ေျပာက္ဆုံးခဲ့ေသာ အရာ 04-03-2008 06:02 PM

ေျပာက္ဆုံးခဲ့ေသာ အရာ
04-03-2008 06:02 PM



(၁)
က်ေနာ့္မွာ အလုပ္ရွိခဲ့ပါသည္။ အဲဒီအလုပ္လုပ္ဖို႕ အလုပ္လိုက္ရွာေနခဲ့ပါသည္။
တညလုံး၊ ေျပာင္းျပန္ တညလုံး က်ေနာ္အလုပ္ရွာေနပါသည္။
ဒီလုိနဲ႕ . . .
လုပ္တိုက္တခုေရွ႕အေရာက္ က်ေနာ့္ႏွလုံးသားကိုဆြဲထုတ္

ေဖာင္ျဖည့္တင္လုိက္၏။

အဲဒီ့ ညေန . . .
က်ေနာ္အလုပ္ရပါသည္ က်ေနာ့အတြက္မဟုတ္ပါ က်ေနာ့ႏွလုံးသားအတြက္သာ၊ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္က်ေနာ္အလုပ္ရလုိ က္ပါသည္။ သုိ႕ေပေသာ္ က်ေနာ့္ႏွလုံးသားေတာ့ထားခဲ့ရပါသည္။

ဒီလိုနဲ႕က်ေနာ္အလုပ္လုပ္ေနခ ဲ့ပါသည္။ က်ေနာ့္ႏွလုံးသားအလုပ္လုပ္ေနပါသည္။
ပင္ပန္းႏြမ္းႏွယ္သည့္အထိ မူးမိုက္ကာေဝဝါးသည္အထိ က်ေနာ့္ႏွလုံးသားကို သူတို႕အလုပ္လုပ္ခုိင္းပါသည္။ ဒီ့အတြက္က်ေနာ္ဘာရပါသလဲ . . .

(၂)
လမ္းႏွစ္လမ္းေရွ႕တြင္ ဖ်က္ကနဲမီးဝါလုိက္သည္။

ရုံးကန္ေနၾကတဲ့ ဘဝ ညစ္ညစ္လို စက္ရုပ္လို အနာဂတ္ ေရွ႕လမ္းတြင္ ဘာျဖစ္မယ္ သိသိေနတဲ့ျမန္မာရုပ္ရွင္ဇာတ ္ထုတ္လို . . .။ ပညာရွာ အလုပ္လုပ္ မိဘလုပ္ေၾ<ြကး မိသားစုတခုတည္ေထာင္ ေလာကအတြက္ဟုိေရာင္ဒီေရာင္ လူမႈေရးလုပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး စက္ရုပ္လို သိၿပီးသားဘဝတခုႏွင့္ေရွ႕ဆက္မည္လား . . .။

တခုခုကိုေသေသခ်ာလုပ္ရင္း တခုတခုကိုခ်န္ဖို႕ႀကိဳးစားမ ည္လား။

အေၾကာင္းအရာေတြကို အေၾကာင္းအရာေတြျပန္ေမး ေမးေနၾကသည္။ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႕ ျပန္သတ္မွတ္ၾကသည္။ အဓိပါယ္ေတြကို အဓိပါယ္ေတြေတာင္းဆိုေနၾကသည္ ။ ေသြးေတြကို ေသြးေတြဆာေနၾကသည္။

