တြမ္တီဖိုး ဆဲလ္ဗန္း ဒူး ခၽြန္ ေနတဲ့ အသံ

တြမ္တီဖိုး ဆဲလ္ဗန္း ဒူး ခၽြန္ ေနတဲ့ အသံ


ဆက္တင္ကို အၾကီးၾကီး ဖြင့္ထား ရတယ္
မ်က္မျမင္ေတြ ၀င္ႏိုင္ေအာင္လို႔
အလင္းတံခါးမွာ စာတန္းထိုးထားတယ္
‘‘တစ္ေသာင္း ဖိုး ငါးလုံး
ေရာင္းမဲ့ စကားလုံးေတြ အပိုင္မယူရ’’
မက်က္ေသးမွာ စုိးလို႔ ျပန္ျပန္ေႏြးစား ေနရတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြမို႔လား
မနက္ခင္းမွာ ထမင္းရွင္ေတြ သက္ေတာင့္သက္သာရွိဖို႔
ေရဗုံးေတြျဖည့္ အခင္းၾကီး အခင္းေလးေတြ လဲ ရွင္းထားရတယ္
လက္ေဆးဇလုံ ထဲမွာဆိုေတာ့ ဟင္းႏွစ္ေတြနဲ႔ အဆီတ၀င္း၀င္း
မ်က္ႏွာက်က္ က ပိုးေတြကိုလဲ ရွင္းၿပီး အခန္းလင္းထားပါ့မယ္
ေလသံကိုလည္း မွန္ႏိုင္ေအာင္လို႔
ေသြးေရာက္ေနတဲ့ နထင္မွာလဲ ေခတ္ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ၾကီးၾကီးထားပါ့မယ္
တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ၀ုန္း ခနဲ တစ္ခါ ဘုံး ကနဲ တစ္လွည့္
အတက္အက်ေတြ ျမန္ျမန္ေနလို႔  အေၾကာင္းမျပည့္စုံတဲ့ တရားကို
ဗလာစာရြက္ေပၚမွာ အလုံး ငါးဆယ္ ေရးထားပါတယ္
လမ္းတည္ရာ ပက္လက္ေဖါင္းေပၚက ကြမ္းႏွစ္ယာေလာက္၀ါးမိရင္
ကယ္ဆယ္ေရးေတြ လုပ္ခ်င္လာလို႔ မျပီးေသးတဲ့ တံတားေပၚက ခုန္ခ်ခဲ့တယ္
လက္မပါတဲ့ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းေတြနဲ႔
အထက္ေအာက္ ကင္းကြာေနတဲ့ ႀကိယာဝိေသသနမ်ား
အိပ္စက္ျခင္းကို အႏိုင္ယူလိုက္တဲ့ ညေစာင့္တပ္မေတာ္ၾကီးက
သြားတုတပ္ ထားတဲ့ အေမွာင္ကိုမ်ား ပုံေျပာျပေနရတယ္



nelay

က်ေနာ့ကို လက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ အုပ္တယ္

က်ေနာ့ကို လက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ အုပ္တယ္



စိတ္ျငိမ္ေဆးေသာက္ဖို႔ စိတ္ျငိမ္ေဆး နာမည္ေမ့ေနတယ္
သူ႔ကိုယ္သူ ၂က်ပ္တန္မွန္း ေမ့ေနလို႔ ၂က်ပ္တန္ေတြကို ထိုင္ဆဲေနတယ္
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမိန္႔ေသ က်တဲ့ လူေတြထဲက တစ္ေယာက္က ငါ ဆိုပဲ
ဒါနဲ႔မ်ား ေရးၾကီးခြင္က်ယ္ လုပ္လို႔ ဘုရားလမ္းက သူေတာင္းစားကို သြားလွဴေနေသးတယ္
သူတို႔ေတြ မရလိုက္တဲ့ အရာေတြကို ငါ့ဆီက လာလာလုယူေနၾကလို႔ သူတို႔အခ်ိန္ေတြေျပာက္ဆုံးေနၾကတယ္
ဥာဏ္ပညာၾကီးျမတ္သူတစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ လက္ထဲက အသိဥာဏ္ကိုခိုးယူလိုက္ရင္ အ့ဲပညာရွိၾကီးဥာဏ္ရွိႏိုင္အုံးမလား
ပန္ကာ အေနာက္က စကားလုံးေတြ ခါခ်ရတာ သိပ္ သတိၲရွိဖို႔ေကာင္းတယ္တဲ့
ေလယာဥ္ပ်ံကို ငါအခုထိ အစာမေၾကတုန္းပဲ
ေျပာလိုက္ပါ လူတကာလိုက္ဆဲတဲ့ ဝါဒကို ပညာရွိ ေဆာင္းညေတြ ေတြ႔ရွိခဲ့တာ
လူတစ္ေယာက္ကိုအကဲျဖတ္ဖို႔ လက္ဖက္ေျခာက္ေတြႏွပ္ေနၾကသလား
နာမဝိေသသန အခ်င္းခ်င္း မ်ိဳးစပ္မွျမတ္မယ္ဆိုလဲခင္ဗ်ားတို႔ သေဘာပါ
ျပီးမွ ပုဒ္မေတြ မကာရံထားတဲ့ ငါ့ကမ္းနဖူးမွာ လာေတာ့မရပ္ၾကနဲ႔႔
လိႈင္းဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္က ငါ့အဘိဓာန္မွာ စားသုံးျခင္းလို႔ေခၚတယ္
ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ သိပ္ဥာဏ္ေကာင္းတိုင္းအခ်င္းခ်င္း  တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဘာလို႔ ဆရာလို႔ ေခၚ ၾကတာလဲ ဘုရားလို႔ ေျပာင္းေခၚရမွာေၾကာက္လို႔လား
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ငါေတာ့ေလသန္႔ဘူးေတြထုတ္ေရာင္းခ်င္တယ္
ေမြးကထဲအဆိပ္ေသာက္ထားတဲ့ ေျမြတစ္ေကာင္က လူတစ္ကာကိုေလွ်ာက္ကိုက္ေနသတဲ့လား
ပ်ဥ္းရိျငီးေငြ႔ျခင္းဆိုတာ အႏုပညာရွင္ရဲ႕ အဆိပ္သုတ္ထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါ





