က်ဳပ္ အဆိပ္ေနနည္း
က်ဳပ္ လူ႕ျပည္မွာရွိစဥ္က
မရႈံးခဲ့ခ်င္ေပမဲ့ အႏိုင္လဲမလိုခ်င္ဘူး
ကမ္းနဖူးမွာ ကိုယ့္လိပ္စာကိုယ္တူးၿပီးရွာေနခဲ့တာပါ။
ေရွ႕တစ္လွမ္းအစနဲ႕ ေနာက္တစ္လွမ္းအဆုံးမွာ
က်ဳပ္ အိပ္မက္ေတြဗလာကၽြံ႕က်
ရာဇ၀င္ေတြ ႏူးညံ့စြာ လိပ္ျပာလႊင့္သြားဖူးတယ္။
တစ္ေတာလုံးၾကားေအာင္
က်ဳပ္ ေသြးေတြသန္႕စင္ခဲ့ဖူးပါတယ္ ...။
မုဆိုးတစ္ပိုင္း ယုန္ငယ္ရုိင္းက
ႏွလုံးခုန္ႏႈန္း ေပါက္ကြဲသြားေအာင္ေျခာက္လွန္႕လို႕
က်ဳပ္ေသြးေတြ
ည့ံ ...
ညံ့ ...
ည့ံ ...
အျပစ္ေတြဆက္ခ်ဳပ္လိုက္တိုင္း
က်ဳပ္ အနာေတြ မွန္မၾကည့္ရဲေတာ့ဘူး ... ။
အစြဲအလမ္းတသီတတန္းနဲ႕ ခမ္းနားျပေနတဲ့
ပတ္၀န္းက်င္ ပုတ္သုိးသုိးကို
စံလြဲမႈ မယဥ္မေက်းနဲ႕
က်ဳပ္ ကိုယ္က်ဳပ္ စိုက္ထူၿပိဳလဲ ...
ဘာလို႕ မေသေသးတာလဲ
ဘာလို႕ မေသေသးတာလဲ
ဘာလို႕ လဲမေသတာလဲ ... ။
က်ဳပ္ စိတ္တခိုးသတၱိကို ေဖာက္ဖြင့္ခိုးယူသြားတဲ့ညက
စာခ်ဳပ္တစ္ေစာင္ က်ဳပ္ ရခဲ့တယ္ ... ။
မခ်ိျပဳံးနဲ႕ျပဳံး ေနလိုက္ပါတယ္ ... ။
ငါဆိုတဲ့ မိတ္ေဆြနဲ႕ အရိပ္ဆိုတဲ့ အတိတ္ေကာင္ကို
ဒါလုံေလာက္တဲ့ ေဖၚေရြမႈမ်ိဳးပါပဲ ... ။
က်ဳပ္ ေသရင္ ေျမမျမွဳပ္ပါနဲ႕
ေျမၾသစာ ညစ္ညမ္းလိမ့္မယ္
က်ဳပ္ ေသရင္ မီးမရႈိ႕ပါနဲ႕
ေလထု ဓါတ္ပ်က္လိမ့္မယ္
က်ဳပ္ စိတ္ေသြးသားေတာင္းဆိုမႈက
ကေ၀ပ်ိဳကို ေခၚၿပီး
"ဟတ္ခ်ေလာင္း" အမိန္႕နဲ႕သာ
အရင္က ေျခာက္နာရီတိတိမွာ ေျဖာက္ပစ္လိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ ... ။
nelay
1 comment:
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဒီလိုသေဘာထားတဲ့လူတစ္ေယာက္က ဘာလိုေသးလဲဗ်ာ။ ေကာင္းတယ္ဗ်။
Post a Comment