ခရမ္းေရာင္တစ္၀က္
ပန္းေရာင္တစ္၀က္ေရာေနွာထားေသာ
အိပ္မက္အေၾကြ ။
ဟိုဖက္ျခမ္းမွာ
အနီေရာင္နဲ႕ အစိမ္းေရာင္
လြမ္းလို႕ေသသြားတဲ့ဗြက္အိုင္ေလးရွိတယ္
မၾကည္မလင္ရာသီမ်ားမို႕
ေျခ၀င္ေဆးသြားလဲေက်နပ္ေနမယ္
ငါက တံေထြးခြက္ထဲက ေလပါ ...။
နင့္ေျခရာထင္က်န္ေစဖို႔
ငါ့အိုင္ေလး ေရေမ်ာကမ္းတင္သြားပါေစ
တစ္ခါတစ္ေလ အခ်စ္ဆိုတာ စာလံုးေပါင္းမမွန္ဘူး
ကိုယ့္ဒဏ္ရာကိုယ့္လွ်ာနဲ႔ျပန္ရက္
မေန႔ညကမက္တဲ့ အိပ္မက္က အတုၾကီး ... ။
ဘာျဖစ္ျဖစ္
ငါက အဆိပ္တုလဲၾကိဳက္တယ္ ....
လွ်ာၾကားထဲညွပ္သြားတဲ့ အစိမ္းတစ
ရင္ခုေအာင္ သခ်ၤိဳင္းလွလွေလးေပၚ ငါအူလိုက္အုံးမယ္ ....
နင္ၾကားရဲ႕လား လမင္း ....
နင္ေၾကြေအာင္ ငါဆုေတာင္းေနတာမဟုတ္ဘူး ....။
သံေယာဇဥ္ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ညဥ့္နက္ခဲ့ဖူးတယ္
ငါ့ရင္ထဲကဒုကၡသည္စခန္းကလည္း
နာတာရွည္ေရာဂါေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္လို ...။
နင့္အစိုးရအတြက္နဲ႕ ငါကဒုကၡသည္ျဖစ္ရတာ
အပ်က္မကိုေမြးထုတ္ေနသလိုပဲ ....
လူနာေဆာင္မွာ အဆင့္အတန္းဆိုတဲ့
ခုခံအားကသိသိသာသာကိုက် ...
ငါျပန္ထမရေတာ့ဘူး ....။
အဲလိုနဲ႔ငါ့အဆုပ္ထဲဟိုက္ဒရိုဂ်င္ေတြျပည့္နွက္လို႔
ခဏခဏကိုယ္၀န္ပ်က္က်ခဲ့ရ
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း
အနံ႔ေလးတစ္စက္တစ္ေလမ်ားက်န္ေလမလားဆိုျပီး
ေမာ့
ေမာ့
ၾကည့္ရတာ ............
ေအာ္ .........
ခေရ ရနံ႕ေဆာင္သြားတဲ့ ....
က်ီးမိုက္ကေလးေတာင္
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ မငိုတတ္ေတာ့ဘူး .... ။
အမည္မဲ့ + နီေလး
1 comment:
“တစ္ခါတစ္ေလအခ်စ္ဆိုတာစာလံုးေပါင္းမမွန္ဘူး”
ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္။
အားေပးေနပါတယ္။
ကိုခိုင္
Post a Comment