Thursday, October 23rd, 2008
အခန္းေဒါင့္က ေသတၲာေသးေသးေလးထဲကို ေျခဖဝါးႏုႏုေလးနဲ႕ အေတာင္တစုံက တစုံတခုကိုလာထည့္သြားတယ္ ..
ျပတင္းအျပင္မွာ မိုးရြာခဲ့တဲ့ကာလကို ေနာက္တစ္ရာသီကူးမဲ့ ထုိင္ခုန္ေပၚက သူၾကည့္ေနခဲ့တယ္
ေသတၲာေလးကို ခဏဖြင့္ၾကည့္တယ္ ဘာမွန္းမသိေပမဲ့ သူ႕လက္ကတဆင့္ သူ႕တခန္းလုံး ႏြယ္ေတြဖုန္းသြားခဲ့တယ္
ျပာလဲ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့
သူ႕မွာႀကမ္းျပင္ရွိေသးတယ္ သူ႕ကိုယ္သူတူးၿပီး ေသတၲာေလးေအာက္ သူျမဳပ္ရအုံးမယ္ ...
တယုတယပါပဲ သူ႕ညေတြဆိုတာမရွိခဲ့ပါဘူး ႀကမ္းခင္းေအာက္မွာ လေတာ့သာေကာင္းသာေနႏိုင္တယ္ေ
ေျခဖမိုးႏုႏုေလးဟာ မသိမသာျဖဴေဖြးလာလိုက္တာ ေသတၲာေလးနဲ႕မဆန္႕ အခန္းေဒါင့္ေလးနဲ႕မဆန္႕ တစုံတခုနဲ႕လဲမဆန္႕ခဲ့ဘူး ...
သိသိျခင္းမွာပဲ သူဟာ အေမႊးႏုေလးျဖစ္ေနခဲ့တယ္ သူေတာ့ဘယ္သတိထားႏိုင္ပါ့မလဲ
အလင္းေတာက္တဲ့ေန႕ဆို ဟိုးအေဝးႀကီးမဟုတ္ေပမဲ့ သူ႕အတြက္အေတာ္ေလးလႈပ္ရွားသြ
တခါတခါမႊန္းၾကပ္မွန္းမသိမႊန
စိတ္ႀကည္ႏူးမႈေတြလဲျဖစ္ေပၚေ
အေတာင္တစုံဟာ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕ထထခုန္တယ္ ဖဝါးႏုႏုေလးကိုလဲဆြဲဆြဲေခၚတ
ေသတၲာေသးေသးေလးထဲေရာက္ေနမွန
ျပတင္းကိုဖြင့္မိေတာ့ ေလေတြတဟူးဟူးတိုက္ေနတယ္ တကယ့္ေလဟုတ္မဟုတ္ခြဲျခားခ်ိ
တတ္ႏုိင္တာဆိုလို႕ စိုးရိမ္စိတ္ျပင္းထန္တဲ့ ကမ္းပါတခုသာက်န္ေနရစ္တယ္
လမ္းေတြဆက္ၿပီး ဥတုေျပာင္းေနဆဲမွာေတာ့ ဒီအေတာင္တစုံ ရင္အဟုန္းနဲ႕ ကာရံထားလိုက္တယ္ ဥတုႀကမ္းေတြမလွမ္းေစတဲ့ ေန႕ေတြ ဖန္ႀကဳံေလးရဲ႕ နာရီသံေတြမွန္ေနေအာင္စမ္းေန
မျမင္မစမ္းနဲ႕ ျမက္ေတြရွိမလားလိုက္စမ္းေနမ
nelay
No comments:
Post a Comment