လမ္းႏွစ္လမ္းေရွ႕တြင္ ဖ်က္ကနဲမီးနီလုိက္သည္။

ေရွ႕တြင္ကေလးတေယာက္ မ်က္မျမင္အဘိုးအိုတြဲကာ ျဖတ္ကူးသြားသည္ ေလာကဓံျမင္းက်ားေပၚမွာ၊ တိမ္ေတြငိုခ်လိုက္ရုံျဖင့္ မၿပီးဆုံးသည့္ လြင္ျပင္က်ယ္ေတြ ဟုိးမိုးကုတ္စက္ဝုိင္းအထိ ေရာယွက္ထားၾကသည္။
အားငယ္သူကို အားယူမည့္ စုန္းကိုက္ မ်က္လုံးစိမ္းေတြ စူးစူးစိုက္စုိက္ၾကည့္ေနၾကသည္။
အေမွာင္ထဲက ကေဝပ်ိဳကပြဲေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္မည့္ အျဖဴေရာင္ေျခလွမ္းမ်ားဟန္ျပင္ေနၾကသည္။
ဘဲဥမွ ဘဲမႀကီးကိုေမြးဖြားလိုက္ၾကသည္။
ပန္းသီးမွ ပန္းပင္ကိုဝါးမ်ိဳလိုက္သည္။
ႏွလုံးသားတခု အတြက္ ႏွလုံးသားေပါင္းမ်ားစြာကို စေတခဲ့ၾကၿပီ။
တိမ္ေတြျဖဴမလာခဲ့သည္မွာလဲ ၾကာခဲ့သည္။

(၃)
က်ေနာ့္ႏွလုံးသားအလုပ္လုပ္ေနသည္။ က်ေနာ္အလုပ္မလုပ္ပါ။
အလုပ္ကအျပန္ က်ေနာ့္ႏွလုံးသားအလုပ္တြင္ ထားခဲ့ရသည္။

က်ေနာ္ရထားေစာင့္ေနသည္။ ရထားတစီးဆိုက္လာသည္ က်ေနာ္ဦးေခါင္းက တက္သင့္ေသာေၾကာင့္ က်ေနာ္ထုိင္လိုက္မိသည္ အဲဒီ လူေနမႈရပ္ဝန္းတခုအေပၚ ေပ်ာ့ညံ့စြာဝင္ဆံ့သြားသည္။
တိုးညင္းတဲ့လက္တစုံ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ဆြဲအိပ္ထဲမွ အနာဂတ္ကိုႏႈိက္ယူေနသည္ က်ေနာ့ေရွ႕တြင္ . .
က်ေနာ့္ ဦးေႏွာက္က မင္းနဲ႕မဆိုင္ဟုညႊန္ၾကားသလို က်ေနာ့အသည္းႏွလုံးအလုပ္တြင္က်န္ခဲ့သည္။

ဆင္းရမည့္ဘူတာအေရာက္ က်ေနာ္က်ေျပာက္ခဲ့သည္။ အတိတ္တို႕သည္ မိနစ္ပိုင္းအတြင္းေဟာင္းႏြမ ္းကုန္ၾကသည္။

ဆာေလာင္မႈကဦးေခါင္းကို ေဒါင္ခ်ာဆိုင္းေစ၏။ အစာတခုလိုက္လံရွာေဖြကာ ေျဖသိမ့္လိုက္သည္။

ဖန္သားျပင္မွ မူယာမာယာ ကတ္တခ်ိဳ႕ ငိုခ်င္စရာ ကတ္တခ်ိဳ႕ ၾကည္ႏူးစရာ ကတ္တခ်ိဳ႕ ေဒါသျဖစ္စရာ ကတ္တခ်ိဳ႕ ဦးေႏွာက္ႀကီးမွမခံစားပါ။ က်ေနာ့္ႏွလုံးသားအလုပ္လုပ္ရ င္း အလုပ္တြင္က်န္ေနခဲ့သည္။
နာရီစက္သံႏွင့္ ဦးေႏွာက္ႀကီး အိပ္ယာေပၚေပ်ာ္ဆင္းသြားသည္ မနက္ နာရီအခ်က္ေပးသံျမည္သည္အထိ အိပ္မက္ဆိုတာမရွိ မ်က္ခြံႏွင့္မ်က္လုံးၾကား ကြာဟမႈဆိုတာမရွိ ဦးေႏွာက္ႀကီးအိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။

က်ေနာ့္ႏွလုံးသား တညလုံး ေျပာင္းျပန္ တညလုံး အလုပ္လုပ္ေနသည္။

လမ္းႏွစ္လမ္းေရွ႕တြင္ ဖ်က္ကနဲမီးစိမ္းလုိက္သည္။

က်ေနာ္ . . . ဘယ္လမ္းကို . . . ေမာင္းႏွင္ရ . . .မည္ . . . နည္း။






nelay