Pages

Thursday, May 16, 2013

ကိုယ္ပူေနတယ္ တစ္ရာ့တစ္ဆယ္

ကိုယ္ပူေနတယ္ တစ္ရာ့တစ္ဆယ္


လက္ထဲမွာပါလာသမွ်ကို ခ်ခင္းလိုက္တာေတာင္ တိမ္ေတြက မလုံေလာက္ခ်င္ဘူး
အျမင္အာရုံကို ရႈ႕ခင္းကေန ခြာခဲ့ပါတယ္ ေလေျပေတြက အခုထိ ခါးေနတုန္းပဲ
အနမ္းေတြနဲ႔ အလြမ္းေတြကို တိတ္ဆိတ္ျခင္းနဲ႔ ထုတ္ပိုးၿပီး ေပးခဲ့တာပါ
ဟိုေရာက္လို႔ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မုန္းတိုင္းေတြ နဲ႔ ဓါးေတြ ေအာ္ဟစ္လိုက္တာလြန္ေရာ
ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ပြင့္လာခဲ့တဲ့ ပန္းေတြလဲ အဆိပ္ရွိတယ္ ေျပာလိုက္ယုံနဲ႔
အလွ်င္အျမန္ ေၾကြခ်ေပးေနရတဲ့ စိတ္ေတြမဟုတ္လား
ကိုယ့္အပြင့္နဲ႔ကိုယ္
ကိုယ့္အသီးနဲ႔ကိုယ္
ကိုယ့္အရြက္နဲ႔ကိုယ္
ကိုယ့္အေခါက္နဲ႔ကိုယ္
ကုိယ့္အစိုဓါတ္နဲ႔ကိုယ္
ကုိယ့္ရနံ႕နဲ႔ကိုယ္
ကုိယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ ေျမၾသဇာလုပ္ေနရတာမို႔
ေျမၾကီးထဲမွာ ေပ်ာ္တယ္
ဒီလုိလဲ မဟုတ္ပါဘူး
အခါးဓါတ္ကို အနက္ေရာင္လို႔ထင္ေနမိေတာ့ လမ္းေတြကိုသာ သၾကားခပ္ခ်င္မိတယ္
အလွျပဖို႔အတြက္ ေျပး ေနခဲ့တဲ့ တိမ္တိုက္ေတြမွ မဟုတ္တာ
တစ္ခုပဲ …
မိုး ဆိုတာ ေျပာင္းျပန္ မရြာတတ္ဘူးေလ ….
ဒါနဲ႔ပဲ တိမ္ဥ ကေလးကို ေျမၾကီးထဲ ထည့္စိုက္လိုက္တယ္ …




nelay

No comments: