စကားလုံးတို့ ပိတ်လှောင်နေတဲ့ အမှောင်ထုကို
ရနံ့တွေ ချကြွေးလိုက်တိုင်း
သွားကြားညှပ်နေရတဲ့ ရပ်ကွက်တွေ
ငါ့ရဲ့ခရီး … မင်းရဲ့ အတွေး
တိတ်ဆိတ်ခြင်း ဝေးလွင့်ခြင်း
နှင်ခဲ့ရတဲ့ ညရဲ့ ယုံကြည်ခြင်း
အလွမ်းပြစာတိုက်မှာ လောင်မြိုက်
ပြန်မလာတော့တဲ့ အမှိုက်တွေကို ရှုရှိုက်ပြီးမှ
ဘယ်အချိန်အထိ အတ္တတွေသောက်ကြမလဲ
မရှိတော့ဘူး … ရှိနေတယ်
ပုံပြင်ထဲက ပုံပြင်တွေ
အစာငတ်နေတဲ့ လေပြေတွေ
လက်ဖျားထိပ်က သစ်အိုပင် ရယ် ….
မျက်နှာကျက်က အစာအိမ်များနဲ့
လမ်းခွဲပေါ်က ဆုံမှတ်များ … စား
ငါ့ခရီးရဲ့ အစားဆုံးသော အဆုံးစားများ …
ညွှတ်ကြိုးပေါ်က ဒူးထောက်လို့
အော်ဟစ်နေတဲ့ နံရံများသာ
ကြိုးမရှိတော့တဲ့ အသံကိုနှိုးလို့ ခေါ်နေကြတယ်
ယုံကြည်လိုက်ပါပြီ
မျက်လုံးမရှိခြင်း အရပ်မှာ
မုန်တိုင်းတွေ သိပ်အေးလွန်းလို့
အဖြူရောင်မီးကို မြူခိုးနဲ့ထွန်းညှိလိုက်ပါပြီ
ကလေးကို ပုံပြင်အစစ်တွေရှိတဲ့
စက္ကူတောမှာ စကားလုံးတွေခြောက်တဲ့အကြောင်း
ငါ့လက်ချောင်းများနဲ့ ဘယ်ဖက်ရင်အုံမှာ
Tattoo လှလှကလေးထိုးပေးလိုက်ပါတယ် …..
ဆိုလိုစရာအကြောင်းမရှိတော့တဲ့ ဒုက္ခကို
ညမျက်နှာတစ်ခက်ချိုးဆီက ခေါ်သံပျိုတို့ကြားပါစေသား
ဟားပါ ရယ်ပါ ရယ်ဟားပါ
တဟီးဟီး အော်မြည်နေတဲ့ လှိုင်သံများဖုံးသည်အထိ ….
မင့် မျက်လုံးများနဲ့ အစွမ်းကုန် ရယ်သွင်စူးရှ ….
မင့်ကိုယ်မင်း ဂါဝရပြုမရတော့လို့
ရာစုနှစ်တစ်ခုအလွန်မှ ငါနဲ့ငါ စိုက်ပျိုးကြမယ်
ဖြူလွှလွှတိမ်တွေ ရှုရှိုက်ပြီး လွှင့်နေတဲ့ အိပ်မက်တွေ
စွယ်တော်ရွက်ကလေးအစွန်းက မိုးရေစက်တွေ
လွမ်းမောစရာ့ အမြစ်ပျိုတွေကြားက ရှာဖွေခြင်းကို
မင်းရဲ့ နှလုံးသားအိုပေါ်က အော်ဟစ်သီကျူးလိုက်ပါပြီ
ရနံ့တွေလှိုင်စေမဲ့တေးတစ်ပုဒ်နဲ့
ငါတို့သစ်အိုပင်ကြီးပေါ်က ရေတစ်မှုတ်ကို
မြေသြဇာမရှိ
အဆီမရှိ
အနှစ်မရှိ
အစိမ်းရောင်စကားနဲ့ အနက်ရောင်ပန်းတွေ ချကြွေးလိုက်ပါပြီ။
nelay
----------------------------------
online မြန်မာကျူးပစ်ဂျာနယ် အမှတ်(၉) အတွက် ကဗျာ။
