ခင္းေပးထားမယ္
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ ငါ့ေက်ာမွာ
နင့္ႀကယ္ေၾကြမီးအိပ္မက္နဲ႕ ၿမိဳက္ေလာင္ထားတဲ့
ငါ့အေတာင္ေသတျခမ္းလဲရွိတယ္
ငါမပ်ံႏုိင္ပါဘူး ...
ေနာက္ ...
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ ျဖန္႕ခင္းထားတဲ့ ငါ့ႏွလုံးသားမွာ
နင့္အိပ္မက္ႏြယ္ေတြ ခင္းေလွ်ာက္မဲ့ ျမက္နီခင္းႀကီးလဲရွိတယ္
ငါမစိမ္းလန္းပါဘူး ...
တခုခုကိုေရြးမယ္ဆိုေတာ့မွ ကမ္းႏွဖူးက ႀကယ္ေသကို
နင္ျပန္လွည့္ၾကည့္ေသးတယ္ေနာ
ငါ့အေတာင္လက္က်န္တခုေတာ့ နင့္ႀကယ္ေသအိပ္မက္အတြက္
ငါမေတာက္ေလာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ...
ထပ္မကြၽမ္းပါရေစနဲ႕ေတာ့ အိပ္မက္စိမ္းေလးရယ္ ...
ဒီအေတာင္တျခမ္းနဲ႕ နင့္အပြင့္ဆန္းေလးကို
ငါေလ ... ထာဝရ ... တယုတယပ်ိဳးထားခ်င္လို႕ပါကြယ
ေဆာင္းကို ပိတ္ေလွာင္ထားတဲ့ ဂူဟာ … ေအးတယ္။။။
ၾကယ္ေသကို သၿဂိဳလ္ေနတဲ့ မီးေတာက္က……. ေအးတယ္။။။။။။။။။။။
အနာဟာ သိပ္နာလာရင္ ေအးတယ္။။။
အပူဟာ သိပ္ပူလာရင္ ေအးတယ္။။။
ထို……ေဆာင္းဖိနပ္ေအာက္….. ၾကယ္ေၾကြကို တယုတရ ျမွဳပ္ထားခဲ့…….
ၾကယ္ ေသ ရပ္၀န္းဟာ………….. ေအး ခဲ….. ေနခဲ့။ ။။။။ ။။။။ ။။။။။။။။။
Green Asterisk. rainmaker. nelay
No comments:
Post a Comment