နမိတ်ကောင်းကို မမက်မောတတ်တဲ့ သစ်စိမ်း....ခြောက်ပင်ဟာ …………
ကြယ်သေကို သဂြိုလ်ပစ်ဖို့ ငြင်းဆန်ခဲ့...
အဲ့ဒီကိုယ်ထဲမှာ………. နံရိုးတွေကို ရေတွက်နေတဲ့ စက္ကန့်တန်ရှိခဲ့ ……
သွေးနီမျှင်ကို စုပ်ယူ…. ကြည်ပြာရောင် ကြယ် …. လောင်ကျွမ်းခဲ့
ကျောခွံကိုခွာ…… ထိုကြယ်ပြာရောင်…. လက်တန်ကို ချိုးဖျက်……. ခံခဲ့
ညဉ့်လေကို အံတု… သန်းခေါင်ထက် သူဟာ ပိုပို နက်လာခဲ့
ဝင်သက်ကို အစိတ်စိတ် ပိုင်း……… လေးနက်မှုတိုင်းဟာ သက်ပြင်းပိုရှည်ခဲ့
သက်တန့်ရောင်ကို ထိုးဖေါက် နေ့နဲ့ ည ကြား ပိုပို….. တိုးဝင်……… သွားမိ…. ခဲ့……………..
…………………………………………………….
ရပ်စရာ တဖြည်းဖြည်း ကျဉ်းလာတဲ့….. မြေ
နောက်ဆုံးထွက်သက်မှာမှ ရှိုက်သွင်းခြင်းခံလိုက်ရတဲ့ …….. လေ....
ကျွံမှာဆိုးတဲ့ အရောင်တွေ …..
အဖက်ဖက်မှ ကာရန်ထားသော.. ကျောက်ဂူအောက်..
နှင်းတွေ........ ရာသီပျောက်ခဲ့ရပြီး........ .... နောက်
…………………………………………………….
ကြယ်သေလွမ်းချင်းတွေ ရေး နင်ဆွေးမနေနဲ့တော့
ကောင်းကင်ကို အစိမ်းလိုက်လွာချပြီး ငါ မီးမြိုက်ပေးလိုက်မယ်
ဖွဲမီးတွေ တဖျောက်ဖျောက်နဲ့ ကြယ်သေတဲ့ ကောင်းကင်အောင်မှာ နင်ငိုအုံးပေါ့
မျက်ရည်တွေ ခပ်နွေးနွေးရွာချလာခဲ့တဲ့ နင့်ပါးပြင်မှာ
ငါ့အိပ်မက်ပေါင်းများစွာ ဆေးခြယ်ပေးပါရစေ...
နင့်မျက်ရည်နဲ့ဆေး ငါ့အိပ်မက်တွေ စတေးရစေအုံးတော့
နင့်မျက်နှာမှာအပြုံးတွေ ဝင်းလာချိန်အထိ ငါ့အိပ်မက်တွေ ခင်းပေးထားမယ်
မျှော်လင့်ခြင်းတွေ စိုက်ပျိုးထားတဲ့ ငါ့ကျောမှာ
နင့်ကြယ်ကြွေမီးအိပ်မက်နဲ့ မြိုက်လောင်ထားတဲ့
ငါ့အတောင်သေတခြမ်းလဲရှိတယ်
ငါမပျံနိုင်ပါဘူး ...
နောက် ...
မျှော်လင့်ခြင်းတွေ ဖြန့်ခင်းထားတဲ့ ငါ့နှလုံးသားမှာ
နင့်အိပ်မက်နွယ်တွေ ခင်းလျှောက်မဲ့ မြက်နီခင်းကြီးလဲရှိတယ်
ငါမစိမ်းလန်းပါဘူး ...
တခုခုကိုရွေးမယ်ဆိုတော့မှ ကမ်းနှဖူးက ကြယ်သေကို
နင်ပြန်လှည့်ကြည့်သေးတယ်နော် ...
ငါ့အတောင်လက်ကျန်တခုတော့ နင့်ကြယ်သေအိပ်မက်အတွက်
ငါမတောက်လောင်နိုင်တော့ဘူး ...
ထပ်မကျွမ်းပါရစေနဲ့တော့ အိပ်မက်စိမ်းလေးရယ် ...
ဒီအတောင်တခြမ်းနဲ့ နင့်အပွင့်ဆန်းလေးကို
ငါလေ ... ထာဝရ ... တယုတယပျိုးထားချင်လို့ပါကွယ် .... ။
ဆောင်းကို ပိတ်လှောင်ထားတဲ့ ဂူဟာ … အေးတယ်။။။
ကြယ်သေကို သဂြိုလ်နေတဲ့ မီးတောက်က……. အေးတယ်။။။။။။။။။။။
အနာဟာ သိပ်နာလာရင် အေးတယ်။။။
အပူဟာ သိပ်ပူလာရင် အေးတယ်။။။
ထို……ဆောင်းဖိနပ်အောက်….. ကြယ်ကြွေကို တယုတရ မြှုပ်ထားခဲ့…….
ကြယ် သေ ရပ်ဝန်းဟာ………….. အေး ခဲ….. နေခဲ့။ ။။။။ ။။။။ ။။။။။။။။။
Green Asterisk. rainmaker. nelay
No comments:
Post a Comment