စာမ်က္ႏွာ ၂၈ (ဒုတိယပိုင္း)
ငါကေတာ့
ေနဆီက လုံျခဳံမႈကို ဖ်က္ၿပီး
မီးခိုးေငြ႕ထဲမွာပဲ လိုက္ရွာေနတဲ့
တုန္တုန္ရီရီ ဆူးပင္မ်ားေပါ့ …
ငါ့ကိုယ္ငါ စိတ္ခ်လက္ခ် ေသာက္လို႔မရတဲ့
ေရခြက္ထဲက ေရ ….
ငါကိုက စိတ္ခ်လက္ခ် လုံျခဳံလိုက္ရတဲ့
ျငီးေငြ႕ျခင္းမ်ား ….
ငါက ေန၀င္တာနဲ႔ ဒူးေထာက္
အေပၚတည့္တည့္က ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ဖေယာင္းခန္းကို
ေနာက္ျပန္မ်က္ႏွာမ်ားနဲ႔
ေဖာက္လိုက္ရတဲ့ အေပါက္ေတြ …
သူတို႔ေတြ ျငိမ္းခ်မ္းသြားၿပီမို႕
ငါမေႏွာက္ယွက္လိုတဲ့ ေမတၱာတရားေတြပဲ
ငါ့ကိုယ္တျခမ္းဆီက လွီးလွီးၿပီး ထုတ္ေပးေနရ
ေမွ်ာ္ေနတဲ့ လည္ပင္းကိုျဖတ္ၿပီး
ငါက အူသံစြဲ အလကၤာက်ိဳးနဲ႔
ေသြးေတြပဲ ပန္းပန္းၿပီးထြက္ျပ
ငါကုိက အလိုမက်ျခင္း ရသကိုးပါးနဲ႕
စိတ္ေတြကို ပိုးမက်တဲ့ တြင္းေတြထဲ
မိုးမရြာခင္ စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔ ထိုးသိပ္ထည့္ေနရတယ္
အေၾကာက္တရားနဲ႔ ျငီးေငြ႕ျခင္းကို ေရွာင္ေျပးဖို႔
လူေနရပ္ကြက္ထဲက ေသေသခ်ာခ်ာ ထြက္လာတယ္ဆို …
ဒါနဲ႔မ်ား အထီးက်န္ျခင္းရဲ႕ က်ိန္စာမ်ားနဲ႔
ငါ့ကို ဘာလို႔ လက္ျပေခၚေနေသးလဲ ….
ဘယ္မွာလဲ ထြက္ေပါက္ေတြ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ ၀ကၤပါ
ငါ့မ်က္လုံး သူငယ္အိမ္ အညိဳေရာင္ထဲက မီးေတာက္ကို
ဘာလုံးၾကီးေတြ ၀ ၀ ၿပီး ညေနခင္းကို
ေက်ာခိုင္းလို႔ၾကည့္ေနရတယ္
တိတ္ဆိတ္ျခင္းဟာ ငါ့ရဲ႕ေမြးခ်င္း ညီအကိုေတြပဲမို႕
တစ္ခြက္ေလာက္ေတာ့ ငွဲ႕ေပးလိုက္ပါအုံးမယ္ …
ငါတူးတဲ့ လမ္းကို လိုက္ရဲမွေတာ့
ဘာလို႔ ေက်းဇူးတရားေတြ
သယ္သယ္ လာေသးလဲ
မ်က္စပစ္ယုံေလာက္နဲ႔ေတာ့
ငါက ဒုကၡတရားကို အဖက္လုပ္ၿပီး
ဒူးေထာက္မေနေတာ့ဘူး
ငါေထာက္ခဲ့တဲ့ ဒူးရာေတြေၾကာင့္
လြန္ခဲ့ေသာ ေတာအုပ္ထဲက ေျမၾကီးေတြ …
အမာရြတ္ေတြ ဗလပြနဲ႔
ငါကပဲ ျပန္ျပန္အားနာေနရတယ္
အေတြ႕အၾကဳံကို ပုံေျပာျပေနတာေလာက္
လက္ေတြ႕မဆန္တဲ့ သစ္ပင္အယူ၀ါဒကုိ
ငါက ႏွလုံးသားနဲ႔ ခုတ္လွဲခဲ့ပါတယ္ ….
