ျမဴ
ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာ ကြဲေနတဲ့ အနာကို လွ်ာနဲ႔ျပန္လွ်က္ရင္း တမ္းတတယ္
ရင္ထဲက အခုိးအေငြ႕ကို လာရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အန္ခ်ထားတယ္
ဇီဇ၀ါပန္းေတြဟာ အငမ္းမရ ရႈရိႈက္ရင္း တစ္ကိုယ္လုံး ျဖဴစြတ္ထား
လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ရုန္းကန္ ဖယ္ရွားရင္း အျမင္အာရုံဟာ ေ၀၀ါးလို႔
အရိပ္ေတြဟာ ေအးစက္တဲ့ ငါ့လက္ကို ဆြဲယူသြားၾကတယ္
အလင္းေရာင္ဟာ အရိပ္ေတြနဲ႔ စစ္ထုတ္လိုက္လို႔ အားေဖ်ာ့ေနတဲ့အၾကည့္နဲ႔ လင္းတယ္
ေလတိုးသံထဲမွာ ေလတိုးသံ လို႔ တိက်တဲ့ အရသာတစ္ခုဟာ ငါ့မ်က္ႏွာေပၚ၀ဲက်ထားတယ္
ဒီေနရာမွာ ေႏြးေထြးခ်ိဳျမိန္ျခင္းေတြ ျပင္းျပေတာက္ေလာင္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ မရွိဘူး
ဒီအေငြ႕အသက္နဲ႔ ဒီေက်ာရိုးထဲက ဆာေလာင္ျခင္းဟာ ျဖတ္သန္းသြားဖို႔ပဲ
မီးေတာက္မီးလွ်ံကို တိတ္ဆိတ္ျခင္းက ၀ါးမ်ိဳေနတဲ့ ပုံစံဟာ
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဖက္ထားလို႔ မေႏြးႏိုင္ဘူး
အဲ့ဒီ့ အေရျပားေတြ ေပၚက ေရဓါတ္မရွိေတာ့တဲ့ မ်က္လုံးေတြ ေတာင္လည္ေျမာက္လည္ လည္ၾက
စိတ္ေတြနဲ႔ အားယူ ေပြ႕ဖက္ လိုက္တဲ့အခါ ဟာ ကနဲ ဟာ သြားတဲ့ ဟင္းလင္းျပင္းတစ္ခုဟာ ….. ‘‘ဟာ’’
သူ႔နာမည္ေခၚၿပီ ၾကိဳဆိုလိုက္ေပမယ့္ သူပါမလာတဲ့ ေအးစက္ျခင္းေတြက
ဘယ္ကိုမွ ထြက္မသြားေတာ့မယ္ ဧည့္သည္ၾကီးေတြ
အေမွာင္နဲ႔ အလင္းၾကားမွာ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ေနရတဲ့ အမွတ္သား
ငါမင္းကို ရႈရိႈက္ခြင့္ မ်ားရရင္ ငါ့ အဆုတ္ထဲက ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ႔ ေအာ္ေခၚလိုက္ခ်င္တယ္
‘‘ျမဴ”
nelay
No comments:
Post a Comment