nelay

သူ႔လို လူ

သူ႔လို လူ

သူက လူယုံေတြ နဲ႔ မေပါင္းေတာ့ဘူး
သူ႔မွာ ခဏခဏ အသတ္ခံရလို႔
အခု သူက လူရံေတြ နဲ႔ ပဲေပါင္းေတာ့တယ္
သူ႔မွာ စာအုပ္ၾကားထဲ ညွပ္ညွပ္ထားတဲ့ အရြက္ေတြ ပဲ ခဏခဏထုတ္ၾကည့္ ေနရလို႔ ….
စာအုပ္ၾကားထဲက အရြက္ကေလးေတာင္ ခမ္းေျခာက္သြားတယ္ …
အေတြ႕ဆိုတာ
တစ္စုံတစ္ေယာက္ ေခါင္းေပၚက ပန္ထားတဲ့ အၾကည့္ေတြ ကိုဆိုလိုတာလား
သိခ်င္တယ္
သူ႔မွာ ျမတ္ႏိုးျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စိတၱဇ က ခိုင္မာေနသလား
သူ႔ကို ျခင္ မကိုက္ဘူး ၾကြက္ မကိုက္ဘူး ….
အာရုံေတြ ကိုက္ေနတယ္




nelay

ကဗ်ာဆရာ

ကဗ်ာဆရာ


ကဗ်ာဆရာကို လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ ဒီေကာင္က ျပန္မထူးဘူး
ေနာက္တစ္ခါ လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ ဒီေကာင္က လွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘူး
ဒါနဲ႔ သူ႔ကို ကဗ်ာထဲမွာ ေမးရတယ္ မင္းဘယ္ေရာက္ေနသလဲလို႔
သူ႔ကဗ်ာ ထဲမွာေတာ့ ဒီလို ေရးထားတယ္
ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာင္ေပၚမွာ စစ္တိုက္တမ္း ကစား ရတာေလာက္ ေပ်ာ္ဖို႔မေကာင္းဘူး
ငယ္ငယ္တုန္းက ေၾကာ္ျငာေတြ တအား ပါၿပီး အက ေတြ တအားမ်ားတဲ့ ရုပ္ရွင္ရုံေလာက္ ရုံ၀င္ေငြမေကာင္းဘူး
ငယ္ငယ္တုန္းက ကေနဒီ သမၼတဆိုတာ ၾကားပဲ ၾကားဖူးတာ အခုက ၾကားလဲမၾကားရေတာ့ဘူး ျမင္လဲမျမင္ဖူးေတာ့ဘူး
ငယ္ငယ္တုန္းက အလိုေတာ္ရိဆိုတာ ဂ်ပန္ေတြကို ဖားေနၿပီး လူေတြကိုႏွိပ္စက္ တဲ့ လူလို႔ပဲ ထင္ခဲ့တာ အခုမွ ပိုဆိုးမွန္းသိတယ္
ငယ္ငယ္တုန္းက …..
ဖတ္လက္စ သူ႔ကဗ်ာကို ခဏ ခ်လိုက္ရတယ္ …. ကဗ်ာကို ကိုင္မိတာလား လက္ပစ္ဗုံးကိုင္မိတာလား
ဒါနဲ႔ သူ႕ကို ဖုန္းဆက္ၿပီးလွမ္း ေမးရတယ္ … ဖုန္းဆက္ေတာ့လဲ သူက မကိုင္ဘူး
သူ႔ ၃ႏွစ္ သမီးေလးက ကိုင္ၿပီး ေျပာတာက ဒီလို …
“အူးအူး … ဒယ္တီ မခ်ိဖူးးး …. ဒယ္အိုးဆရာေတာ္ရဲ႕ … တရားစခန္းတြားေနဒယ္ လို႔ ေၾကာခိုင္းလိုက္တယ္’’




nelay