ဘာေတြ ပါ သလဲရွာေနရင္
ေက်ာခိုင္းထားတဲ့ အေမွာင္ထဲက
ငါထြန္းခဲ့တဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ေတြကို
လမ္းၾကဳံရင္ေမးၾကည့္ဖို႔ေတာ့ ေကာင္းတယ္
ငါ့ကိုယ္ငါ
သိပ္ကိုမွေလးစားခ်င္ေနလြန္းလို႔
ငါကပဲ ဘုန္းၾကီး၀တ္ျပခဲ့
ဒါနဲ႔ပဲ မဆိုင္သူေတြပါ ငါ့ကိုလာ ကေတာ့ ၾကတာလြန္ပါေရာ
အလြယ္ကူဆုံးနဲ႔ အရွင္းဆုံး နာက်င္မႈဆိုရင္
အခုဖတ္ေနတာ ခဏရပ္ၿပီး
ငါက ကိုယ့္လွ်ာကိုယ္ျပန္ကိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္
ငါ အနာဂတ္အတြက္
ရည္မွန္းခ်က္ေတြအေပၚသံသယရွိခဲ့တယ္
ၾကိဳတင္တြက္ဆ ေယဘုယ် အေၾကာင္းတရားေတြဆိုတာ
ငါ့ကို တိက်တဲ့အေျဖေတြမေပးဘူး
ဒါ့ေၾကာင့္ ငါ့စကၠန္႕တိုင္းဟာ
အျမဲတမ္း
အသစ္အျဖစ္ေျပာင္းလဲေနၾကတယ္
ငါ အစီအစဥ္ေတြကို မယုံၾကည္ဘူး
ဘာလို႔ဆို ငါ့ အစီအစဥ္ေတြဟာ
ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္လာတဲ့ အစီအစဥ္ေတြပဲမို႔
ဒါနဲ႔မ်ားမထူးဆန္းတဲ့ အသံေတြကို
ၾကားဖူးန၀ ျမည္သံေတြနဲ႔ေရာေရာၿပီး
ဘာမွန္းမသိတဲ့ အနာဂတ္ေတာထဲမွာ
ငါ့ကို ဘာေတြမ်ားလာလာ ေျခာက္ခိုင္းေနတာလဲ
ငါက တည္ေထာင္ဦးေဆာင္သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး
ငါက ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းကိုရွာေဖြရင္းေမာပန္းလာတဲ့ အနီေရာင္
ငါက ဒုကၡကိုခ်စ္တယ္ ဘာလို႔ဆို ဒုကၡက ငါ့ကိုခ်စ္လို႔
ငါက ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကို သတ္ပစ္ခဲ့ၿပီး ေအာင္ျမင္ျခင္းကိုလစ္လွ်ဴရႈခဲ့တယ္
ဒါမို႔ငါက
ငါဘယ္သူ႕ကိုမွ မသိခ်င္ဘူး
လူဆိုတာ ေသဆုံးသူနဲ႔
အသိအကၽြမ္းေတြမွ မလုပ္ခ်င္ၾကတာ
ငါ့ကိုယ္ေပၚက
မလိုအပ္တဲ့ အသံေတြနဲ႔ ၂၈ ၊ ၂၈ ၊ စေနေန႕ ဆိုတာ
သူတုိ႔ ေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္တဲ့
ႏွစ္တစ္ရာမွာ တစ္ခါပဲၾကဳံရတဲ့
ၾကယ္ေတြဆုံတဲ့ အသံ ပိုက္ပြဲၾကီး တစ္ခုပါပဲ ….
ကဲ ….
