တည္လင္း
ထင္ရွားေသာ ေလရႈေပါက္မ်ားကို မွတ္သားၿပီး
ဘ၀အေၾကာင္းေတြ ေခါက္သိမ္းလို႔
မုန္႔စိမ္းေပါင္း ကို ခပ္စစ ကေလး ၀ယ္စားလာခဲ့
ငါတို႔ရဲ႕ ….. အနက္ဓိပၸါယ္ေတြ
လူေတြရဲ႕ မသတီစရာေတြၾကားထဲ ႏွစ္ျမဳပ္ခဲ့
မီးေတာက္ကိုျမင္မွ
ဟုန္းဟုန္းေတာက္ခဲ့ရတဲ့ ၾကက္ဥျပဳတ္ေတြ ေအးစက္ခဲ့
ေပ်ာ္စရာေတြကို အျပီးသတ္ၿပီး
ပုလင္းေဘးက တြဲက်ေနတဲ့
ဖေယာင္းခဲေတြသာ ေအးစက္ခဲ့တယ္ ….
ပုပၸါးမွာ မိုးေခါင္လြန္းလို႔ ….
ေခါင္းေပၚက ေခါင္းမိုးေတြကို ေရျဖန္းေနရတယ္ …
မ်က္လုံးကို အတင္းမွိတ္ၿပီး စိတ္ခ်လိုက္ဖို႔
ျပန္မပြင့္မွာ စိုးတဲ့ စိတ္နဲ႔ မ်က္ႏွာေတြကို ျပဴးျပဴးေနရတယ္ …
တိမ္တိုက္ေတြနဲ႔လိုက္ပါဖို႕ … အေငြ႕ျဖစ္ဖို႔လိုတယ္ ဆိုလို႔ …
ကိုယ့္ကို ကိုယ္ မီးရႈိ႕လိုက္ပါတယ္ …
ၿပဳံးေနပါေတာ့ေလ ….
မျမင္ဖူးတဲ့ လူကို ထုတ္ၿပီး ပစ္ပစ္ေနၾကရင္ …
မကိုးဖူးတဲ့ အရာေတြကို ကြယ္ေနၾကရင္ …
စမ္းေခ်ာင္းကေလးရဲ႕ေဘးမွာ လက္ေမာင္းေပၚက
ဇြဲေတြ သတိၱေတြ ေရႊငါးကေလးေတြ ခုန္ခုန္ခ်သြားလိမ့္မယ္ …
တိတ္ဆိတ္ျခင္းဟာ အလင္းႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာထက္
ပိုမိုက်ယ္ေလာင္လြန္းလို႔
ခရမ္းခ်ဥ္သီး ပုတ္ေတြပဲ ျပဳတ္ျပဳတ္စားေနပါ့မယ္ ….
ႏြံ႕အိုင္ထဲက ကၽြဲ
အျပဳံးေတြကုိ စီက်ဲလို႔ ပါးၾကီးျပဲေအာင္ ျဖီးၿဖီးေန ….
ေက်းဇူးပါပဲ အေမ …
ဒါဟာ ျမန္မာဘာသာက တိုက္ရိုက္ျပန္ဆိုလို႔ …
ကဗ်ာ လိုက္ပါတယ္ ။
nelay
No comments:
Post a Comment