ခင္ဗ်ားတို႔ေရာ ေလထုထဲမွာ …
ဘာ … သံ .. မ်ားၾကားမိ ၾကသလဲ … ။
nelay
ငါကေတာ့
ေနဆီက လုံျခဳံမႈကို ဖ်က္ၿပီး
မီးခိုးေငြ႕ထဲမွာပဲ လိုက္ရွာေနတဲ့
တုန္တုန္ရီရီ ဆူးပင္မ်ားေပါ့ …
ငါ့ကိုယ္ငါ စိတ္ခ်လက္ခ် ေသာက္လို႔မရတဲ့
ေရခြက္ထဲက ေရ ….
ငါကိုက စိတ္ခ်လက္ခ် လုံျခဳံလိုက္ရတဲ့
ျငီးေငြ႕ျခင္းမ်ား ….
ငါက ေန၀င္တာနဲ႔ ဒူးေထာက္
အေပၚတည့္တည့္က ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ဖေယာင္းခန္းကို
ေနာက္ျပန္မ်က္ႏွာမ်ားနဲ႔
ေဖာက္လိုက္ရတဲ့ အေပါက္ေတြ …
သူတို႔ေတြ ျငိမ္းခ်မ္းသြားၿပီမို႕
ငါမေႏွာက္ယွက္လိုတဲ့ ေမတၱာတရားေတြပဲ
ငါ့ကိုယ္တျခမ္းဆီက လွီးလွီးၿပီး ထုတ္ေပးေနရ
ေမွ်ာ္ေနတဲ့ လည္ပင္းကိုျဖတ္ၿပီး
ငါက အူသံစြဲ အလကၤာက်ိဳးနဲ႔
ေသြးေတြပဲ ပန္းပန္းၿပီးထြက္ျပ
ငါကုိက အလိုမက်ျခင္း ရသကိုးပါးနဲ႕
စိတ္ေတြကို ပိုးမက်တဲ့ တြင္းေတြထဲ
မိုးမရြာခင္ စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔ ထိုးသိပ္ထည့္ေနရတယ္
အေၾကာက္တရားနဲ႔ ျငီးေငြ႕ျခင္းကို ေရွာင္ေျပးဖို႔
လူေနရပ္ကြက္ထဲက ေသေသခ်ာခ်ာ ထြက္လာတယ္ဆို …
ဒါနဲ႔မ်ား အထီးက်န္ျခင္းရဲ႕ က်ိန္စာမ်ားနဲ႔
ငါ့ကို ဘာလို႔ လက္ျပေခၚေနေသးလဲ ….
ဘယ္မွာလဲ ထြက္ေပါက္ေတြ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ ၀ကၤပါ
ငါ့မ်က္လုံး သူငယ္အိမ္ အညိဳေရာင္ထဲက မီးေတာက္ကို
ဘာလုံးၾကီးေတြ ၀ ၀ ၿပီး ညေနခင္းကို
ေက်ာခိုင္းလို႔ၾကည့္ေနရတယ္
တိတ္ဆိတ္ျခင္းဟာ ငါ့ရဲ႕ေမြးခ်င္း ညီအကိုေတြပဲမို႕
တစ္ခြက္ေလာက္ေတာ့ ငွဲ႕ေပးလိုက္ပါအုံးမယ္ …
ငါတူးတဲ့ လမ္းကို လိုက္ရဲမွေတာ့
ဘာလို႔ ေက်းဇူးတရားေတြ
သယ္သယ္ လာေသးလဲ
မ်က္စပစ္ယုံေလာက္နဲ႔ေတာ့
ငါက ဒုကၡတရားကို အဖက္လုပ္ၿပီး
ဒူးေထာက္မေနေတာ့ဘူး
ငါေထာက္ခဲ့တဲ့ ဒူးရာေတြေၾကာင့္
လြန္ခဲ့ေသာ ေတာအုပ္ထဲက ေျမၾကီးေတြ …
အမာရြတ္ေတြ ဗလပြနဲ႔
ငါကပဲ ျပန္ျပန္အားနာေနရတယ္
အေတြ႕အၾကဳံကို ပုံေျပာျပေနတာေလာက္
လက္ေတြ႕မဆန္တဲ့ သစ္ပင္အယူ၀ါဒကုိ
ငါက ႏွလုံးသားနဲ႔ ခုတ္လွဲခဲ့ပါတယ္ ….
ဘာေတြ ပါ သလဲရွာေနရင္
ေက်ာခိုင္းထားတဲ့ အေမွာင္ထဲက
ငါထြန္းခဲ့တဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ေတြကို
လမ္းၾကဳံရင္ေမးၾကည့္ဖို႔ေတာ့ ေကာင္းတယ္
ငါ့ကိုယ္ငါ
သိပ္ကိုမွေလးစားခ်င္ေနလြန္းလို႔
ငါကပဲ ဘုန္းၾကီး၀တ္ျပခဲ့
ဒါနဲ႔ပဲ မဆိုင္သူေတြပါ ငါ့ကိုလာ ကေတာ့ ၾကတာလြန္ပါေရာ
အလြယ္ကူဆုံးနဲ႔ အရွင္းဆုံး နာက်င္မႈဆိုရင္
အခုဖတ္ေနတာ ခဏရပ္ၿပီး
ငါက ကိုယ့္လွ်ာကိုယ္ျပန္ကိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္
ငါ အနာဂတ္အတြက္
ရည္မွန္းခ်က္ေတြအေပၚသံသယရွိခဲ့တယ္
ၾကိဳတင္တြက္ဆ ေယဘုယ် အေၾကာင္းတရားေတြဆိုတာ
ငါ့ကို တိက်တဲ့အေျဖေတြမေပးဘူး
ဒါ့ေၾကာင့္ ငါ့စကၠန္႕တိုင္းဟာ
အျမဲတမ္း
အသစ္အျဖစ္ေျပာင္းလဲေနၾကတယ္
ငါ အစီအစဥ္ေတြကို မယုံၾကည္ဘူး
ဘာလို႔ဆို ငါ့ အစီအစဥ္ေတြဟာ
ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္လာတဲ့ အစီအစဥ္ေတြပဲမို႔
ဒါနဲ႔မ်ားမထူးဆန္းတဲ့ အသံေတြကို
ၾကားဖူးန၀ ျမည္သံေတြနဲ႔ေရာေရာၿပီး
ဘာမွန္းမသိတဲ့ အနာဂတ္ေတာထဲမွာ
ငါ့ကို ဘာေတြမ်ားလာလာ ေျခာက္ခိုင္းေနတာလဲ
ငါက တည္ေထာင္ဦးေဆာင္သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး
ငါက ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းကိုရွာေဖြရင္းေမာပန္းလာတဲ့ အနီေရာင္
ငါက ဒုကၡကိုခ်စ္တယ္ ဘာလို႔ဆို ဒုကၡက ငါ့ကိုခ်စ္လို႔
ငါက ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကို သတ္ပစ္ခဲ့ၿပီး ေအာင္ျမင္ျခင္းကိုလစ္လွ်ဴရႈခဲ့တယ္
ဒါမို႔ငါက
ငါဘယ္သူ႕ကိုမွ မသိခ်င္ဘူး
လူဆိုတာ ေသဆုံးသူနဲ႔
အသိအကၽြမ္းေတြမွ မလုပ္ခ်င္ၾကတာ
ငါ့ကိုယ္ေပၚက
မလိုအပ္တဲ့ အသံေတြနဲ႔ ၂၈ ၊ ၂၈ ၊ စေနေန႕ ဆိုတာ
သူတုိ႔ ေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္တဲ့
ႏွစ္တစ္ရာမွာ တစ္ခါပဲၾကဳံရတဲ့
ၾကယ္ေတြဆုံတဲ့ အသံ ပိုက္ပြဲၾကီး တစ္ခုပါပဲ ….
ကဲ ….
ခင္ဗ်ားတို႔ေရာ ေလထုထဲမွာ …
ဘာ … သံ .. မ်ားၾကားမိ ၾကသလဲ … ။
nelay
No comments:
Post a Comment